Dag 18,
De dag begon wat bewolkt, maar na het ontbijt toch naar het strand waarna het snel beter werd. Lekker gelezen, gezwommen en even nog in de zon gelegen. We moeten wel oppassen want je verbrand snel. Ook Lilly de masseuse kwam weer langs die Trudie weer even onder handen nam. Rond het middaguur werd het toch bewolkt en gingen we terug naar het hotel. Na de quick lunch in de auto gestapt. Trudie wilde even naar Caserta, een grote plaats die nagenoeg aan Napel grenst. We wilden een enorm paleis bezoeken maar konden dat niet vinden. Het was erg druk in de stad en ik was erg moe w.s. door ons strandbezoek. We besloten om de stad zo snel mogelijk te verlaten om brokken te voorkomen. Rijden in deze grote plaatsen vergt een enorme inspanning en concentratie en dat mistte ik. We verlieten de stad aan de oostkant en reden de heuvels in naar het stadje Caserta Vecchia. Deze is afgesloten voor autoverkeer dus de auto op een parkeerterrein geplaatst. Vervolgens een kleine wandeling omhoog. Er was een schitterende kathedraal met een mooie preekstoel. Het was een leuke plaats met kleine straatjes echter de inwoners waren weinig vriendelijk en na het drinken van koffie en twee stukken koek met een rekening van 8 euro had ik m’n buik er meteen van vol. Dit hebben we de hele vakantie nog niet betaald voor dit soort traktaties, meer dan 5 euro betaal je nooit. We voelden ons behoorlijk belazerd, maar als je de taal maar half machtig bent is het niet makkelijk om in actie te komen en al zou je dit doen dan verlies je het altijd. In deze omgeving zijn toeristen toch aan de goden overgeleverd en wordt je zo nu en dan bedonderd; het zij zo. Jammer van deze dag, de minste uit onze vakantie. Terug in het hotel, opknappen en op naar het avondeten. Dat was weer uit de kunst en maakt weer een hoop goed. Morgen terug naar Napels, een ritje van ongeveer 60 kilometer.

Dag 19 en 20
De voorlaatste dag in Italië. We kunnen niet zeggen dat de tijd voorbijgevlogen is. Dat komt w.s. omdat we optimaal genoten hebben. Na het ontbijt vertrokken we om 09.40u naar Napels. Het eerste stuk via een provinciale weg en de rest via de tolweg. Onze routeplanner leidde ons rustig naar de plek waar we de auto moesten inleveren, verhuurbedrijf Magiorre naast het centraal station.
Alles oké, even koffie gedronken en kijken waar morgen de Alibus naar het vliegveld vertrekt. De Alibus is een directe bus (stopt maar op 3 plekken) van het vliegveld naar het station en de havens en terug. De kosten zijn 3 euro per persoon, voor een taxi ben je al snel 20 euro kwijt. De uitstaphalte bij het station is Piazza Garibaldi en de instaphalte zit voor het station ter hoogte van de MacDonalds, let op het is de 2^e halte vanaf de Mac. De eerste vertrekken alle stadsbussen vandaan en 15 meter verder staat een speciaal busbord Alibus. Kaartjes koop je in de bus. Vertrekhalte op het vliegveld is voor de aankomsthal. Prima verbinding in dit geval voor ons omdat ons Best Western Plaza hotel op steenworp afstand van het station lag. We konden om 12.00 uur al inchecken zodat we tijdig op de kamer waren. Voor de middag had Trudie besloten om nog wat leuks te doen. Een wandeling door het centrum van Napels en de volkswijken waar het echte leven zich afspeelt naar de via Fontanelle voor een bezoek aan het Cimetero delle Fontanelle. Wat was dat nu weer. Dit is een enorm Grieks -Romeinse groeve waar de beenderen liggen van duizenden slachtoffers van pest epidemieën en andere slachtoffers van de meest enge ziektes. Een bizar bezoek maar daar ‘houden’ we wel van.
Na een afwisselende wandeling en enkele malen vragen belanden we bij de ingang. Er zaten een man en een vrouw die weinig Engels spraken. Het was niet toegankelijk, dat was nu jammer. Dus verzin een list. Ik gooide mijn charmes in de strijd, gaf aan dat we helemaal van het centraal station kwamen lopen en morgen weer naar huis zouden vliegen en een bezoek aan dit overdekte ‘kerkhof’ niet wilde missen. Het hielp; de senora gaf aan ons een speciale rondleiding te geven. De enorme ruimte (zeg maar uitgehouwen in een rots) bestaat uit 3 lange gangen waarlangs de wanden de schedels en de beenderen liggen. Er is ook een altaar gemaakt van hout en beenderen. Een bizar gezicht maar heel bijzonder. Onder de grond waarop we liepen lag nog een kelder waarin tot 70 meter diepte opgestapeld beenderen en schedels lagen. In de 17^e eeuw is driekwart van de bevolking van napel omgekomen door de pest je kunt wel nagaan hoeveel personen hier liggen. We waren erg dankbaar voor de rondleiding want het is normaal niet meer toegankelijk voor publiek. Nadit bezoek weer terug naar het centrum voor wat souvenirs. De stad was in rep en roer want Italië moest voetballen en overal op straat stonden televisies en zaten de Napolitanen de voetbalwedstrijd te kijken, de straten hingen vol met Italiaanse vlaggen. Terug in het hotel in de lounge het verlies aanschouwd van de ploeg van Italië wat een domper op de feestvreugde. Rond 20.00 uur weer naar het centrum, wat opviel was dat nagenoeg alle vlaggen waren verwijderd, de feestvreugde was omgeslagen in teleurstelling. Uit het boek had Trudie het adres gehaald van de beste pizzeria van Napels, Di Matteo, op de Via Dei Tribunali nr 94. Het is een winkeltje van niets maar een drukte van jewelste. We konden de ingang niet vinden omdat ze ook aan de straat verkochten. Maar al snel zag ik een bordje met een pijl, je moest eigenlijk door de keuken naar het kleine restaurantje. De duurste pizza was 6 euro. Er was voldoende keuze en inderdaad de lekkerste pizza die we tot nu toe hebben gegeten. Een echte aanrader. Rond negenen waren we terug op de hotelkamer en de Italiaanse tv liet geen voetbalwedstrijden meer zien dus Holland ging aan onze neus voorbij. Waar we wel van schrokken was dat 25 juni was uitgeroepen tot nationale stakingsdag, de bussen, treinen en ferry’s zouden een bepaalde periode niet varen. Trudie zocht op internet een taxibedrijf op om online een taxi te boeken. Dit hebben we al eerder gedaan. Dat lukte maar we moesten wachten en zouden daar bericht van krijgen of er een chauffeur was. Eerst maar slapen.

Rond achten na een onrustige nacht opstaan en kijken of het was gelukt met de taxi. We kregen inderdaad bericht echter er was nog geen chauffeur gevonden en we konden eventueel kosteloos annuleren. Ook zagen we dat er nog een heleboel bussen reden dus besloten we toch maar om te annuleren en op de gok naar het station te lopen na het ontbijt. We verlieten rond tienen het hotel en inderdaad om 10.03u kwam er een bus. Scheelde toch weer want de taxi zou ons 29 euro hebben gekost. Tijdens het instappen had Trudie aansluiting met een Duitse vrouw die via de achteringang in de bus was gestapt. De chauffeur was hier al erg verbolgen over. De vrouw had heel slim op 4 plekken koffers neergezet voor haar reisgenoten die wel voor instapten. Zo ook op een bankje, echter Trudie wist niet dat de koffer van de vrouw was maar dacht dat die was van andere inzittenden die er tegenover zaten. Dat bleek niet dus kabaal. De Duitse vrouw koos eieren voor haar geld want wie wint er nu van Trudie ha, ha. Op het vliegveld inchecken, gaf even problemen voor de vlucht vanaf Milaan maar ook dat werd opgelost. Zitten we nu aan de koffie en gaan we dadelijk door de douane. Ons vliegtuig vertrok met 20 minuten vertraging zodat we in Milaan nog moesten haasten. Uiteindelijk was het een zeer voorspoedige reis en landen we om 18.40u op Schiphol. Onze buren Theo en Elly pikten ons op zodat we rond achten aan een heerlijke kom soep zaten gemaakt door Elly. Al met al een heerlijke vakantie, 3200 km gereden, veel gezien, heerlijk gegeten. Toch is dit tot noch toe een omgeving die op ons van heel Italië de minste indruk heeft achtergelaten ondanks alles wat we hebben gezien.