Eindelijk vakantie. Beiden waren we de laatste dagen niet om te genieten. Trudie druk op het werk en ik niet zo druk, maar ondanks alles wel toe aan de onthaasting. Op donderdag komt onze hulp, Karin normaliter echter die liet met een heel geldige reden verstek gaan. Dat viel dus effe tegen. Er moesten nog allerlei kleine klusjes gedaan worden door mij en Trudie ging dus de kamer maar doen. Het viel wel mee want Karin doet altijd reuze haar best dus veel werk had ze er niet aan. Ook vandaag de koffers gepakt, nog even naar Den Helder naar Trudie haar moeder een bezoek aan dochter en toekomstige schoonzoon zodat er vanzelf een eind aan de dag kwam. Vrijdag heerlijk ontspannen, thee bij de buren, een boodschap en Trudie had ’s avonds nog een etentje. We zouden naar Artis maar daar is niets van terecht gekomen. Zaterdag vroeg uit de veren. Zoonlief en toekomstige schoondochter zouden ons om half elf naar Schiphol brengen en stonden dus ook punctueel op de stoep. Uitgezwaaid door de buren reden we een kwartier later weg. Thuis hadden we al ingecheckt en onze eigen plaatsen uitgezocht via internet en bovendien onze boarding passen uitgeprint zodat we op Schiphol alleen onze koffers bij een speciaal inbreng punt in hoefden te leveren. Vliegen begint voor ons al aardig routinematig te worden en internet kent al helemaal geen geheimen meer. Op Schiphol liep het niet helemaal zoals op internet werd voorgesteld. We moesten toch nog in de rij staan maar niet zo lang. Nog even heerlijk met de kinderen koffie gedronken en toen was het inmiddels 12.15 uur, tijd om naar het vliegtuig te lopen. Dit ging allemaal voorspoedig echter bij de douane gingen er bij mij Fred allerlei toeters en bellen zodat ik apart gefouilleerd werd. Ach, een paar vrouwen handen aan je lijf kan geen kwaad. In het vliegtuig zaten we op de door ons uitgezochte plek bij de nooduitgang met genoeg beenruimte. Naast ons zat een mevrouw waarmee we direct contact hadden. Erg gezellig gekletst. We vertrokken om 13.20 uur, 20 minuten te laat met een volle kist. We hadden een korte tussenstop in Calvi op Corsica. Hier verlieten mensen het vliegtuig en stapten nieuwe mensen voor Amsterdam in die een extra rondje maakte via Olbio op Sardinië. Een zeer voorspoedige vlucht zorgde ervoor dat we rond 16.30 uur op Sardinië landen. Een vlotte afhandeling van bagage en snel naar de autoverhuurder. Hier wachtte ons een kleine verrassing. Het bleek dat we al in hun systeem stonden omdat we al drie keer eerder bij deze maatschappij hadden gehuurd. Normaal moet je 5 euro per dag extra betalen als ook je partner in de auto wil rijden echter wij hoefden dat niet. Lekker meegenomen. We kregen een splinternieuwe Renauld Megane diesel. Jammer genoeg geen cabrio maar de auto kon er goed mee door. Vervolgens op naar het hotel in Monti voor de eerste overnachting, zo’n 20 km van het vliegveld. Bij aankomst in Monti was het groot feest en een drukte van belang. Dus eerst de auto maar aan de kant om te zien wat er gaande was. Er was een soort paarden acrobatiek. Diverse ruiters reden met z’n drieën naast elkaar en de middelste ging dan staan op zijn paard of stond op de schouders van de anderen tijdens het rijden en dat ging met een behoorlijke vaart. Bijzonder kunstig een erg mooi om te zien omdat alles ook nog eens kleurig en fleurig versiert was incluis de paarden. Vervolgens op naar het hotel dat we na diverse omzwervingen vanwege de afzettingen vonden. Een prima hotel en we hebben een ‘driekamer’ woning. We hadden ondertussen ook wel trek gekregen. Het restaurant van het hotel was gesloten vanwege het seizoen maar in het dorp hadden ze ook een restaurant waar we heerlijk hebben gegeten. Om weer niet te verdwalen hadden we onze Tom Tom mee en nu hij doet het geweldig. Hij bracht ons feilloos naar het restaurant en weer terug naar het hotel. Het is inmiddels 23.00 uur dus tijd om het licht uit te doen. Nog even een kleine tegenvaller; Het regent hier.

Dag 2
De wekker op 8.00 uur gezet, snel douchen en aankleden want het ontbijt wachtte op ons. Dat overheerlijke Italiaanse ontbijt waarbij je de keuze hebt uit wat gevulde croissants, met jam of chocolade, toast en koffie. Niet echt om over naar huis te spreken maar, dat is ook Italië. Het hotel hebben we een pluim gegeven want het zag er allemaal even netjes en schoon uit. Rond 9.15 uur reden we weg. Onze eerste bestemming was een wijnmuseum in Berchidda. Deze streek is de wijnstreek van Sardinië waar de overheerlijke Vermentino wijnen vandaan komen waar ik ondertussen terwijl ik dit schrijf van nip. Er zijn hier geen wijnglazen maar een sinas glas doet wonderen, hik. Het museum leek meer dan dat het was. Het vertelde de geschiedenis van de streek en toonde via multi media nou ja, hoe wijn werd gemakt. Ook groeien hier veel kurk bomen waarvan de kurk schors gebruikt wordt voor de kurken. Al met wel aardig maar in Nederland zijn we verpest met alle mooie musea. Natuurlijk moesten we de wijn proeven echter het was pas 10.30 uur dus een slokje fietste er wel in maar een fles meenemen lag natuurlijk in het verschiet. Na een vriendelijk afscheid, we waren de enige bezoekers, liepen we buiten nog even rond het museum om van het mooie uitzicht te genieten. Trudie wilde een foto maken en ik liet om één of andere reden het tasje met de fles wijn vallen. Nu dat zal Jantje de Boer niet wezen. Gisteren had ik in het hotel al een glas gebroken dus ons geluk kon niet meer op. Afijn, ik terug naar binnen met de kapotte fles en gaf op de mij bekende charmante manier aan dat het handvat van de tas was gebroken en een beetje zielig kijken leverde weer een volle fles op. Het zou anders wel een erg duur bezoek zijn geweest. Van het wijnmuseum reden we richting ons volgende verblijf. Onderweg bezochten we nog een aardig kerkje in een piepklein gehucht Nur mannu. Het stamde uit het jaar 1070 na Chr. We konden even vluchtig een blik werpen omdat het sluitingstijd was rond 13.00 uur. We gaan nog een keer terug. Vervolgens op naar Il Vegneti onze Agriturismo. Onze Tom Tom bracht ons wel in het dorp Olmedo met de juiste poscode waar we moesten zijn echter de plek was niet goed. Buiten het dorp hebben de straten geen namen wat verwarrend is voor de Tom Tom. In Nederland zijn de postcodes aan de straten geknoopt echter in Italië aan de steden en moet je wel de juiste straat weten. Dus je komt altijd in een stad of dorp echter is de straatnaam onjuist of dubbel dan heb je toch nog een klein probleem. Trudie is de reserve Tom Tom en vond het echter snel en zodat we rond half drie arriveerden. Er was niemand aanwezig dus besloten we om eerst te gaan lunchen in het dorp. Rond 15.30 uur gingen we terug en werden we op een vriendelijke manier ontvangen door een senor. We kregen een twee onder één kap huisje wat ons wel bevreemde omdat we een kamer met badkamer hadden gehuurd. Een compleet uitgeruste keuken met alles er op en eraan, slaapkamer en badkamer. Maar ja, zoals ik al eerder schreef scherven …… Gesetteld en uitgepakt dronken we op de kleine veranda een verfrissing toen een vrouw ons wederom verwelkomde en aangaf dat er iets niet in orde was. Wat bleek wij stonden niet op de reserveringslijst, foutje reisburo dus onze kamer was niet vrij en we moesten uitwijken naar dit leuke onderkomen. Nu dat was geen straf. We weten nog niet hoe ons eigenlijke onderkomen er uit ziet maar het ziet er hier allemaal even leuk uit. Het seizoen loopt af en er zijn nog maar enkele gasten. Voor het avondeten reden we naar Alghero. Een havenplaatsje aan de kust. Eerst nog even wat boodschappen bij de supermercato gehaald. Het was rond zevenen en zoals een goed Italiaan betaamt, tijd om te flaneren. Nu dat deden ze dus ook met velen. Gezellige drukte. Trudie kocht bij een nogakraam een zak verse noga waar we beiden niet met onze vingers af konden blijven. Na het avondeten reden we weer terug naar onze haciënda. Een heerlijke ontspannen dag. Nog even dit. Het weer is inmiddels aan het veranderen. Na regen komt…… Onze auto is verrassend uitgerust met een regensensor zodat de ruitenwissers automatisch starten zodra de eerste regendruppen op de ramen vallen. Ook start je niet met een sleutel maar met een startknop, de sleutel is een soort creditkaart die je in een sleuf stopt. Het zal thuis allemaal weer wennen zijn. We hopen maar dat we de regensensor niet meer nodig hebben.