Dag 15
Esperance - Kalgoorlie
Vandaag weer een lange reisdag voor de boegt. Onze reis ging, na een tankbeurt; benzine is hier ca 1 euro, en de auto lust wel wat dus een volle tank is lachen tov. Holland, via de Esperance Hwy het binnenland in naar de goudstad Kalgoorlie. Hier liggen de grote goudmijnen van Australië waar per jaar nog 241 ton goud wordt gedolven. Het was een autorit van bijna 400 km. We reden door een afwisselend landschap, met veel struiken, en daartussen bomen zo af en toe een meer en prachtige vergezichten. Wederom veel alleen op de weg. Er zijn hier veel mineraal, tin en nikkel mijnen dus de Road Trains waren wel veel aanwezig.
Deze vrachtcombinaties zijn nog groter dan die we eerder zagen, sommige zijn ruim 55 meter lang en rijden met vier aanhang wagens. Enorme gevaartes die ondanks hun zwaarte met grote snelheid over de wegen rijden. Je wordt telkens gewaarschuwd op hun aanwezigheid. Er zijn hier op deze onmetelijke vlakte tot ongeveer 100 km landinwaarts nog een aantal grote vee boerderijen en graan farms. De eerste stop voor koffie was bij Salmon Gums Roadhouse, een klein tankstation waar we een heerlijke cappucino namen. Je ziet in Amerikaanse films wel van die tankstationnetjes langs wegen in de middle of nowhere nu dit was er ook zo’n eentje. Alleraardigste mensen waar je een praatje mee maakt en van alles en nog wat verkopen. By the way de koffie is hier uitstekend. De volgende stop was in een iets groter plaatsje geheten Norseman. Hier splitst de weg, richting Kalgoorlie noordwaarts en richting Adelaide zuidoostwaarts dus terug richting kust maar dan in de staat Victoria. Het was zondag dus alles is uitgestorven, er is niets te beleven en we zijn blij dat we hier geen hotel hadden geboekt. In de reisboekjes staat van alles beschreven over dit stadje maar het stelt niets voor. Er is hier een grote mijn en er ligt een gigantisch rots massief van ik weet niet hoeveel km2. We weten niet of dit kunstmatig is ontstaan of dat het er al lag. Op een heuvel lag nog een prachtige uitzichtpunt Beacon Hill vanwaar je een prachtig vergezicht had ondermeer naar Lake Cowan wat grotendeels droog stond. We reden verder en in Widgiemooltha hebben we geluncht. Wederom een service station waar getankt kan worden en gegeten. Allemaal prima te doen. Leuk te vermelden is dat de volgende 90 km een kaarsrechte weg was zonder een enkele bocht. Er is geen weg in de wereld die zich hier aan kan spiegelen (met zo’n groot stuk). Nog even opsteken in Kambalda, een oude mijnwerkersstad, stelde ook weinig voor door naar Kalgoorlie waar we rond 16.00 uur aankwamen. Gigantische mijninstallaties zie je al van verre en het is allemaal open mijn bouw dus ook enorme heuvels. Kalgoorlie telt 30.000 inwoners en is een voor deze begrippen grote stad. Er is hier in de hele omgeving niets dus een stad in de middle of nowhere. De weg waarover wij reden is van West Australië de meest oostelijke weg van dit gedeelte, en is w.s. alleen maar aangelegd vanwege de goudstad. Van Kalgoorlie kun je alleen maar naar het noorden, zuiden en westen. Maar goed we hebben een prachtige kamer in het Best Western Hotel Hospitality Inn en blijven hier drie nachten. We hebben vanavond gegeten in restaurant Paddy aan de Hannan street. Het grappig is dat Paddy Hannan hier voor het eerst goud ontdekte. Je zal trek hebben in draadjesvlees met rode kool, nu Trudie had dit.

Dag 16
Na het ontbijt brachten we een bezoek aan Royal Flying Docters. Deze organisatie welbekend van de tv serie zorgt ervoor dat medische hulp overal voor iedereen waar dan ook in Australie toegankelijk is. En dan in het bijzonder mensen in de outback of daar waar geen ziekenhuis of doktoren in de directe omgeving zijn. Hun werkplek is het vliegtuig waarmee ze vanuit een groot aantal basis werken. Het is een non profit organisatie, dus afhankelijk van giften, sponsering en overheidsgeld. In Kalkoorlie heeft men twee vliegtuigen. Er zijn doktoren, verpleegkundigen en piloten die een team vormen. Erg interessant om het verhaal achter deze organisatie te horen tijdens een rondleiding waar we ook in één van de vliegtuigen mochten kijken die volledig zijn uitgerust met medische apparatuur waaronder een mobiele operatiekamer die ter plaatse indien nodig kan worden opgebouwd. Na dit bezoek reden we naar de grootste open goudmijn van Australië waar je vanuit een look out in de mijn kon kijken. Dit was overweldigend. Een gigantisch gat in de aarde en een oppervlakte van ca 2000 hectare waarin als mieren zo klein grote Haul trucs en gigantische zgn. loaders zeg naar draglines rondreden. De Hauls  werden door een zgn. loader geladen en reden met 230 ton lading vanuit de mijn naar boven met enorme stukken rots. In iedere truck die naar boven rijdt zit gemiddeld 2.14 gram goud per ton. Erg spectaculair. Het gat in de grond is zo groot en diep dat de monoliet van Uluru hier op zijn kop in past. Het grootste deel van wat er gedolven wordt in de mijn is puin en rots, hiervan zijn in de loop der jaren de wanden en wegen in de mijn gemaakt daarnaast schrijft de wet voor dat indien een mijn niet meer wordt gebruikt deze moet worden dicht gegooid, dat gebeurd ook weer met puin uit een nieuwe mijn. Hierna bezochten we het voormalig treinstation van Kalgoorlie Boulder wat is omgebouwd tot museum en waar je een beeld kreeg uit het spoorverleden. De dame achter de kassa gaf ons nog wat tips over een aantal beziens- waardigheden die de moeite waard zijn van een bezoek en bezochten we het mijn museum. Hier krijg je een goed beeld over het ontstaan van de mijnbouw in het bijzonder de goudmijn. In de kelder ligt voor een hoop geld aan echt goud in vitrines gestald. Dit is dan ook een grote kluis waar je doorheen loopt. Het was vandaag 37 graden dus nog even heerlijk gezwommen en in hetzelfde restaurant als gisteren gegeten.