logo
Website Fred en Trudie
Home
Welkom
Gastenboek
Reisverslagen
Cruise 2022
Valencia 2022
Kos 2021
Midwolda 2021
Heino 2020
Caribbean 2020
Polen 2019
Cruise 2019
Dag 1/2/3
Dag 4/5
Dag 6/7
Dag 8/9
Dag 10/11
Dag 12/13
Dag 14/15
Dag 16/17
Dag 18/19
Dag 20/21
Griekenland 2018
Kos 2018
Wenen 2018
Cruise 2017
Wenen 2017
Kos 2016
Portugal 2016
Cruise 2015
Australie 2014
Cruise 2013
Griekenland Kos 2012
Caribbean 2011
Spanje 2011
Italië Basilica 2010
Noord Limburg 2010
Madrid 2009
Australie 08/09
Istanboel 2008
Spanje Andalusie 07
Lissabon 2007
Praag 2007
Sardinië 2006
Griekenland 2006
Nieuw Zeeland 2005
Brussel 2005
Italie Calabrie 2004
Australie 2002
Sicilië 2001
Fotoalbums

Dag 12
Het eerste bezoek aan Zuid Korea was JeJu. Een vulkaan eiland voor de kust en direct het grootste. Meet 47 km lang en 140 km breed. We hadden een excursie geboekt via de HAL. Om 08.00u verzamelde we in het theater, daar kreeg je een sticker op voor de juiste excursie. Het was een drukte van belang wat kwam door het feit, dat het allemaal erg traag ging bij de douane. Geduld, nogmaals is hier in deze landen een schone zaak. Het eiland staat op de Werelderfgoedlijst Unesco door een aantal zaken. Het hele eiland bestaat uit een grote slapende vulkaan de Hallasan welke de hoogte berg van Korea is 1950 mtr. Vandaar dat het een groot Nationaal park is. Daarnaast is er nog iets bijzonders namelijk de vrouwelijke duikers van Haenyeo. Als eerste reden we naar de Sancumburi krater, gelegen in een prachtig park. Ook deze vulkaan slaapt, zoals zovelen op dit eiland. Een leuke wandeling, door een prachtig aangelegd park, de zon scheen en het gaf ons een zicht in de krater die uit gras bestond. Vervolgens reden we naar het Haenyeo museum. Het eiland staat bekend om deze vrouwelijke zeeduikers, Haenyeo met alleen een duikbril en heden ten dage ook een wetsuite. In vroeger dagen zonder iets van dit. Zij waren de trekkers van de economie in vroeger tijden en voorvechters van vrouwenrechten. Daarnaast vechters tegen de Japanse overheersing. Bij laag water gaan zij het water in en zoeken op de bodem zeevruchten en zeedieren en brengen die naar de opervlakte en stoppen het in een korf die ze achter zich aan trekken. Zo duiken ze vier uur achtereen en kunnen per keer ca. 30 tot 40 seconden onder water blijven. Het beroep wordt al meer dan 600 jaar uitgeoefend en veel vrouwen zijn tussen de 65 en 100 jaar. Hoe is dit mogelijk. Dit museum is gewijdt aan de geschiedenis. Heden ten dage wordt het beroep nog door ca. 3000 vrouwen beoefend, in vroeger tijden 35000, nu niet meer om economische redenen, want Zuid Korea is een rijk land, maar om de traditie in ere te houden. We vervolgden de reis naar  Sunrise Peak. Een vulkaan die 200 meter hoog is met een krater doorsnee van bijna 600 meter. Je kon naar de top klimmen via een aangelegd pad met treden. Fred heeft dit natuurlijk gedaan. Het was weliswaar een hele klim maar meer dan de moeite waard met een fenomenaal uitzicht. Trudie bleef beneden want dat ging niet lukken. Er waren allerlei wandelpaden en uitkijk plekken en daarnaast waren er souvenir winkeltjes en andere shops. Wat verder opvalt in dit land is dat er nagenoeg alleen eigen merken auto’s rijden, Kia, Daewoo, Hyundai en zie je bijna alleen maar witte en zwarte auto’s. Dit heeft alles met bijgeloof te maken. Witte auto’s brengen geluk en zijn voor de gewone man, zwarte auto’s zijn voor de rijken, zijn ook veel groter. Om 15.00 uur vertrokken we weer, morgen in Seoul.

Dag 13

Na een lange nacht op zee kwamen we omstreeks 08.00u aan in Incheon de havenstad van Seoul. Beiden liggen aan elkaar. Na het ontbijt konden we om 09.00u aan wal. Gezien de douane faciliteiten is er maar 1 moment één tijdstip waarop je van boord mag en dat is tussen 09.00 en 10.00u. Na deze tijd mag je niet meer van boord af. Dit geldt overigens voor veel plaatsen in Azië. Het was een drukte van belang in de haven, markt kraampjes met heerlijke lokale proeverijtjes, muziek, dans en zang en andere vormen van cultuur ontvangsten. Er reden shuttle bussen naar een plek in het centrum van Incheon. Vandaar kon je met de metro naar Seoul. Dit was allemaal erg makkelijk. We gingen vandaag op eigen houtje. Vwb het OV hadden we ons in Nederland al voorbereid echter door de shuttle was dit achteraf niet nodig. De stad heeft 18 milj. inwoners en kent een enorm metro netwerk wat tot het grootste van de wereld behoort. Als je dit niet begrijpt verdwaal je. Ook hier zijn alle metro stations genaamd en genummerd wat het reizen eenvoudig maakt. Daarnaast zijn er ook express metro’s die op minder stations stoppen. Het kopen van een kaartje vergt wel de nodige aandacht. Het systeem werkt me losse kaartjes of net als in Nederland met een OV chipkaart, reizen op saldo. De kaart kun je aanschaffen bij een aantal winkelketens, kiosken of in de automaat op het metrostation. Dat was vanmorgen niet handig gezien het feit, dat een groot deel van de cruisegangers met de shuttle bussen reed en tegelijkertijd op het metrostation aankwam. Wij kochten de OV chipkaart in een kleine kiosk op het station en opladen deden we bij een andere automaat. Wellicht waren wij de enige die zo’n kaart hadden omdat de grootste rij bij de gewone automaat stond. Er rijdt vanaf de cruiseterminal geen metro echter er wordt een nieuwe terminal gebouwd en dan is er wel een metro, dat duurt nog even. De reis met metrolijn 1 naar Seoul Station kost je een uur. Wij reden nog drie stations verder en stapte vervolgens over op lijn 5 halte Dongnimmum voor een bezoek aan het Koninklijk Paleis Gyeongbokgung Palace wat in 1395 werd gebouwd voor de Joseon Dynasty. De bouw duurde van 1395 tot 1910. Het paleis werd in 1592 door brand verwoest vanwege een Japanse invasie. En het duurde 270 jaar voordat het weer herbouwd werd. Het paleis telt 7700 kamers. Ook tijdens de Japanse overheersing van 1910 tot 1945 bleef het Paleis niet ongeschonden en werd het systematisch vernietigd. In 1990 werd het Paleis weer in ere hersteld. Toen we boven de grond kwamen was het een drukte van belang op het grote plein voor het Paleis. Er was een groot feest op komst om de overwinning op de Japanse overheersing te herdenken en te vieren. We dachten eerst dat er een concert was van André Rieu gezien het enorme aantal stoelen, en het enorme podium maar dat hadden we mis. Het paleis is een pareltje, er staan voor de ingang paleiswachten en we maakten direct al de aflossing van de wacht mee, wat op zich al een spektakel was. Wat opviel was de vele bewoners van Korea in klederdracht. Dit was prachtig maar waarom? Hier kwamen we achter bij de kassa. Wat blijkt iedere laatste woensdag van de maand is de entree gratis en wordt een traditie van folklore in ere gehouden. Honderden bezoekers liepen in klederdracht, allemaal verschillende. Je kunt zelfs de kleding huren in winkeltjes die om het paleis heen staan. Heel erg gaaf en het leuke is dat men graag met je op de foto wilt wat we dan ook deden. Het enorme complex met tuinen neemt wel wat tijd in beslag dus je moet er in vogelvlucht doorheen maar je krijgt een goed beeld van de historie en gebruiken. Naast dit terrein is een enorm Folklore museum, helaas hadden we daar geen tijd voor. Deze wijk vormt ook het economische en politieke hart van Seoul, daarnaast staan hier de ambassades van een groot aantal landen waaronder de USA. Via de achter uitgang liepen we de wijk Bukchon in, een authentieke oude wijk waar je je in het oude Seoul waant. Hier zie je amper hoogbouw en kom je terecht in een wirwar van straatjes. Het leek wat betreft structuur bijna op de oude middeleeuwse wijken zoals je ze in Zuid-Europa vaak tegenkomt, maar dan zonder de pleintjes. Tijdens onze wandeling passeerden we een authentiek theehuis, waar we een overheerlijk citroen thee namen. We moesten de schoenen uit, en in plaats van zitten op de grond konden wij in een aparte ruimte plaats nemen aan een tafeltje omdat Trudie anders niet meer op kon staan. Erg leuk om mee te maken. Na de thee wandelde we nog een klein stukje om vervolgens terug te lopen naar de metro om met lijn 5 nog een bezoek te brengen aan het Olympisch dorp. Ook dit was weer een bezoek op zich, vaak zijn dit soort grote terreinen volledig uitgestorven en worden niet meer gebruikt maar hier is juist het tegendeel waar. Een drukte van belang met allerlei eet-tentjes een groot winkel centrum en kleine winkeltjes. Een prachtig onderhouden terrein. Het was inmiddels zes uur en de laatste shuttle ging om 21.00u en die mochten we niet missen. In de metro was iedereen behulpzaam. Iemand gaf aan dat lijn 9 een express metro was die er qua tijd veel korter over deed, dus dat advies sloegen we niet in de wind. Nog een keer overstappen en we waren rond 19.30u op het metrostation waar we moesten zijn. Uitchecken bleek nog wel een dingetje want we hadden €1.20 tekort op onze kaart wat we niet wisten en pas ziet zodra je uitcheckt. De poortjes zijn echter niet gesloten maar check je uit en heb je tekort of loop je zonder uitchecken door het poortje dan sluit deze. Toen ik Trudie uitcheckte, kwamen er twee kleine deurtjes uit het apparaat en ging er een sirene. Toen Trudie tegen het deurtje aanliep ging deze weer open waarom weet ik niet. Ik liep er direct achter aan en er gebeurde hetzelfde. We wachten even bij het poortje om te zien of er wat gebeurde maar gelukkig niets. Opladen koste teveel tijd dus we hebben voor €1.20 zwart gereisd. So it be. Niets voor ons, maar soms breekt nood wet. Na nog een klein stukje lopen stond de bus gereed, instappen en nog 30 minuten met de bus. Aan boord heerlijk gegeten, filmpje gekeken en het licht uit. Morgen een zeedag en daarna nogmaals Japan.