Dag 7
De dag begon weer om 7.30 uur want om 8.00 uur staat het ontbijt gereed. Direct na het ontbijt reden we naar Potenza, naar achteraf bleek een stad zonder potentie. De stad ligt hier 18 km vandaan dus dat was een korte rit. Aangekomen was het zoeken naar een parkeerplaats die we niet konden vinden. De blauwe kaart parkeren was een uur maar wil je een stad bezoeken dan is een uur niet genoeg en moet je weer terug naar je auto om de schijf te verplaatsen. Een privé parkeerplaats was een optie maar die vroeg 3 euro per uur. De stad moet dan heel wat bieden hebben wil je dat ervoor over hebben. In ons boek stond niets over Potenza beschreven terwijl de kleinste plaatsjes die we in middels bezocht hebben genoemd worden, dus slaan we deze stad maar over. Wel opzoek naar een supermarkt voor water en wat ander lekkers want morgen is het zondag en dan zijn de winkels dicht hier in het zuiden. Trudie had een mooie route uitgestippeld dor de bergen. Startende bij Anzi op 1000 meter en rijdend over de SS92. De dorpen liggen als het ware tegen de berg aangeplakt, soms ben je op zoek je komt de bocht van de berg om en heel verrassend kijk je zo tegen een ansichtkaart. Van Anzi reden we naar Laurenzana. Vanhier reden we over een schitterende bergpas naar Castelmezzano op 1100 meter. Een plaatsje wat je in de verste verten niet ziet maar ineens is het er ingeklemd tussen een ruige bergketen. Deze dorpen zijn onaangetast en het is of je zoals ik al eerder zei een ansicht inrijdt. De auto geparkeerd en het dorp ingelopen. De huizen zijn tegen de ruige rots aangebouwd en het lijkt gewoon of ze hier hangen. Smalle straatjes en een beetje romantiek laten je wegdromen in voorheer. Je kunt hier ook nog iets aardigs ondernemen. Vliegen als een engel heet het. Tussen twee bergen kun je over een afstand van 1500 meter, op een hoogte van 1000 meter van de ene naar de andere kant zweven langs een lange kabel. Je hangt in een soort korset wat dus van de ene naar de andere zijde wordt getrokken. Hier moet je een aantal uren voor uittrekken en dat hadden we niet. Trudie was sowieso niet gegaan. Wat we wel hebben gedaan is naar de bergtop geklommen via een aangelegd pad. Het was snikheet dus een enorme inspanning. Uiteindelijk werd je beloond met een prachtig panorama rondom. Je keek dus als het ware over de berg heen. Het was inmiddels 15.00 uur en we wilde nog wat ontspannen in het zwembad dus maar weer op huis aan. Onder het genot van een drankje zit ik dit te typen in alle rust. Af en toe denk je dat er een bromfiets voorbij komt maar dat zijn enorme voorbij vliegende torren die een vreselijk hard geluid maken. Wat we vanavond eten weten we alwel maar hoe het smaakt, ollala.
Zoals gewoonlijk om 20.00 uur dineren. Vooraf natuurlijk weer de antipasti, de tomaten zijn hier wel zo lekker. De prima bestond uit pasta met een heerlijke gekruide saus met kleine stukjes vlees en de secondi was een lapje kalfsvlees heerlijk gekruid met salade. Alles volgens receptuur uit deze streek. Allemaal weer lekker. Het is toch en komen en gaan van mensen. Vanavond was het weer wat drukker met drie Italiaanse gezinnen. Er is direct contact want één van de vrouwen sprak vloeiend Engels en had in Australië gewerkt. Jullie begrijpen het al. Om 22.00 uur het licht uit.

Dag 8
De laatste dag in de agriturismo. Eigenlijk heel jammer want het was hier geweldig. Na het ontbijt een warm afscheid. De hartelijkheid, gastvrijheid, mooie ligging en overheerlijke eten maken deze agriturismo tot een waar paradijsje. Pepino en Andreana jullie zijn een geweldig multo grazie per ospitalitá. Rond 8.45 uur reden we weg richting Toranto. Het enige nadeel van de Azienda is dat je keer op keer 10 km heen, dan wel terug de berg op moet rijden voordat je op de doorgaande weg zit. Maargoed dat weegt niet op. De grote wegen zijn hier goed en de afstand die we moesten rijden was ca. 140 km. Onderweg lekker koffie gedronken want dat kun je hier erg goed langs de wegen en nog een Griekse Tempel of wat daar van over is bezocht. De Tavole Palatine. Een tempel uit 530 voor Christus, staan nog enkele zuilen. Hieraan kun je zien dat er ook hier veel buitenlandse invloeden zijn.
Rond 12.30 uur kwamen we aan in Lido Azzurro. Een klein badplaatsje op 10 km van Teranto. Hier zat ons hotel Best Western Ara Solis. We waren wat aan de vroeg kant om in te checken maar dat bleek geen enkel probleem. Het hotel, heerlijk luxe, ligt direct aan het strand met een heerlijk groot zwembad. Onze kamer heeft balkon met zeezicht voor drie personen dus heerlijk ruim, en last but not least, een heerlijke spa in de badkamer. Weer heel wat anders dan de Agriturismo maar ook dat had veel charme. Het uitzicht op zee is eindeloos en we kunnen wel 40 km langs de kustlijn kijken. Eerst maar heerlijk zwemmen en lunchen, wel een sobere lunch want ik had een heerlijk broodje met salami en kaas gekocht onderweg en Trudie had haar yoghurt met de dieetpoeder, wat een heerlijkheid. Vanavond maar lekker dineren in het hotel. Om 13.30 uur moesten we het zwembad uit voor de siësta. Dus maar naar de kamer door met lezen. Rond 16.00 uur begon het weer te kriebelen om toch nog maar de omgeving te verkennen. Een km of 10 hiervandaan ligt in de heuvels het stadje Massafra. Dwars door de stad loopt een diepe ravijn, geheten Madonna della Scala aan de westkant en San Marco aan de andere kant. In de rotsen zijn een groot aantal kerken uitgehouwen en over een afstand van 4 km is er een weelderige planten groei van meer dan 600 verschillende planten waarvan een groot deel is beschadigd tijdens een enorme overstroming in 2005. We brachten een bezoek aan één van de kerkjes Chiesa Buono Nuovo. We moesten via een aantal trappen afdalen naar een platform waar de kerk stond en kregen in d kerk een Italiaanse rondleiding, zo goed en zo kwaad konden we het wel volgen vervolgens werden we uitgenodigd voor een privé rondleiding in de Mago Gregure, een ravijn met 12 enorme grotten en 300 schuilplaatsen in de ravijnwand. We wisten vooraf niet wat ons te wachten stond, maar wat ons overkwam was weer een enorm avontuur. Vanuit de kerk aan de achterzijde daalden via allerlei steile ongelijkmatige paden af in de kloof, moesten ons door verschillende struiken heen wurmen om de grotten die zijn uitgehouwen in de wand te bewonderen en ook van binnen te bekijken, maar je moest er wat voor overhebben. Het zijn eigenlijk de voorlopers van onze flatgebouwen, kleine rotskamertjes met 7 verdiepingen boven elkaar en te bereiken via allerlei uitgehouwen trapjes. Het was een echte overlevingstocht bij een temperatuur van 32 graden. Hadden we dit vooraf geweten dan hadden we dit niet gedaan maar de gids was ervan overtuigd dat we dit makkelijk aankonden. Sommige vragen zich nog wel eens af maken die Fred en Trudie nog wel eens wat mee? Avontuur genoeg. Na deze tocht mochten we vanaf het startpunt, de kerk, met de lift naar boven, dit was in ieder geval een meevaller want dat scheelde traplopen. Weer terug in het hotel opknappen voor het avondeten, eigenlijk hadden we geen zin meer maar de inwendige mens wil ook wat. Toch lekker gegeten, vooraf spaghetti met mosselen, vervolgens had Trudie zwaardvis en ik had een heerlijke sudderlap met sla en patatjes. Het hotel was buiten sfeervol verlicht met grote kaarsen en fakkels. We hebben nog even na genoten op een grote schommelbank. Trudie ligt nu met pijn in de benen in bed en ik tik nog even snel de laatste regels. Op naar het volgende avontuur.