Vrijdag 18 november.
Een nieuwe dag begon al vroeg, om 3.00 uur zat Fred klaar wakker naast mij in bed. Nog niet gewend aan het nieuwe dag/nacht ritme. Wel te moe om even achter de laptop te gaan zitten of een boek te gaan lezen dus is van verveling en de vermoeidheid opnieuw in slaap gevallen en wat heeft hij nog last van zijn gekneusde rib. Om 8.00 uur zijn we ons gaan opknappen om, om 9.00 uur aan het ontbijt plaats te nemen. Vandaag werd een rustige dag was ons verteld. Om 10.30 uur zijn wij met Bill naar het stadje Singleton gereden om daar in hun kantoor, Gayle die naar de kapper was geweest weer te treffen, om dan gezamenlijk weer de dag door te brengen. Aangekomen in het kantoor werden we door het gebouw rondgeleid en voorgesteld aan de nodige medewerkenden die ons wat inhoudelijke taken van hun functie vertelden. Een ruim kantoor met de nodige plannen tot uitbreiding op niet al te lange termijn. Hier vandaan reed ik met Gayle met her mercedes naar een betere parkeerplek gereden alwaar Bill ons ophaalde om met zijn terreinwagen naar het winkelcentrum te gaan. Hier zijn we eerst nog even gaan buurten in een ander bedrijf van hun, een printshop voor bedrijfsopdrachten, zoals billboards etc. Daarna gingen we in het winkelcentrum lunchen, een broodje vlees/vis met daar naast patat. Niet echt een over heerlijke combinatie maar ja, in zo’n land kom je wel vaker dit soort dingen tegen. We kijken elkaar even aan en denken niet lullen, pikken en slikken. In de supermarkt is het nodige door de familie ingekocht voor de barbecue vanavond. Na ons bezoek aan het winkelcentrum alwaar we voor één van onze vrienden ook even wat brillendoekjes hebben geruild werden we naar de tante van Fred gebracht. Een dame van 90 jaar. Met haar hebben we gezellig onder het genot van een kopje thee verhalen van vroegere tijden opgehaald en wat fotoboeken doorgenomen. Wij hadden wat souvenirs voor haar meegebracht uit Holland en zij had voor ons een handdoekje uit Australië klaar liggen waaraan zij zelf nog een lusje voor het ophangen had gehaakt (echt iets voor mij hoor). Ook ontmoette wij daar één van haar andere kinderen Christina. Zij komt dagelijks even bij haar moeder aan, zo vertelde ons Tante Tet. Even later kwam Bill ons weer ophalen. Nog even langs het postkantoor voor wat postzegels en toen door naar huis. Thuis gekomen zijn Fred en ik gaan zwemmen zodat de familie tijd kreeg om zich even van ons los te maken voor de voorbereidingen van de barbecue. Om ongeveer  18.30 uur arriveerde langzaam aan een gedeelte van de familie, niet iedereen kon aanwezig zijn daar er ook wat nichten verder weg wonen en dan heb ik het over verder weg dan zo’n vijfhonderd kilometer en meer van Singleton af. Een ieder bracht wat te drinken en te eten mee, erg lekker allemaal maar zeer verschillend van wat wij gewend zijn. Al met al was het een zeer gezellige avond en hebben we met iedereen op een relaxte manier kunnen converseren. Rond 23.30 uur vertrokken de meeste weer huiswaarts en zijn wij moe maar zeer voldaan om 00.30 uur naar ons bed gegaan.

19 november
Opstaan met de zon is toch wat je wenst. Nu daar hebben we hier niet over te klagen, hij schijnt volop. Vandaag stond een bezoek aan de wijngaarden in de Hunter Valley op het program. Singleton ligt in de Hunter Valley dus ver weg hoefden we niet. Anja een nicht met haar man Kell gingen ook mee. Rond 10.00 uur vertrokken we. Het eerste bezoek betrof een bezoek aan de Hunter Valley Gardens. Geen botanische tuin maar iets dergelijks als de Hortus in Groningen. Het was een bezoek meer dan waard. De tuinen zijn aangelegd met geld van Yves Rochier de grote make up fabrikant. Waarom dat weet ik niet precies maar zijn dochter is op dit park getrouwd in een kerkje wat ook speciaal daarvoor gebouwd was en zij woont in de omgeving. Tevens runt zijn schoonzoon het hele park. Bill en Gayle gaven aan dat het ongetwijfeld ook belasting technisch interessant was. Allerlei soorten tuinen, Chinees, Italiaans, Frans, Japans etc. Het park is twee jaar oud echter aan de beplanting en de entourage is dat geheel niet te zien. Als men zou zeggen, het ligt er al 20 jaar geloof je het ook. De temperatuur liep snel op naar 36 graden dus over warmte hadden we niet te klagen. Het was een behoorlijke wandeling maar de moeite waard. Hierna nog even naar de souvenir winkeltjes, een bezoek aan diverse galeries, waaronder die van Ken Duncan, een wereld beroemde Australische fotograaf, nooit van gehoord, maar eerlijk is eerlijk zijn werk was fabuleus.

Rond enen was het lunchtijd en een restaurant was snel gevonden. Heerlijke salades, natuurlijk op z’n Amerikaans dus het paste amper op je bord. Maar we hebben gesmuld. Er zijn in de vallei zo’n 156 wijngaarden met allerlei verschillende wijnen. Je kunt hier weekenden boeken en zelfs trouwen. Het is hier een drukte van belang tijdens de weekenden. Mensen uit Sydney komen hier naartoe, ja zelfs met de helicopter om het weekend over te blijven. Als je in de valley bent dan moet je natuurlijk ook wijn proeven. Nu ga je natuurlijk niet alle 156 wijngaarden af want dan kunnen ze je wegbrengen maar een aantal is wel aardig. Wij gingen naar de Constable en Hershon. Eén van de betere wijnmakers en klant van het bedrijf van Bill. Zij drukken ondermeer de etiketten. We werden met open armen ontvangen. Na het proeven van zeven verschillende wijnen, rood en wit en dessert hik,hik, hadden we er nog 155 te gaan.
Niet verstandig, dus op naar een kaasmakerij waar we koffie dronken. Hier vandaan gingen we weer zoetjes aan huiswaarts alvorens een bezoek te brengen aan Christian (zoon Bill en Gayle) die enkele maanden geleden met vrouw en kind een nieuw huis had betrokken. Natuurlijk een paleisje, hier in Singleton zijn de meeste huizen paleisjes. Drie voetbalvelden bosgrond met een groot huis, helemaal gelijkvloers en voorzien van alle gemakken tot aan een aparte bibliotheek, biljard- en filmkamer toe. Buren zijn er wel maar waar? Het huis van een filmster was er niets bij. In het huis is, voor alle elektronica zes en een halve kilometer draad verwerkt. Het is echt Amerikaans alles big, bigger en bigst. Nu is het zo dat Singleton de rijkste gemeente is van Australie vanwege de kolenmijnen. Er worden grote bedragen verdiend. Christian en de andere twee kinderen zijn inmiddels mede eigenaar van de holding geworden van Bill en Gayle zodat zij langzamerhand kunnen afbouwen. Het bedrijf is zeer uiteenlopend, zij geven veiligheids cursussen aan personeel wat in de mijnen aan het werk gaat, ze leveren grote machines en personeel voor het werk in de open kolenmijnen, zijn uitzendbureau voor mijnwerkers en inmiddels gestart met bedrijfs printshops voor eigen gebruik maar ook voor de bedrijfsmarkt. Het bedrijf groeit enorm en heeft inmiddels tweehonderd vaste medewerkers. En nog een gigantisch aantal parttimers. Dus een grote werkgever voor de omgeving. Hier vandaan naar huis, nog effe lekker gzwommen, heerlijk gegeten en ik deed om 23.30 uur het licht terwijl de rest allemaal om 21.00 uur het bed had op gezocht.