De laatste dag, Het was weer tijd om naar huis te gaan. Na het uitchecken vandaag vertrokken we naar Malaga. We hadden ons geen voorstelling gemaakt maar we kunnen wel zeggen het was de moeite waard van een bezoek. We reden onder de kust door en niet via de autosnelweg. Nadat we de auto in de parkeergarage hadden gezet liepen we richting Castillo Gibralfaro. Hierbij passeerden we de Plaza de Toros, de stierenvechters arena waar we toch nog even een bezoekje brachten. Het Castillo Gibralfaro is een grote Moorse burcht/vesting gelegen op honderd dertig meter boven de stad op een heuvel met aan de voet van de heuvel de Alcazaba, een groot complex paleis geïnspireerd op het Alhambra in Granada. De vesting op de heuvel en het paleis liggen in elkaars verlengde en zijn geheel ommuurt zodat je eigenlijk vanaf de heuvel naar beneden kunt lopen. Om het kasteel te bereiken moest je eerst via een pad naar boven lopen. De zon stond behoorlijk te branden en het was een ware kruistocht. Eenmaal boven en binnen in het kasteel was het uitzicht fenomenaal. Het was een enorme grote vesting met dikke muren en de bekende Moorse kantelen erop. Rond de muren kon je lopen en de hele stad van bovenaf bewonderen. Het kasteel is ontstaan doordat Feniciërs zich hier in 500v. Chr. vestigden vanwege de havenkom. Zij bouwden een vuurtoren en er omheen een kleine vesting. Het huidige Castillo dateert uit de Moorse tijd. Vanaf de 14e eeuw werden de Nasriden verjaagd door de Christenen en ook deze drukten hun stempel weer op het geheel. Het werd een Kazerne en later ook gebruikt door de kustwacht. Zoals ik al aangaf kon je normaliter vanuit het kasteel binnendoor naar de Alcazaba beneden lopen echter dat was nu afgesloten zodat we terug moesten zoals gekomen en op straathoogte naar het paleis liepen. Maar goed naar beneden gaat wat makkelijker dan omhoog. Voordat je het paleis betreed kun je nog een Romeins amfitheater aanschouwen. Dit is in de jaren vijftig van de vorige eeuw bloot gelegd. Het is niet zo indrukwekkend als andere theaters die we inmiddels in Italië en Griekenland hebben gezien. Toch is het verrassend om het nu in deze omgeving te zien. De Alcazaba is eigenlijk het Alhambra in Granada (de hoofdstad van het Nasridenrijk) in het klein. Patio’s, tuinen met vijvers en mooie kamers met plafonds waren te bewonderen. Het is gebouwd in de elfde eeuw op Fenicishe en Romeinse fundamenten en door de Nasriden verder ontwikkeld. Zeer mooi en indrukwekkend. Vervolgens brachten we een bezoek aan het Picasso museum. Een klein aantal werken was hier te bewonderen. Het liep inmiddels tegen half vijf en de stad had nog veel meer moois waar we niet aan toe kwamen. Rond zessen waren we op het vliegveld. Auto inleveren en inchecken. Met twintig minuten vertraging kwamen we op Schiphol aan waar Marcel en Daniëlle op ons stonden te wachten. Om middernacht waren we thuis. Wat rest is de herinneringen en een grote bult wasgoed. Al met al hebben we een heerlijke vakantie gehad. We zijn heel onbevangen naar Andalusië vertrokken, alles gebaseerd op eigen leeswerk, oriëntatie en collega’s die er waren geweest. Ook het enthousiasme van de medewerker van het reisbureau maakte ons gevoel sterker om te gaan. Spanje heeft de naam van massa toerisme, wij hebben dat niet echt ervaren maar dat zal ook de tijd met zich mee hebben gebracht. (de laatste dagen aan de Costa uitgezonderd). Het was een bijzondere reis en we mogen het niet vergelijken met Italië maar het land heeft ons hart niet gestolen. We zijn blij met Andalusië, haar inwoners en cultuur kennis te hebben gemaakt en kunnen daar ook met veel enthousiasme over vertellen. Tevens dank aan de medewerkers van het reisbureau die alles met zorg hebben samengesteld en aan bepaalde zaken die wij eerder in het verslag al aangaven niets kunnen doen. Wij raden dit reisbureau dan ook zeker aan.