logo
Website Fred en Trudie
Home
Welkom
Gastenboek
Reisverslagen
Cruise 2022
Valencia 2022
Kos 2021
Midwolda 2021
Heino 2020
Caribbean 2020
Polen 2019
Cruise 2019
Griekenland 2018
Kos 2018
Wenen 2018
Cruise 2017
Wenen 2017
Kos 2016
Portugal 2016
Cruise 2015
Australie 2014
Dag 1/2
Dag 3/4
Dag 5/6
dag 7/8
Dag 9/10
Dag 11/12
Dag 13/14
Dag 15/16
Dag 17/18
Dag 19/20
Dag 21/22
Dag 23/24
Dag 25/26
Dag 27/28
Dag 29/30
Cruise 2013
Griekenland Kos 2012
Caribbean 2011
Spanje 2011
Italië Basilica 2010
Noord Limburg 2010
Madrid 2009
Australie 08/09
Istanboel 2008
Spanje Andalusie 07
Lissabon 2007
Praag 2007
Sardinië 2006
Griekenland 2006
Nieuw Zeeland 2005
Brussel 2005
Italie Calabrie 2004
Australie 2002
Sicilië 2001
Fotoalbums

Dag 9
Vroeg wakker met een strak blauwe hemel. Omdat we hier geen ontbijt hadden moest ik het halen, dus naar de supermarkt. Brood, eieren, boter en wat er op. Meer hadden we niet nodig. Na het ontbijt vertrokken we. De route voor vandaag was Busselton – Margaret River – Augusta. Heen over de snelweg en terug via de toeristische kustroute omdat we weer in Busselton zouden overnachten. We vertrokken rond 10.00 uur en brachten allereerst een bezoek aan Wonnerup House. Een kleine nederzetting uit midden jaren 1800 en nu historisch erfgoed. Het betreft een huis van een familie die in midden 18e eeuw is geëmigreerd en zich vestigde op deze plaats in de middle of nowhere. Er hebben 4 generaties van dezelfde familie gewoond en deze mensen hadden het geluk niet mee. De laatste generatie heeft dit nagelaten aan de staat. Het huis en de omringde bebouwingen is in originele staat gebleven en geeft een goed beeld hoe deze familie leefden. Hiervandaan reden we via Margret River, een gigantisch wijn gebied, waar veel goede Australische wijnen vandaan komen naar één van de vele grotten van WA die open zijn voor publiek. Wij bezochten de Mammoth Cave welke ligt aan de weg 250. We waren iets van de route afgeweken. Een grote grot met een prachtige wandelbrug waarover je werd geleid. Veel stalagmieten en Stalactieten en andere druipstenen hingen en stonden daar al duizenden jaren. Enorme ruimtes liep je door wat eigenlijk niet te beschrijven is. Trudie was wat benauwd en haakte halverwege af en ging terug. Er waren veel trappen om hoogtes te overbruggen. Een bijzondere plek waarvan er velen meer zijn in deze omgeving. De uitgang telde 116 treden omhoog wat een behoorlijk steile klim was en nog een 200 mtr lange wandeling. Wat bleek Trudie was ook via deze uitgang naar buiten gegaan en niet via de ingang zoals ik dacht. Wat bleek op een kruispunt waar je de ene kant verder de grot in liep was de andere zijde de route naar de uitgang, ze had dus een verkeerd besluit gemaakt wat niet de beste was. Maar goed. De reis verder vervolgt richting Augusta. We weken af van het plan om via de snelweg te rijden maar bleven op de 250 de toeristische weg. Het was echter wel een weg naar de kust maar met uitzicht aan beide kanten op bomen, bomen en nog eens bomen van het Leeuwin National Park. Zo’n 40 km te gaan, erg eentonig en bijna geen ander verkeer. Rond 15.00 uur kwamen we aan in Augusta waar het uiteindelijke doel Cape Leeuwin was. De meest zuidwestelijke plek van Australië waar de Indische Oceaan en de Zuidelijke Oceaan elkaar kruisen. Hier staat de langste vuurtoren van Australië Cape Leeuwin Lighthouse. Het was een prachtige plek. De vuurtoren kon je onder begeleiding van een gids beklimmen wat ik heb gedaan. Trudie bleef met beide benen op de grond want er was verder genoeg te zien. De gids vertelde mooie verhalen over wat er zich zoal rond deze plek had afgespeeld. Nadat er 69 schepen waren vergaan werd in 1895 besloten om op deze plek een vuurtoren te bouwen wat een jaar in beslag nam. De vuurtoren begeleid één van de drukste en belangrijkste scheepvaartroutes in de wereld en is vanuit historisch oogpunt en heden ten dagen nog steeds uit meteorologisch oogpunt een belangrijk punt. De lamp is 100 watt, geeft iedere 7.5 seconden een signaal is is 47 km ver te zien en het aantal treden naar boven is 167. Bij goed weer en in deze periode zijn walvissen te spotten maar vandaag helaas. Daarnaast zie je de scheidingslijn waar beide oceanen elkaar raken. Dat blijft een fascinerend gezicht want de golfslag komt van twee kanten. Dit hadden we al eens eerder meegemaakt in Nieuw Zeeland waar ook de twee oceanen elkaar kruisen. Na afloop kreeg ik een klein certificaat dat ik de toren had beklommen. De reis terug was weer de eentonige weg (over een afstand van 35 km geen enkele auto tegengekomen) waarvan we ook weer een deel over de snelweg reden. We staken nog even op bij Hamelin Bay. Een prachtige plek waar dicht onder de kust enorme roggen zwemmen en hier beschermd zijn en we hebben de eerste grote groepen kangoeroes gespot. We hebben weer gegeten in hetzelfde restaurant als gisteren want het eten was hier prima.

Dag 10
Busselton - Pemberton
Opstaan is hier best lekker met de zon. Alleen het is iedere dag vroeg. ’s Avonds zijn we dwars af dus rond 22.00 uur het licht uit. Busselton staat bekend om haar Jetty, zeg maar grote pier in zee. Het lijkt op de Pier van Scheveningen maar dan even kleiner en anders. Deze Jetty was in vroeger tijden noodzakelijk om grote zeeschepen te laten aanmeren om de goederen te lossen. Ook tijdens WOII gebruikt om marineschepen te bevoorraden. De pier is ca. 2 km lang dus een eind de zee in. Er gaat ook een klein treintje overheen echter vandaag niet, zodat we maar zijn gaan lopen. Op het eind zit een souvenirwinkel want ook commercieel gezien is het een aantrekkelijke publiekstrekker en dat voor 1 euro. Er zijn ook andere kustplaatsen die zo’n Jetty hadden echter deze zijn veelal weg of verwaarloost omdat gebruik ervan niet meer noodzakelijk is omdat er goede wegen zijn inmiddels. Deze Jetty zou er ook niet meer zijn maar omdat de bevolking vond dat deze er moest blijven is er behoorlijk geïnvesteerd om hem te behouden en te moderniseren. Vrachtschepen meren er in ieder geval niet meer af. In ons restaurantje nog maar even koffie en gebak, niet goedkoop zo’n 15 euro maar dat geldt over het algemeen voor iets bij de koffie. But the sun shines and join the holiday. Na de koffie vertrokken we richting Pemberton waar we een motel hebben geboekt voor de nacht. Daarnaast ligt het plaatsje midden in een Karri woud, enorme bomen tot wel 70 meter hoog. Eén van deze, Gloucester tree kun je beklimmen en was vroeger een brandweerpost. Dit ga ik doen maar we zijn er nog niet. We hadden snel de Vasse Highway gevonden (grappig een collega van mij heet Gerjan Vasse dus even foto van bord genomen) Zoveel wegen zijn er niet en de GPS is handig in dit gebied. De wegen zijn eentonig, niet zo breed en je mag op sommige stukken 110 km p/u rijden. Dat gaat je niet lukken omdat er veel bochten en heuvels zijn en je moet oppassen voor overstekende kangoeroes, we hebben er een aantal dood zien liggen. By the way zo’n beest moet je niet op je auto krijgen. Veel bos links en rechts en af ene toe een open stuk waar je dan koeien ziet grazen. Verder zijn er geen steden of dorpen te bekennen, aan deze route wel een aantal kleine nederzettingen, 8 – 10 huizen welke ook nog ver van de weg afliggen. Wij stopten bij één er van een farmhouse Chambray Sheep, met Friese schapen waar een klein winkeltje bij zat. Aangegeven langs de weg dus even er af en benen strekken. In het kleine winkeltje waren we de enige klanten en werden direct gevraagd of we wilden proeven. Natuurlijk en dan zonder een stukje kaas te kopen weggaan dat kan niet, dus een stukje oude schapenkaas gekocht wat best zal smaken bij een glaasje wijn. De eerste stop was Nannup. Onderweg hier naar toe zijn we 10 auto’s tegen gekomen dus druk is het niet. De weg van Pemberton naar Busselton is 211 km en Nannup ligt op de helft. Daarnaast moet ik nog even opmerken dat we afgelopen zondag de auto hebben gehaald en er nog geen automobilist is geweest die ons heeft ingehaald, niet dat wij zo snel rijden maar het rijgedrag is hier gewoon easy en er wordt streng gecontroleerd op snelheid. In Nannup even opgestoken voor koffie, een klein plaatsje waar verder weinig te doen is. Iedereen is even vriendelijk.  We reden door naar Pembleton waar we het nationaal park Beedelup inreden. In dit park ligt een prachtige waterval. Je kunt een wandeling maken over loopbruggen en twee hangbruggen wat we natuurlijk deden. Eenmaal in Pemberton aangekomen op zoek naar het motel Karri Forest Motel. Prachtig gelegen in het woud. Bij nader inzien blijven we hier twee nachten. Morgen gaan we met de Pemberton Tramway Company mee een treintje door de karri bossen en de Gloucester Tree beklimmen en aansluitend lekker bij het zwembad ontspannen. Om vervolgens overmorgen door te rijden naar Albany.We hebben lekker gegeten in het hotel.