Dag 1
Na maanden van voorbereiding was het zover. We vertrokken met de NoMss sailmates, (Nautical Organision Men Sailing Solitary), naar de Caribbean, voor een zeiltocht met een gehuurde boot langs diverse bewoonde en onbewoonde eilanden. De wekker liep af om kwart voor vijf, opknappen waarna Trudie mij naar Schiphol bracht. Niet eerder zolang zonder elkaar geweest maa dat komt wel goed. Een deel van de bemanning werd thuis opgehaald met een taxibusje en we ontmoeten elkaar op Schiphol. Na een trage incheck procedure en douane controle, duurde een klein uur, liepen we naar de gate alvorens we nog een koffie namen. We vlogen met Lufthansa naar Frankfurt waar we een uur later landde. Een groot vliegveld maar desondanks moesten we met een bus naar de Terminal. We hadden een uur om over te stappen op onze volgende vlucht met Condor, wat veelal tekort is om nog koffie te scoren. Na een korte wandeltocht, paspoortcontrole wederom met de bus naar het vliegtuig, dit verliep allemaal voorspoedig. We zaten gemengd door het vliegtuig maar dat was geen probleem. Af en toe benen strekken en een praatje maken. Na een voorspoedige vlucht landden we om 15.15u lokale tijd op Grenada met een tijdsverschil van 5 uur. We verlieten het vliegtuig via de trap en liepen naar het luchthaven gebouw. Het was 29 graden dus dat was even shocking echter daar deden we het voor. In de kleine hal aansluiten voor de douane check, dit duurde even maar alles de easy way, bagage van de band, huurauto’s halen en op naar onze AirB&B. Buiten het luchthaven was het een gezellige drukte. Het was hier links rijden dus opletten want autorijden vergt enige aandacht ook gezien de rijstijl. Het was even zoeken, maar na enige malen keren, stoppen, de weg vragen, vonden we uiteindelijk onze tijdelijk verblijfplaats, verstopt z’n 100 meter van de weg af. Onderweg moesten we nog even stoppen en kwamen we twee landmeters tegen, volledig in zwart uniform, wellicht herkenbaar in dit soort landen, die de breedte van de weg aan het opmeten waren met een meetlint. Waarvoor....niet gevraagd. Bij aankomst van de AirB&B was alles dicht, en hoe moesten we naar binnen, dit omdat we later waren dan gepland en er geen contact meer was geweest met de verhuurder. Na diverse sms’en en whatsApp’s geen contact. Dan maar plannen maken omdat de winkels sloten om zes uur. Drie van ons gingen boodschappen doen en de rest bleef achter. Na wat speurwerk ontdekte we dat er wifi was bij de voordeur, vrij te ontvangen van dit complex. Direct kwam er een email binnen met de code van een kluisje die bij de voordeur hing met de sleutel, bingo. Het was een ruim appartement met vier slaapkamers en twee badkamers, grote woonkamer met eetkamer en keuken, schoon weliswaar, echter met wat schoonheidsfoutjes maar so what. De slaapkamer indeling was snel gemaakt, airconditioning aan, opfrissen en chillen. Ondertussen waren de boodschappers ook weer thuis. Shopping is niet goedkoop hier maar dat komt ook omdat het een eiland is, dus alles komt van overzee. Het weer was aan het veranderen, enorme buien kwamen zo nu en dan over afgewisseld met zonneschijn. Koud was het zeker niet. Onze magen knorden ook al aardig dus tijd voor avondeten, het was inmiddels 19.30u. Op ca 100 mtr lopen zat Andy’s Soupbar. Een klein wegrestaurant, zeg maar cafetaria waar we naar toe liepen en vriendelijk werden ontvangen. Bij de entree hing een menukaart met prijzen, dat viel enorm mee. Enkelen namen Roti in een pannenkoek en enkele Roti zonder pannenkoek. Ook werd er nog soep geserveerd, iets wat doorging voor erwtensoep met van alles erin, maïskolf, klapstuk, kip en diverse groente. Was best wel smaakvol maar ook heel voedzaam. Gefileerde kip kenden ze hier niet, volgens ons wordt de kip hier gewoon in stukken gehakt en vervolgens in het gerecht verwerkt, alles zit nog aan het bot, dus voorzichtig eten. Al met al was het ca 70 euro met z’n zessen inclusief drank en meer dan voldoende. Terug naar “huis” moe maar voldaan ons bed ingedoken om 21u lokale tijd. Oja, bij de voordeur zat nog een reuze spin waar we wel van schrokken, groot lichaam met enorme poten, wisten niet wat voor spin het was maar hoopten wel dat deze buiten zou blijven. 

Na een goede nachtrust weliswaar een aantal keren wakker geweest was ik om 06.30 uur uit bed. De rest volgde spoedig. Ontbijten en de plannen doornemen voor deze dag. Rond 12.00 uur vertrokken we naar George Town de hoofdstad, alvorens even te pinnen bij een lokale bank. De stad is gevormd als een hoefijzer rond een baai en doet nog heerlijk pittoresk Caribisch aan. De leukste winkels zijn te vinden aan Wharf Road en de vele restaurantjes zorgen voor een heerlijk plekje aan het water. Het hoogste punt van de stad is toebedeeld aan Fort George met een waanzinnig uitzicht over de haven en de prachtige zee. Vanuit deze Franse vesting werd de stad beschermd tegen aanvallen van zee. Tegenwoordig doet het dienst als politiebureau. Het was zaterdag en er was markt, kortom levendigheid en een mix van geuren en vrolijk geklede mensen, druk druk druk. De groep splitste zich op in tweeën. Één auto verkende de buurt op aanwezige restaurants en de ander ging vast naar de hoofdstad. We zouden elkaar later treffen. Na het parkeren van de auto op een parkeerterrein aan de haven, 0,60 ct per uur, liepen we als eerste naar de Vodafone zaak Digicel in Granby street de hoofdstraat. Een prepaid kaart gekocht zodat ik bereikbaar ben voor het thuisfront. We liepen vervolgens naar de markt in één van de straten waar de meest uiteenlopende soorten groentes en fruit werden verkocht.  Ook was er een overdekte markt met allerlei snuisterijen en souvenirs. Erg leuk om doorheen te wandelen. Hier kwamen we de anderen ook tegen die inmiddels bestond uit vier man. Er was een lokale gids aangesproken omdat de groep de weg kwijt was. Hij had hen naar dit punt gebracht en bood ons een rondleiding aan door de stad. Ik heb daar altijd een slecht gevoel bij, maar goed, hij was aardig en deed het voor nop zei die. Dat was achteraf natuurlijk niet zo, maar goed. Eenmaal weer buiten was er een tafereel met twee agenten die hun werk deden en aardig was om te zien. Ik vroeg aan de vrouwelijke agent of ze met mij op de foto wilde, maar natuurlijk. We vervolgden onze tocht. De gids bracht ons op plekken die we zelf waarschijnlijk niet hadden gevonden. Een muziekschool voor steelband leerlingen, de fishmarkt, waar we bedreigd werden met een manchet. De dame wilde niet gefotografeerd worden en ook de gids kreeg een uitbrander. Maar snel weer weg. Een rondje langs de haven met uitzicht op een enorm cruiseschip. De leuke wandeling bracht ons uiteindelijk op een heuvel vanwaar we prachtig uitzicht hadden, niet bij het fort maar evengoed hoog. Nadat we weer waren afgedaald, via smalle straatjes met trappen, kwamen we bij een leuk haven restaurant Sails waar we een verfrissing namen bovendien eindigde hier de rondtoer en  namen afscheid van onze rondleider, nadat we hem een fooi hadden gegeven. Ook splitsten we ons weer op, omdat een aantal nog het fort wilde bezoeken. Roelof, Rob en ik zochten het strand op van Grand Anse Bay, welke behoren tot de mooisten van Grenada zoniet in de wereld top 10 staat van mooiste stranden. We vermaakten ons prima en de anderen sloten na een half uurtje ook weer aan. Heerlijk zwemmen onder het genot van tropische temperaturen in een woelige zee. Rond zessen vertrokken we op huis aan, even chillen en thuis eten. Een overheerlijke pasta, met salade bereid door Jan onze kok. Het was nog een gezellige avond waarna de meesten rond elf te kooi gingen.