Dag 16
Na het “overweldigende” ontbijt vertrokken we vandaag terug naar de westkust, naar Baia Domizia. Een aantal dagen aan de kust is de bedoeling, lekker zon, zee en strand. Het is erg bewolkt dus maar hopen dat het aan de kust beter is. De voorspelling belooft niet veel goeds. Het was een rit van ongeveer 140 kilometer. Van Campobasso reden we via Isernia, Venafro en Teano naar Baia Domizia.
Onderweg nog even opgestoken omdat het ontbijt niet echt zwaar op de maag lag dus een lekker broodje met omelet(voor Fred) ging er wel in. De hoofdwegen zijn goed te rijden ondanks dat de maximum snelheid 80 km per uur is. Ook nog even opgestoken bij een groot winkelcentrum en rond 13.30 uur waren we op de bestemming. Incheck ging vrij vlot en erg vriendelijk. Het Park hotel is erg gedateerd, wel een nette ruime kamer op de 3^e verdieping maar deze zijn echt aan een renovatiebeurt toe. Verder oogt het grote hotel wel netjes, groot zwembad, keurig restaurant en bar. We zitten op ca. 100m van het strand wat via een smal pad te bereiken is. Een eigen stoel en parasol zijn inbegrepen bij de kamer. We hebben schitterend uitzicht op de bergen om ons heen. Het weer is niet al te best, harde wind af en toe een bui en 18 graden, nodigt niet uit voor het strand. Voor het eten een wandeling naar de dorpskern gemaakt. Het is hier allemaal gedateerd en even smoezelig. Een aantal winkels maar erg grauw, jammer van een badplaats die veel meer allure kan uitstralen. Terug in het hotel wat gedronken in de bar, in de lounge even op internet en Trudie is voor de zekerheid voor morgen gezien het weer een route aan het uitzetten.

Dag 17
We hebben gisteravond uitermate heerlijk gegeten in het restaurant. Twee echte Italiaanse obers in witte jasjes bedienden ons met heerlijke gerechten. Het leek wel een toneelspel waar we zelf de hoofdrol in speelden. Je waant je met recht in een tijd die 30 jaar achter ons ligt. Het is erg gezellig ondanks de datering van het hotel. Hier moet je dan maar door heen kijken.
Vandaag ontwaakten we na een wat onrustige nacht met de zon. Dat hadden we niet gedacht, dus het strand was voor ons. Een goed ontbijt, wat we ook niet hadden verwacht, echter het is een internationaal hotel dus altijd uitgebreider dan een regiohotel zoals we dat hiervoor hadden. Leuk is dat je hier ook veel de Nationale trots ziet wapperen. Gisteren nog een leuke mail ontvangen van mijn collega’s. Een kleine aanpassing in ons congrescentrum, die door mij in gang was gezet, is afgelopen week afgerond en zij stuurden mij via de mail het resultaat. Dank daarvoor. De strandkleding aan en om 09.15 uur op naar de zee. Een strandstoel en een ligbed uitgezocht, vlak aan het water dat was echt heerlijk. Tussentijds kwam Lilly langs, een Chinese masseuse, die Trudie in een uur voor 20 Euro van top tot teen een massage gaf. Ze vond het, het einde. Morgen is ze er weer, dus maar hopen op goed weer. De watertemperatuur is om en nabij de 22 graden, kan er mee door. Alles onder handbereik, koffie, lunch etc. wat wensen we ons nog meer. Nog even met de kinderen gebeld en alles was goed, Daniëlle ging naar Pisa en Roderick had een dagje vrij. Er hing wel wat donkere bewolking boven de toppen van de bergen maar daar maakten we ons nog geen drukte om. Dit breidde zich binnen een aantal uren uit over de hele kuststrook, het was inmiddels 14.00 uur een mooie tijd om terug naar het hotel te gaan. Op het balkon een bak koffie en even wegdutten. Om 16.15 uur in de auto gestapt en via de welbekende Via Appia de SS7 via de bergroute naar de plaats Sperlonga. Een schitterende route met vergezichten waar je constant een stop voor moest maken. Dit is de oude route want in de jaren 70 van de vorige eeuw is er onder de kust door ook een weg gemaakt, deze is grotendeels vlak en loopt langs het water. In Sperlonga bezochten we het archeologisch museum en de Grotta Tiberio. De twee bezienswaardigheden grenzen aan elkaar wat logisch is en liggen aan de kustweg naar Gaeta. Tijdens de aanleg van de kustweg in 1957 stuitte men toevallig op de overblijfselen van de Villa van keizer Tiberius, en een grot naast de villa met overblijfselen van een kolossale beeldengroep die de legende uitbeeld van Ulysses en de cycloop Polyphemus. De overblijfselen zijn ondergebracht in het museum en gedeeltelijk gereconstrueerd. De villa gaf een mooi beeld uit die tijd en wat opmerkelijk was waren de bassins aan de waterkant. Het water stroomde bij hoog water over de muren heen, vis kwam mee en bij laag water liepen de bassins gedeeltelijk leeg en de vis bleef achter dus voldoende voedsel. Indrukwekkend om te zien. Rond 19.30 uur waren we weer terug in het hotel waar we aanschoven voor het avondeten. We zagen het keuzemenu en dat zag er goed uit. Dat werd weer bewaarheid; Heerlijke soep, pasta, vis, vlees, gemengde sla, ijs en fruit, het was weer heerlijk.