17 juni Vandaag zouden we en bezoek brengen aan de Dom van Monreale. Een plaats grenzend aan Palermo. Als eerste gingen we Palermo in om aan een kachelzaak een bezoek te brengen. We waren al een poos op zoek naar een haardstel echter we konden er geen vinden naar onze zin in Nederland. Omdat veel mooie dingen uit Italië komen en wij deze dingen erg mooi vinden haal je het bij de bron. Wij vonden natuurlijk iets naar de zin. We konden niet met Master Card betalen en moesten dus op zoek naar een geldautomaat. Een behoorlijke wandeling door een centrum van een buitenwijk en enig navragen leverde uiteindelijk de beloofde geldautomaat op. Pinnen en snel terug want de winkels sluiten om 13.00 uur. Na wat afpingelen van Fred, Ja van Fred, kochten we het haardstel. Bijzonder mooi roestvrijstaal uit Engeland. Dat was natuurlijk weer lachen. We zijn bijzonder vriendelijk geholpen.
Op naar Monreal. Eerst bezochten we een binnentuin die bijzonder mooi was. Vandaar naar de Dom. Je weet niet wat je ziet. Heel indrukwekkend. Het bleek dat je na betaling van 3 gulden op het dak mocht kijken. Dus alleh. We hadden een verschrikkelijk mooi uitzicht en je liep via een vaste route via en smal paadje over het dak. Erg mooi. Na dit bezoek hebben we eerst wat gegeten en zijn we door het centrum naar de Crippa dei Cappucini gereden. Dit zou een crypte zijn met mensen die waren overleden echter nog als mens herkenbaar waren door de lucht die daar onder de grond heerste. Het bezoek overtrof onze stoutste verwachtingen. Eerst natuurlijk weer de auto parkeren en de parkeerwachter, natuurlijk weer een apart individu kreeg 2 gulden en bewaakte de auto. Bij binnenkomst zaten twee monniken die een vrije bijdrage vroegen. We gingen een lange donkere trap af naar beneden onder de grond. Uiteindelijk liepen we door twee deuren een gang in en kwamen terecht op een soort ondergrondse begraafplaats. We waren gelukkig niet alleen want wat we nu zagen was zeer luguber. Ik denk wel dat er langs de muren in de vele gangen zo'n 4000 doden opgehangen waren in hun kleding. Het waren skeletten. Ook lagen er kisten opgestapeld die aan de zijkant open waren en waar je in kon kijken. De skeletten hingen langs de muur drie hoog boven elkaar. Dit was iets wat je nooit verwachte. Enkele skeletten, waaronder een meisje van vijf jaar waren inderdaad nog zodanig geconserveerd dat het leek dat zij sliepen. Fotograferen mocht niet maar een foto kon Trudie niet nalaten. Toen we naar buiten kwamen voelden we ons erg vies en zijn we snel naar het hotel gereden om heerlijk in het grote zwembad, Olympische afmetingen te gaan zwemmen. 's Avonds zijn we naar Trabia gereden. We waren nog niet eerder in dit plaatsje geweest en zijn een stukje gaan lopen. Opeens hoorden we gezang en trommelgeluid. Wat bleek er was net een processie aan de gang van kinderen die de heilige communie hadden gedaan. Het straatje waar zij vandaan kwamen was versierd met witte lakens aan de balkons. Fred heeft even staan praten met de moeders en die legden e.e.a. uit. Wat een feest. We zijn de jeugd gevolgd naar de kerk. Langs de route stond jong en oud deze tocht te aanschouwen. De kerk heeft hier nog voldoende aanzien en respect door de jeugd. Dat is hier niet meer voor te stellen. Erg leuk om dit mee te maken. We hebben aan de haven in een klein restaurant gegeten. Heerlijk met uitzicht op zee op een zwoele zomeravond. Het eten was zoals gewoonlijk weer grandioso. Ook de Siciliaanse keuken heeft ons hart gestolen.