Na een stevig ontbijt togen we naar het Torre de Poniente. Hier staan alle kunstschatten die zijn verzameld door genoemde Duitse familie. Bekend van roltrappen en liften. De oprichter van de firma is begonnen met verzamelen en heeft rond de 800 werken. Dit zijn schilderijen en beelden en andere bijzonder kunstwerken. De familie wilde deze collectie graag delen met de gewone burger en daarom zijn deze werken ondergebracht in een schitterend museo. Denk aan Dirk Scheringa die eigenlijk hetzelfde doet. Ook hier wederom enorme veiligheidsmaatregelen en geen foto’s maken. Er was een tijdelijke expositie van de bekende schilder de Matisse, die we als eerst bezochten. Werken van deze schilder uit de hele wereld waren hier bijeen gebracht uit de mid periode van zijn leven. Vervolgens bezochten we de blijvende collectie van ruim 800 werken. Er hangen hier schilderijen van Nederlandse meesters, Frans Hals, Albert Cuijp, Van Heemskerck, Govert Flinck etc. Maar ook Picasso, van Gogh, de Matisse, Monet, Piet Mondriaan, Appel, vele Duitse, Spaanse, Italiaanse schilders en zelfs Amerikaanse etc. Alle werken hingen in chronologische volgorde qua tijd. De verschillende stijlen hingen wel door elkaar heen. Er hangt hier voor vele miljoenen aan kunstwerken. Ook hier waren we een aantal uren zoet. Wat wel opviel in deze winkelstraten dat rond vieren de meisjes van lichte zeden hier hun diensten aanbieden. Er is geen Zeedijk zoals in Amsterdam maar de dames lopen gewoon tussen het winkelend publiek en geven de politie het nakijken die oogluikend toekijkt. Nog effe koffie drinken in de PC Hoofdstraat waar je de hoofdprijs betaalt. Twee cappuccino voor 7 euro, hoezo dure euro. Rond 15.00 uur hadden we het gehad. Trudie wilde graag nog effe shoppen zodat we richting centrum gingen. Het is een bruisende stad met in het hart vele grote winkels. Een aantal uurtjes wandelen hier is geen straf. Rond 17.00 uur togen we richting metro. In de metro kreeg ik toevallig een sms van vrienden van ons uit Holland en zag tevens een andere sms die ik had gemist van een nichtje Tineke die hier in een voorstad van Madrid woont en werk. Zij is privélerares frans en engels echter ook hier ligt het werk niet voor het opscheppen. We zouden elkaar zaterdag ontmoeten, echter ze waren in het centrum. Haar vriend heeft als hobby oldtimers en heeft er een aantal. Tevens doet hij import en export van onderdelen van deze auto’s over de hele wereld wat hem naast zijn baan extra geld oplevert wat zij goed kunnen gebruiken. Spanje is met de komst van de Euro ook erg duur geworden; welk land niet. In het sms vroegen ze of we zin hadden een terrasje te pakken wat we vervolgens deden. Eén van de oude auto’s stond in de garage voor herstelwerkzaamheden en APK. Wij reisden met de metro naar het betreffende station waar Tineke ons opwachtte. Zo zijn we nog een aantal uren met elkaar opgetrokken want het terrasje verruilde we uiteindelijk voor een restaurant in het centrum waar we gezellig hebben gegeten. Zo kwam er een onverwachtse wending aan onze dag die erg leuk was.
Dag 4
Vandaag stond een bezoek aan Spoorwegmuseum op het programma. Na het ontbijt met de metro op weg. Het Spoorwegmuseum is gevestigd in het oude station Delicias. Vanhier vertrokken vroeger de eerste treinen die over het spoorwegnet van Spanje reden. Er staan een groot aantal locomotieven, stoom, diesel en elektrisch. Deze treinen staan langs de perrons waarvandaan ze vroeger vertrokken. Het is niet groot maar de collectie omvat ca. 30 locomotieven en rijtuigen. Ook zijn er enkele exposities en een miniatuur spoorbaan museum. Na koffie te hebben gedronken in een oud rijtuig van de Wagon Lits namen we de metro naar het Parque del Retiro. Een groot park te vergelijken met het Vondelpark in Amsterdam. Op zaterdag en zondag gaan hele families naar dit park toe om elkaar te ontmoeten, picknicken of heerlijk te wandelen. Het is tot midden 1800 eigendom geweest van de Koninklijke familie en was niet publiek toegankelijk. Op de enorme vijver kun je een roeibootje huren wat we dan ook gedaan hebben. Heerlijk dobberen en genieten van de bedrijvigheid op het water en op de kant. Er zijn veel kleinkunstenaars die hun kunsten vertonen. Het was een lust voor het oog. Maar in ons programma zit pit. We gingen vervolgens op zoek naar Real Monasterio de la Encarnacion. Een klooster met kerk nog steeds in gebruik en te bezichtigen. Het ligt schuin achter het Koninklijk Paleis en is moeilijk te vinden. De metro naar station Opera en vervolgens in deze wijk op zoek naar ons doel. We konden het niet vinden. Trudie onze navigator liet ons vele leuke straten zien maar steeds geen klooster. We kwamen ook nog lang het Jambon (Hammuseum). Een winkel waar vele verschillende soorten hammen te zien en te koop zijn. Dus dan maar een heerlijk broodje ham. Uiteindelijk kwamen we op de plaats van bestemming. Om 16.00 uur ging het open echter we moesten to 16.30 uur wachten omdat er een gids mee ging. W.s. is het niet zo bekend want er waren maar vier belanghebbenden. Wij en twee Spanjolen, tevens was de rondleiding in het Spaans. Toen ik duidelijk maakten dat we uit Holland kwamen en geen Spaans spraken was mevrouw bereid om e.e.a. in het Engels te verduidelijken. Het was de moeite waard van een bezoek. We kregen een aantal mooie schilderijen te zien, de crypte, een aantal kleine kapelletjes en de grote kerk. Zeer bijzonder. Rond 18.00 uur waren we terug in het hotel. Even heerlijk gezwommen en opgeknapt. Trudie was erg moe en haar benen konden niet meer. Dus eenvoudig gegeten. Een paar lekkere kant en klare salades gehaald met vers fruit.
