logo
Website Fred en Trudie
Home
Welkom
Gastenboek
Reisverslagen
Cruise 2022
Valencia 2022
Kos 2021
Midwolda 2021
Heino 2020
Caribbean 2020
Polen 2019
Cruise 2019
Griekenland 2018
Kos 2018
Wenen 2018
Cruise 2017
Wenen 2017
Kos 2016
Portugal 2016
Cruise 2015
Australie 2014
Cruise 2013
Griekenland Kos 2012
Caribbean 2011
Spanje 2011
Italië Basilica 2010
Noord Limburg 2010
Madrid 2009
Australie 08/09
Dag 1/2/3
Dag 4/5
Dag 6/7
Dag 8/9
Dag 10/11
Dag 12/13
Dag 14/15
Dag 16/17
Dag 18/19
Dag 20/21
Dag 22/23
Dag 24/25
Dag 26/27
Dag 28/29
Dag 30/31
Dag 32/33
Laatste 2 dagen
Istanboel 2008
Spanje Andalusie 07
Lissabon 2007
Praag 2007
Sardinië 2006
Griekenland 2006
Nieuw Zeeland 2005
Brussel 2005
Italie Calabrie 2004
Australie 2002
Sicilië 2001
Fotoalbums

Dag 6
De dag begon met regen maar het was windstil dus varen zou er wel niet inzitten. Om 7.00 uur herrie op de gang want de vrienden die gisteren waren gekomen gingen er weer vandoor. Tijdens het ontbijt toch besloten om ondanks de regen een stuk te gaan varen om dolfijnen te spotten. Na het ontbijt rond tienen werd de regen ook minder. Spullen pakken en op naar de marina (haven). De boot werd in gereedheid gebracht en rond 11.00 uur voeren we de haven uit. En wat gebeurde het het stopte met regenen. De temperatuur was 24 graden dus koud ho maar. Er stond wel wat golfslag maar dat kon de pret niet deren. Omdat we in een grote baai vaarden gingen we eerst naar de ingang die toegang biedt tot de Pacific want daar waren de dolfijnen. Nu was varen op deze boot geen straf. Voorzien van alle gemakken, kruisten we met een snelheid 32 knopen voor de kenners bijna 60 km per uur over het water. De boot heeft twee motoren van 400 pk dus bij die snelheid lusten ze wel wat ca. 110 liter brandstof per uur. De aussies hebben een neus voor bepaalde zaken zo ook voor dolfijnen. We kwamen terecht in een school van een tiental vissen die uitdagend aan het spelen waren. We wisten niet wat we zagen overal om ons heen beesten van meer dan twee meter. Het was indrukwekkend om mee te maken. Nu hadden we in Nieuw Zeeland ook dolfijnen gespot maar die waren een stuk kleiner. In de winter zitten er ook walvissen, jammer maar je kan niet alles hebben. Het was inmiddels 13.30 uur dus tijd voor lunch. De boot voor anker, muziek op van Adrea Bocelli, champagne en heerlijke hartige taart en andere lekkernijen werden tevoorschijn gehaald. Wat hebben we het toch slecht. Om 15.00 uur waren we weer terug en inmiddels scheen de zon. Trudie en ik waren behoorlijk verbrand ondanks dat de zon niet scheen. Dat is een rare gewaarwording. De dames gingen zich opknappen want moesten naar een ballet uitvoering van één van de kleindochters Esha. Tussentijds hebben we nog even wat boodschappen gedaan want Gayle is morgen jarig. Oook hebben we een prepaid kaart gekocht voor de telefoon want dan bellen we goedkoper dan met ons eigen abonnement.
Bij thuiskomst reden Bill en ik zijn naar het strand in Anna Bay, Stockman Beach waar hij goede herinneringen had aan zijn jeugd en die met mij wilde delen. We maakten een heerlijke strandwandeling echter de wind was toegenomen dus het zand blies je om de oren. De zon scheen volop en het was warm geworden. De stranden zijn hier verschrikkelijk breed en lang en je hebt de ruimte. Omdat het nogal waaiden reden we vervolgens naar One Mile Beach een ander strand waar tientallen jongens aan het surfen waten op de enorme golven. Kinderen groeien hier op met de zee. Dit komt ook omdat de grootste populatie bewoners in Australië aan de kust woont. Na deze heerlijke wandeling gingen we eten in een club. Dit was een bowling centrum met een restaurant. Je moet lid zijn of in de directe omgeving van 5 km wonen om naar binnen te mogen. Maar goed, Bill was lid en ik was introducee. We hebben heerlijk gegeten. Rond achten waren we thuis en ik had het wel even gehad. De dames waren om 21.30 uur weer thuis. Hadden erg genoten van de kleine Esha die ook nog een prijs had gewonnen. Om 11.00 uur nog ff snel de kamer versiert en daarna het licht uit.

Dag 7
Wat vliegt die tijd. Alweer een week verder en wat voor één. De laatste bij de familie vandaag. Gayle was jarig. Wederom zouden we weer een aantal familieleden ontmoeten. We waren op tijd uit bed. Op zondag is het de gewoonte dat er bacon en eggs worden gemaakt. Nu staat er op de veranda een grote buitenkeuken/BBQ waar dit soort ontbijt uitstekend op kan worden gemaakt. Hierna koffie met felicitaties. Rond elfen verschen Barry en Teresa en Peter en Jane. Het was weer een warm welkom na drie jaar. Ook Anja en Kell waren weer van de partij. Het was erg gezellig en allemaal hadden ze wat meegenomen voor de lunch. Dat kennen wij niet echter dit is gewoonte bij een verjaardag. We hadden beter het boek van
Sonja Bakker mee kunnen nemen, wat een heerlijke dingen waren er. Veel zelfgemaakte etenswaren. We hebben de hele middag op de veranda gezeten. Rond vieren ging ieder weer zijns weg. Wij vertrokken rond 18.30 uur naar de Huntervalley Gardens die helemaal met kerstverlichting is versiert. Nu was dit wel 1.5 uur rijden maar dat vinden die Aussies niet erg. Het park ligt midden in het wijngebied van de Hunter Valley.We zijn hier al eerder geweest in 2002 en 2005. Bij aankomst was het een drukte van jewelste want het is een hele bezienswaardigheid. Alle tuinen waren feeëriek verlicht. Dit spektakel duurt twee weken. Een leuke avond maar ook weer 1.5 uur terug, erg vermoeiend. Om 12.00 uur deden we het licht uit.