We zijn weer druk bezig met het plannen van onze vakantie naar Frankrijk. Via Westergeest in
Friesland rijden we naar België; Dinant en rijden vervolgens via Frankrijk; Reims, Dijon, Orleans, Le Grand Pressigny, Caen, Amiens en België Ieper weer naar Alkmaar. Een tocht van ca. 2700 km. We hebben heeft een prachtige reis samengesteld waar we met fiets en auto de nodige avonturen gaan beleven. Ook gaan we onze vrienden Hans en Miranda ontmoeten en trekken een aantal dagen met elkaar op. Volg hier onze avonturen.

Dag 1  Op tijd uit de veren want het wordt een lange dag. De caravan donderdag j.l. al van stal gehaald en de meeste spullen lagen alweer op de plek. Vanochtend nog een verjaardag van een dierbare vriendin in Heemskerk en om 13.45u weer thuis, spullen gepakt en op naar de caravan, die bij zoonlief stond. Fietsen erop en na wat gemanoeuvreer zat de caravan al snel achter de auto. Om 15.00 uur vertrokken we uit Alkmaar voor een rit naar Westergeest in Friesland om precies te zijn camping Hammerslag. Na een voorspoedige rit kwamen we hier rond  17.30u aan en werden allervriendelijkst ontvangen door boerin Ymke en zus en enkele familieleden. We staan hier een week omdat we tijdens Hemelvaart ons familie Versfeld weekend hebben. Een traditie die al 45 jaar duurt. Wij zijn dus al eerder gekomen, zo ook enkele andere familieleden. Na het opzetten van onze provisorische luifel, nieuwe is in de maak, koffie met onze zus en zwager uit Den Helder en alles op de juiste plek plaatsen waren we rond 21.00 uur klaar. Nog even heerlijk chillen en om 00.00 uur het licht uit.

Dag 2 De dag starte vandaag rond achten en de zon scheen. Beiden een ietwat onrustige nacht gehad maar dat is veelal een eerste nacht. Ontbijten, opknappen en eerst aan de koffie. Na de koffie vertrokken we op de fiets naar Dokkum. Een gezellige Friese stad in Noordwest Friesland en op ca. 10 km van de camping dus een mooi fietstochtje. De route planner bracht ons via fietspaden door het mooie Friese land, met broedende vogels, prachtig bermen waar het gele raapzaad en witte Fluitekruid in volle bloei stond en mooie vergezichten. Dokkum, de historische Elfstedenstad en Bonifatius stad. Een gezellige stad waar het Dokkumer Ee dwars doorheen loopt. Leuke gezellige straten aan het water met prachtige statige panden waar de tijd heeft stil gestaan maar ook drukte op het water met de vele boten die Dokkum doorkruisen. Het gezellige centrum met een diversiteit aan winkels en horeca nodigt uit om van de fiets af te stappen. Maar allereerst bezochten we het Dokkumer museum. Hier was een expositie over Bonifatius. Een heilige die in het heidense Noorwest Friesland de Friese bevolking wilde bekeren met de bijbel. Het lukte hem aardig echter in het jaar 754 moest hij dit bekopen met de dood. Het is een interessant museum waarin ook een kleine tentoonstelling over vroeger was opgenomen. Aansluitend een wandeling door het centrum, met de aankoop van Friese koek, om vervolgen rond 15.30 uur weer op de fiets te stappen richting camping. We fietsten een andere prachtige route binnendoor terug. Oudste zuster Ans was ook gearriveerd. Het avondeten genoten we bij restaurant het boze wijf in Lauwersoog met enkele familieleden die wij dit cadeau hadden gedaan voor hun verjaardag. Al met al een hele gezellige dag.

Dag 3
Na een goede nachtrust stonden we rond achten op. Douchen, aankleden en ontbijten. Trudie had een plan gemaakt om een dagje Drachten te doen en een aantal musea te bezoeken. Rond 11u vertrokken we met de fietsen op de auto. Via een landelijke route reden we naar Rottevalle, een klein dorp voor Drachten waar we de auto parkeerden. De fietsen er af en fietsen naar Drachten. Een ritje van ca 30 minuten. We reden recht op ons doel af, het Dr8888 museum. Een modern museum wat is ingericht met een klein historisch gedeelte. Het grootste deel neemt de expositie Made in Fryslân in beslag.  Een prachtige expositie met een boeiend verhaal over een provincie die bedenkt, ontwerpt en maakt. De geschiedenis van producten die vanuit Friesland de wereld overgaan. Koelstra en Riemersma kinderwagens, rotanstoelen in allerlei vormen en maten tot op kunst nivo vinden hun oorsprong in Friesland. Daarnaast grote Philips fabriek, superjachten, innovatieve landbouw machines, aardewerk Makkum de Dada kunststroming, Batavus etc. Alles ondersteunt met fysieke voorwerpen. Ook aandacht voor de kunstenaar Thijs Rinsema, die samen met zijn broer Evert schoenen maakte en in zijn vrije tijd kunstenaar was echter geen gevierd schilder. Door zijn broer, kwam hij in contact met Theo van Doesburg, oprichter van de Nederlandse kunstbeweging Stijl met leden als Rietveld, Mondriaan, van der Leck en nog een aantal anderen die een radicale hervorming van kunst nastreefde mede gebaseerd op hervormingen in de wereld. Deze bestond uit het gebruik van een minimum aan basiskleuren (rood, blauw en geel gecombineerd met zwart, wit en grijs) in een zo eenvoudig mogelijke vormgeving. De Stijl wordt ook wel Neoplasticisme genoemd. Wat een prachtig museum. Vanhier gingen we lunchen en vervolgens naar de museumwoning van Doesburg-Rinsema huis. Ruim 100 jaar geleden kreeg Drachten een nieuwe buurt in de kleuren van De Stijl. Gemeentearchitect de Boer ontwerpt deze woningen en vraagt Theo van Doesburg om kleurschema’s te bedenken voor de binnen- én de buitenkant. Drachten werd zo het begin van Theo’s carrière als kunstenaar-architect in binnen- en buitenland. De felle primaire kleuren doen veel stof opwaaien en de woningen krijgen de naam ‘Papegaaienbuurt’. Een leuke wijk echter toentertijd compleet de plank mis geslagen omdat gezinnen geplaatst werden in deze woningen echter hun interieur voor die tijd compleet niet paste in de gekleurde woningen en er al snel werd over geschilderd. De huizen in deze straat zijn aan de buitenzijde weer volledig in oude glorie hersteld en ook velen vele bewoners hebben met subsidie hun huis van binnen ook weer in originele staat terug gebracht. Het museum huis is compleet in originele staat met kleuren hersteld. We kregen een interessante rondleiding door een enthousiaste vrijwilliger. Erg cool allemaal en zeker onze stijl. We deden nog een rondje door het centrum van Drachten en fietsten vervolgens weer terug naar de auto en terug naar camping. Hier waren inmiddels weer twee gezinnen gearriveerd. De avond chillend doorgekomen.

Dag 4, Vandaag een chill dag. Dochter Daniëlle kon niet mee met het familie weekend dus kwam gelukkig nog een dagje met haar drie meiden. Het werd een hele gezellige dag met elkaar. We aten friet en na het avondeten vertrokken ze weer naar huis. De avond met de rest van de familie doorgebracht in een gezamenlijke ruimte. Was gezellig.

Dag 5 Deze stond in het teken van een spelletjes middag met elkaar. We waren al vroeg wakker dus eerst maar douchen. Rond 11.00 uur vertrokken we op de fiets naar Kollum, een leuk provincie stadje op 6 km van de camping. Deden wat boodschappen en weer terug naar de camping. Om 14.00 uur was het verzamelen bij het huisje waar zus Retta en haar man in logeert die samen met hun kinderen de organisatie hadden van dit familie weekend. De spelletjes middag stond in het teken van een vossenjacht. Er werden 4 teams geformeerd die de vossen moesten zoeken en opdrachten moesten uitvoeren. Een top middag met veel lol en hilariteit. Rond vieren was de prijsuitreiking. Ieder team had wel een beetje gewonnen maar één team sprong er natuurlijk uit als winnaar. We kregen per team een vlaai en per gezin een Friese koek en een worst. Het avondeten deden we gezamenlijk in een restaurant gedeelte van de camping. We hadden een lopend buffet, goed verzorgd door de camping eigenaar. Al met al wederom een topdag. Jammer dat enkele familieleden er niet bij konden zijn. Het is nog leuker als we compleet waren geweest. 

Dag 6
We stonden op met de zon, wat altijd een goed gevoel geeft. Na het ontbijt en de koffie vertrokken we rond 11.00u samen met zus Ans naar Buitenpost. Hier was een open dag van de Hortus Kruidentuin Kruidhof Frŷslan. De Kruidhof is de grootste botanische tuin van Friesland. Op De Kruidhof bevinden zich zeventien thematuinen op een oppervlakte van bijna 4 hectare. Er groeien meer dan 2.000 verschillende planten, waaronder 1500 soorten kruiden. Door het mooie weer waren er veel mensen op af gekomen. Het is een museum tuin die toegang biedt met de museumjaarkaart. Een prachtig terrein met aangelegde tuinen, veel beekjes, een rosarium, veel fruitbomen en een enorm en kruidentuin. We hebben ons prima vermaakt. Na de lunch vertrokken we naar Kollum. Het was vandaag open molen dag . Trudie had in Kollum een molen gezien die hieraan mee deed dus op naar Kollum. De molen was moeilijk te vinden en lag in een prachtig polder landschap Tochmaland, leuk versiert en draaide volop.  Het was de poldermolen Welgelegen. De molen is voor de waterhuishouding in deze omgeving. De molen Welgelegen uit Veendam is in 1893 in Kollum opgebouwd om de nieuwe polder Tochmaland droog te malen. De molen Tochmaland is in 1893 opgeleverd. Het was een houtzaagmolen echter nu een watermolen. De molens hoepen konden ook elektrisch bediend worden omdat als er geen wind is water soms toch weg gemalen moet worden. We kregen een interessante rondleiding door een enthousiaste molenaar en zijn partner. Het was inmiddels half vier dus op naar de koffie. Waar uiteindelijk ook gebak bij kwam vanwege de verjaardag van één van de nichtjes. We aten een broodje kippen shoarma samen met onze kinderen. De rest van de avond chillend doorgebracht in de boeren schuur met de rest van de familie. 

Dag 7
Vandaag een chill dag. Voor de meeste familieleden de dag van vertrek na een fantastisch familieweekend. Dus inpakken en opruimen, een laatste camping bakkie, motoren starten en op naar huis. We bleven nog met z’n vijven staan. Broer, schoonzus, zus en wij. Rond enen vertrokken wij voor wat boodschappen naar Dokkum. De rest van de dag rustig door gebracht. Broer Jaap heeft geholpen met het maken van een mooi caravan afvoertje voor vuil water. Tegen de avond de luifel van de caravan af en spulletjes opgeruimd. Nog een borrel met z’n vijven en om 23.30u licht uit.

Dag 8 Vandaag voor ons de dag van vertrek. De zon scheen volop wat de dag altijd vrolijker maakt. Op tijd uit de veren, ontbijten en opknappen. Doordat we gisteren alles al een plek hadden gegeven waren we nu snel klaar. Na een bak koffie en afscheid van broer, zus en schoonzus verlieten we de camping om 10.30 uur. Vandaag en lange rit voor de boeg van 485 km naar Dinant in België. Via Zwolle, Arnhem, Venlo, Maastricht en Namen kwamen we rond 18.00 uur aan op de camping Castel Mosan in Hastière. Onderweg nog een paar keer opgestoken en Trudie reed vandaag voor het eerst met de caravan, erg wennen maar dat komt wel goed. Even de caravan uit balans, deze ging slingeren tijdens het passeren van een vrachtwagen, er stond behoorlijk veel wind en met de zuiging van de vrachtwagen erbij ging het fout. Maar erg goed gecorrigeerd. Gas terug, langzaam remmen en geen paniek. Was wel even erg spannend want we hadden dit nog niet eerder mee gemaakt. Even op de vluchtstrook bijkomen en adem halen. Alles goed afgelopen dus ze is direct verder gereden. Wel fijn dat we nu samen kunnen rijden en een leermoment hadden wat we hopen niet nog een keer mee te maken. We reden alles via de grote weg dus geen echte spannende omgeving, ondanks dat de Ardennen erg mooi zijn met soms een vergezicht. Wel waren de wegen erg slecht. Hier kunnen ze nog wat van ons leren. Op de camping werden we allervriendelijkst ontvangen door een Frans sprekende dame. Er was even een taalbarrière maar met handen, voeten en vertaalsite kom je een eind. De camping ligt aan een doorgaande weg aan de Maas. Geen hele drukke weg maar overdag toch wel auto’s die je hoort langs rijden. De camping gaf op het eerste gezicht Op het eerste gezicht direct een goed gevoel. We kregen een plekje aan de oever van de Maas. Een fietspad en heg scheidde ons van de rivier. Een prachtige groene oase om ons heen. Er zijn twee uiterst moderne sanitair gebouwen, één voor de toiletten en één voor de douches, vrouwen en mannen gescheiden en alles gaat open met een electronische sleutel een zgn. token. Alles is schoon en zag er verzorgd uit. Ook staat er een enorm kasteelachtig huis dus vandaar wellicht de naam Castel Mosan. Snel de caravan op de plek gezet en Trudie had wat te eten gemaakt, soep, sla en nog een stukje vlees wat er over was van gisteren. Na de lange rit waren we te moe om nog iets te ondernemen. De avond rustig doorgebracht en morgen op de fiets naar Dinant.

Dag 9
Op tijd uit de veren want de zon scheen volop, wel wat wind maar voor een e-fietstocht deert dat niet. Na het ontbijt vertrokken we op de fiets naar Dinant. Het fietspad lag achter de caravan dus hoe easy. Een prachtige tocht direct langs de Maas, met links en rechts hoge begroeide rotspartijen, een aantal grote indrukwekkende dammen met sluizen, (anders stroomt de Maas leeg), veel ganzen met jongen en een verdwaalde boot, bracht ons in de vestingstad Dinant. Bijkomend feit was dat je de laatste ca. 8 km op een provinciale weg rijdt, niet heel druk maar wel oppassen geblazen. We waren onze gele hesjes vergeten dus een tip voor de volgende rit. Voordat je Dinant binnenrijdt kom je weer op een fietspad terecht wat je naar het centrum leidt. Een gezellige toeristische stad waar de Maas deze in tweeën snijdt. Op de ene oever, hoog op een enorme rots, de Citadel met daarvoor aan de oever een prachtige kathedraal Onze Lieve Vrouw van Dinant uit de 13e eeuw. Deze kerk is in de afgelopen decennia enkele keren verwoest en weer opgebouwd. In de dwarsbeuk van de kerk zit een enorm glas in lood raam wat behoort tot de grootste glasramen van Europa met taferelen uit de Bijbel. Vanuit het centrum, naar de andere oever loopt een brug versiert met enorme kleurrijke saxofoons welke je ook vind door het centrum links en rechts neergezet. Het betreft een eerbetoon aan Adolphe Sax, die hier woonde en de saxofoon heeft uitgevonden. Dinant staat verder bekend om haar Citadel. Een hoog op de rots gelegen fort, ca 100m, uit 1051. Een verdedigingspunt wat in verschillende oorlogen werd vernietigd en weer opgebouwd. Tot de Belgische revolutie in 1830 was de citadel de ligplaats van een Nederlands garnizoen. In WOI vonden er hevige gevechten plaats tussen Duitse en Franse soldaten en nu wordt de citadel gebruikt om deze te herdenken. Er wordt stil gestaan bij de wapens, de kazematten en er is een klein museum. Alles aangeduid met cijfers die de route aangeven. Op de grote binnenplaats met vele inhammen en kijkgaten staan diverse wapenattributen. Daarnaast heb je vanaf het fort een prachtig uitzicht op de omgeving en de stad. Je kunt vanaf het centrum met de trap maar ook met een gondellift omhoog. Van het laatste maakten wij gebruik ondanks de angst van Trudie voor dit soort kermisachtige attracties. De entree betrof €12 pp inclusief de lift. We hebben in de citadel een poosje rond gelopen. Toen weer terug naar het centrum, over de brug waar we in een Boulangerie genoten van een lunch. Gezien de tijd en de terugtocht op de fiets was het verstandig om weer op de pedalen te gaan. We zouden terug niet langs de Maas fietsen maar door het achterland, een andere route dus. Nu dat hebben we geweten. We verlieten Dinant en moesten in deze heuvelachtige omgeving natuurlijk vanuit het rivierdal omhoog. Nu dat was een ware kruistocht. Ondanks onze E-bikes was het nog een hele tour om 8% omhoog te fietsen ipv. omlaag. We moesten zo’n 3 km omhoog voordat we op het plateau terecht kwamen. Toen nog een aantal keren vals plat en we waren er. Ik gaf Trudie aan niet te stoppen want je kwam niet meer op gang. Ik fietste een eind vooruit om een foto te maken van Trudie. Opstappen was nog een hele tour dus eerst een stuk omhoog gelopen met de fiets, pfff. Maar goed via smalle wegen, door weilanden en prachtige vergezichten vervolgden we onze weg, totdat Google aangaf dat we een onverharde weg in moesten slaan, nu was er ook maar weinig keus want anders moesten we een heel eind om. Ook dat hebben we geweten, ca. 8 km gefietst via onverharde wegen, gras en modder en een stuk bos. Hele stukken waren door de regen bijna niet te fietsen en als je zou vallen dan was dat niet best. Af en toe moesten we lopen want fietsen ging totaal niet, lekker in de modder. De turbo en de eerste versnelling waren een feit. Het was wellicht bedoeld voor mountain bikes ipv e-bikes, maar dat zegt Google er niet bij. De modder zat achter onze oren maar we hebben het gehaald. Trudie had al erg last van haar nek maar door de ongelijkheid van de paden, getril en andere obstakels was dit alleen maar erger geworden. We zaten er even doorheen. In Hastière nog wat boodschappen gedaan voor de BBQ en op naar de koffie. We hebben lekker gegeten bij de caravan. Het zou gaan regenen dus alles na het eten veilig opgeruimd, maar goed ook want rond 22u ging het regenen en het is niet meer droog geweest tot 9u de volgende ochtend.

Dag 10
Na een nacht regen werd het rond negen uur droog. Het risico om op de fiets te gaan was wat al te enthousiast. Na een heerlijke chill ochtend vertrokken we rond 12.30 uur met de auto via Anhée naar de abdij van Maredsous. Een leuke binnendoor route via een lieflijk Frans landschap en kleine Franse dorpjes waar de tijd heeft stil gestaan. De Abdij van Maredsous is een Benedictijns klooster gelegen in het gehucht Maredsous. De abdij bestaat uit een grote kloosterkerk en in één van de twee torens hangt de op twee na grootste klok van België. Daarnaast was er een ontvangstgebouw met winkels, museumruimte en een restaurant, gevestigd in de vroegere de eetzaal van het klooster. Het is een toeristische trekpleister en bussen reden af en aan. Er wordt kaas, bier en brood gemaakt wat deels zorgt voor inkomsten. We liepen het terrein over en brachten een bezoek aan de kerk uit de 19e eeuw en lunchten we in het restaurant. Wat wel opviel waren de vele leerlingen die in schooluniform rondliepen. Dit waren leerlingen van de elite school Collège Saint-Benoît, gesticht in 1881, dat dit nog bestond. Na wat inkopen, onder andere bier en kaas vertrokken we naar de even verderop gelegen abdij Maredred Abbey van de benedictijner zusters gelegen in Anhée aan de rand van Maredret, een klein dorp. De abdij werd ingehuldigd in 1893 met de installatie van zeven nonnen. Het bouwen van de abdijkerk gebeurde tussen 1898 en 1907. De oprichting van een gemeenschap van benedictijner zusters in Maredret werd opgestart door Agnès de Hemptinne, die met eigen middelen de bouw op een stuk grond financierde. De jongeren zus van Agnès stichtte de abdij van Maredsous die op steenworp afstand van Maredret ligt. Twee prachtige abdijen die in een serene omgeving lagen. Na dit bezoek reden we terug naar Dinant voor boodschappen. We bezochten we het huis van Adolphe Sax, de maker van de saxofoon. Hier kwam je oog in oog te staan met de ontwikkeling van dit prachtige instrument. We parkeerden de auto aan de rand van het centrum en een korte wandeling bracht ons bij de beste pizzeria van de streek, was echter gesloten wat nergens stond. Dus kiezen voor een andere Pizzeria die niet goed bij ons in de smaak viel. We hebben wel eens beter gegeten. Het was niet anders. Rustig weer naar de caravan gereden waar we een rustige avond hadden. 

Dag 11
Een reisdag vandaag met als reisdoel Reims. We hadden een camping op 30 km van Reims, camping De la Pointe. Voor de reservering twee mails gestuurd maar geen reactie, dus op hoop van zegen. We vertrokken om 10.45u, een afstand van 150 km. Het had wederom de hele nacht geregend en het was nog niet over en we vertrokken ook weer met regen die ons grotendeels vergezelde. De wegen waren over het algemeen goed te berijden echter geen snelwegen en veel heuvelachtig gebied, vals plat en dorpen waar we doorheen moesten. Tolwegen om de camping te bereiken waren er niet dus veel provinciale wegen. Om 13.45u arriveerden we op de camping. De jonge eigenaar was druk in het restaurantje en gaf aan dat hij met 15 minuten bij ons kwam, dus even geduld en voor ons om een indruk van de camping te krijgen. Een prachtige camping, met overdekt zwembad wat voor een kleine camping uitzonderlijk is. By the way de ontvangst was vriendelijk. Uiteindelijk werden we geholpen en kregen de mededeling dat we maar 1 nacht konden reserveren omdat er de volgende dag 100 gasten zouden komen met caravans en tenten. Nu is de camping niet zo groot maar als alle plekken bezet zijn met meerder personen kan dat. Hij gaf aan dat het basketbal teams waren en wij wellicht geen rust meer hadden. Wij kozen eieren voor ons geld en gaven aan dus maar één nacht te blijven. En een bijkomstigheid we mochten gratis staan omdat hij de mails wel had ontvangen maar niet gelezen waarvoor excuus. Dus ons plan aanpassen en direct de camping bij Dijon, onze volgende bestemming gereserveerd zodat we daar in ieder geval terecht kunnen. Omdat we de grote kathedraal graag wilde bezoeken besloten we om dit direct maar te doen, dus caravan op de plek en naar Reims gereden. De stad staat ook bekend om haar champagne en bibliotheek maar daar hadden we geen tijd voor. Het is een grote stad en gezien het tijdstip waarop we binnenreden ook nog eens erg druk. Toch vonden we feilloos de parkeer garage welke op loopafstand van ca. 1000m lag. Bij het verlaten van de parking regende het alweer. Deze Onze Lieve Vrouwe kathedraal van Reims werd gebouwd na de Notredam van Parijs. De huidige kerk is van de 13 eeuw en is één van de voornaamste gotische bouwwerken van Frankrijk. De kathedraal is historisch van belang omdat hier de koningen van het Frankrijk werden gekroond en de episode met Jeanne d’Arc zich hier afspeelde. Er is ook een aparte vereringskapel voor haar. Het aantal beelden dat deze kathedraal siert is groter dan bij enige andere grote kathedraal in Europa en vooral het beeld van de "Engel met de glimlach" is beroemd; het is het symbool geworden van de stad Reims. De kerk staat op de UNESCO werelderfgoedlijst. Ik wilde de toren nog beklimmen maar was te laat, jammer dus. Het was een indrukwekkend bezoek aan deze mooie kerk met haar enorme pilaren, beelden, glas in lood ramen, kapelletjes etc. Ik wilde hier graag heen vanwege het verhaal van het nieuwe grote Raam in de St. Laurenskerk in Alkmaar waar ik veel rondleidingen deed. De kathedraal lag aan de basis van het ontwerp van het nieuwe grote Raam. Na het bezoek liepen we terug naar de auto alvorens we nog koffie dronken in een plaatselijk café. Rond 19u waren we terug op de camping, waar we nog een smakelijke maaltijd in elkaar flanste. 

Dag 12
Vandaag wederom een reisdag en een rit van 380 km lag voor ons. Inmiddels handigheid om alles reis gereed te maken en stabiel in de caravan te leggen. We vertrokken rond 10.30 uur en het was droog. Via een provinciale weg en de tolweg reden we op ons gemak richting de volgende camping Vert Auxois in de Bourgogne. Onderweg nog 2 plaspauzes en koffie waarna we rond 15.45u aankwamen in Pouilly-en-Auxois. De camping lag net buiten het dorp omgeven door gerst en gras velden uitkijkend op de heuvels. Achter de camping stroomt het Bourgondisch Kanaal, waarvan de bouw 57 jaar duurde en werd geopend in 1832. Het verbind de rivier de Saône met de rivier Yvonne, is ca. 5 meter breed en er zijn 189 sluizen. Er zijn speciale smalle schepen, zgn. spitsen, gebouwd om het 232 km lange kanaal te bevaren. Achter de camping verdwijnt het kanaal in een 3333 km lange tunnel waar éénmaal per dag een fietsboot doorheen vaart. Verder wordt het kanaal alleen nog door pleziervaart gebruikt en de oude trekweg is ontwikkeld als een fietspad. De ontvangst was allervriendelijkst en we kregen een heerlijke plek in de zon want die scheen inmiddels volop. Het is een kleinschalige camping met enige verhuur faciliteiten waaronder een mini huisje blokhut, een zwembad en een petit restaurantje. Nadat we ons hadden geïnstalleerd, koffie drinken in het zonnetje waar we zo naar hadden verlangt. We aten in het restaurant, geen haute cuisine maar was verder prima. Na het eten nog even een klein oriëntatie rondje op de fiets, wat uitnodigt voor een langere fietstocht. We deden op tijd het licht uit.

Dag 13

We zouden vandaag met de fiets en de auto naar Dijon gaan echter de vooruitzichten waren voorspelbaar, regen alsof we nog niet genoeg hadden gehad. Dus dan maar met de auto. Dijon is de hoofdstad van de Bourgogne. Rond 9.10u vertrokken we, via de auto snelweg A38, geen tol dat scheelt af en toe een aardige duit. Gisteren waren we €38 kwijt echter het rijdt wel een stuk comfortabeler met de caravan. Maar daar waar we kunnen besparen laten we dit niet na. Trudie had een betaalbare parkeergarage gevonden, St. Anne. Hier starte ook de Uiltjes  route die we zouden lopen. Onze vrienden Hans en Miranda attendeerde ons hierop. Het kleine uiltje (la chouette) is het embleem van Dijon. Het uiltje zou geluk brengen, maar dan moet je hem wel strelen met je linkerhand en tegelijkertijd een wens doen. Je loopt een route van ca. 5 km, aangegeven door kleine koperen driehoekige pijltjes op de straat met een uiltje die je de juiste richting wijzen en je langs veel highlights brengt. Daarnaast rijdt er door het centrum en elektrische bus die gratis is dus lukte het ons niet om de route af te maken dan zouden we de bus nemen. De parkeergarage was makkelijk te vinden met de routeplanner en was in het centrum. Wel erg krap en zeven lagen diep onder de grond en er boven waren huizen gebouwd. De Karperton in Alkmaar was nog ruim vergeleken met deze. Wellicht in de tijd gebouwd dat er nog met kleinere auto’s gereden werd. Maar goed het lukte om een plek te vinden. In deze straat vonden we al snel de route pijltjes. Het is weliswaar niet het startpunt maar dat maakt niet uit. Daarnaast zijn er bij de diverse bezienswaardigheden grote vierkante uilen platen op de straat geplaatst met nummer of cijfer die de bezienswaardigheid toelichten. Je kunt bij de VVV een boekje halen waar het instaat echter in Engels, Duits en Frans. We deden het wel zonder boekje en Trudie had op haar IPhone een site gevonden waar het ook stond. Het was gelukkig droog en al wandelend liepen we door de gezellige (winkel)straatjes, met prachtige architectuur en bijzondere daken met de typisch bourgondische geglazuurde dakpannen. Ook vele grote kerken waaronder de Notre Dame met een gebeeldhouwd uiltje in de muur en de grote prachtige kathedraal Saint Bénigne, de Arc de Triomphe, Palace des Ducs, de bibliotheek, het gerechtsgebouw, stadhuis en prachtige vakwerkhuizen en vele andere prachtige gebouwen. Een nadeel was wel dat er in het centrum gewerkt werd aan vernieuwing van de straten en de uiltjes hier waren weggevlogen, het was markt dus kramen over de uitjes en ook op sommige terrassen waren tafels en stoelen over de uiltjes geplaatst, dus soms een zoekplaatje maar dat maakt het ook spannend. We dronken koffie bij een stadscafé en de lunch genoten we bij Paul, één van de oudste pattiserien van Dijon. Dijon staan ook bekend om haar mosterd dus ook maar wat gekocht. Tijdens onze tocht begon het, hoe kan het ook anders, te regenen gelukkig niet hard maar de plu was wel nodig. Rond 15.00u reden we weer weg uit de garage tegen een kostprijs van €5.90, dus een koopje. In het dorp reden we nog even langs de Super U, want we zouden zelf een Hello Fresh maaltijd maken, Linquine met spekjes, champignons, ui en wat andere ingrediënten, erg smaakvol. Het bleef jammer genoeg wel regenen wat jammer was. De avond dus rustig doorgebracht. De camping was wellicht vanwege Pinksterweekend wat drukker geworden.

Dag 14
De zon, wat een verrassing, eindelijk. We zouden vandaag gaan fietsen langs het Canal du Bourgogne. Op tijd uit de veren want niets is veranderlijker dan het weer. Even voor tienen zaten we op de fiets. Achter de camping stroomt het Kanaal, waarvan de bouw 57 jaar duurde en werd geopend in 1832. Het verbindt de rivier de Saône met de rivier Yvonne en is minimaal ca. 5.20 meter breed en er zijn 189 sluizen die deze breedte ook kennen. Er zijn speciale smalle ondiepe schepen zgn. Spitsen, gebouwd om het 232 km lange kanaal te bevaren. Achter de camping verdwijnt het kanaal in een 3 km lange tunnel waar éénmaal per dag een fietsboot doorheen vaart. Verder wordt het kanaal alleen nog door pleziervaart gebruikt en de oude trekweg is ontwikkeld als een fietspad Canal du Bourgogne. De tunnel loopt onder het stadje Pouilly-Auxios door. Vanaf de camping fiets je heel eenvoudig naar het begin van het fietspad wat in Noordelijke richting gaat. Een leuke gezellige fietstocht voert je langs het water, de sluisjes met haar sluiswachters huisje en prachtig groen. Toevallig voer er door één van de sluizen een plezierjacht altijd leuk om dit te volgen. Het verval in het kanaal is stevig. Een aanrader is om koffie en wat te eten mee te nemen want onderweg is er niets te koop tot waar wij zijn gereden ca. 17 km. We zijn enkele dorpjes in gefietst maar helemaal niets te krijgen. We reden dezelfde weg terug en lunchten in het dorp waar onze camping was. Na de lunch pakten we de auto en wilde Trudie mij verrassen met een bijzonder bezoek. Het was 40 km rijden naar de plaats Beaune in het departement Côte d’Or via een provinciale weg. De stad wordt beschouwd als de hoofdstad van dit departement maar dat is toch echt Dijon en staat op de lijst van UNESCO. Een leuke afwisselende heuvelachtige route met liefelijke Franse dorpen. Het was wel uitgestorven op straat maar het was dan ook zondag. Maar goed na een uurtje waren we in Beaune, een stad met 20.000 inwoners. Het was er erg druk en gezien het aantal dure auto’s wellicht een mondaine stad. Terrassen zaten vol en we moesten met de auto door het drukke stadscentrum met smalle wegen om naar de parkeergarage te gaan. Deze was al net zo compact, plekje gevonden en op naar de Hospice Civils de Beaune, Hostel Dieu, oude Franse benaming voor ziekenhuis. Een liefdadigheidsinstelling opgericht in 1443 als een armen hospitaal. Het heeft als normaal ziekenhuis gediend tot midden jaren 80 van de vorige eeuw. Bij aankomst stond er een enorme rij, we hadden vooralsnog geen zin om in de rij te gaan staan dus besloten om een overdekte antiek en brocante te bezoeken welke er tegenover lag. Prachtige spullen waar we alleen naar keken. Na 45 minuten was de rij inmiddels geslonken en was het de moeite waard om aan te sluiten. Er was een beveiligde toegangs controle, de tickets waren €12 en je ontving een audioguide in het Nederlands. Via een enorme toegangsdeur kwam je terecht op een grote binnenplaats met rondom een aaneenschakeling van vakwerk gebouwen met prachtige geglazuurde dakpannen. Via een poort liep je het gebouw in en kwam je terecht op de armen zieke zaal die weer grensde aan de kapel, een ziekenzaal voor de beter bedeelden die moesten betalen, de apotheek, de keuken en een enorme kruidentuin. Het zag er daadwerkelijk fantastisch uit en door de audioguide kreeg je een chronologisch verhaal te horen. Wat was dit mooi. Vervolgens deden we koffie op een gezellig terras en haalden de auto weer op. Een rare bijkomstigheid was dat je bij het uitrijden moest betalen en niet vooraf. Dus we stonden even te wachten voordat we door konden rijden en de klok loopt door. We hadden nog wat anders op het lijstje staan, het plaatsje Chateauneuf. Een oude vestingstad met een kasteel wat op een rotspunt staat en werd voltooid in 1175. Met de auto moest je flink klimmen maar dat was de moeite waard en je zag het kasteel al van verre liggen. Nadat we de auto hadden geparkeerd liepen we door de smalle idyllische straatjes naar het kasteel, wat helaas inmiddels gesloten was. Het uitzicht vanaf de stadsmuur was fenomenaal. Het kasteel is gebouwd om militaire macht uit te voeren, later was het een woonhuis om vooral de rijkdom van de bewoners te laten zien en in de negentiende eeuw werd het het centrum van de lokale wijnproductie. Allemaal  erg interessant. We reden weer terug naar de camping waar we Paëlla aten naar goed Frans gebruik. Al met al een volle dag waar we samen optimaal van genoten.

Dag 15
Vandaag zouden we een reisdag hebben echter gezien het mooie weer nog maar een dag op deze camping gezien het op de plek waar we heen zouden gaan slecht weer werd. Dus een dag van wassen en de caravan weer aan kant. Lekker chillen, lezen en niets doen. De zon scheen volop dus de wereld zag er vrolijk uit. Lekker koffie gedronken en nog wat planten door gesproken. We zouden na de lunch toch nog maar even gaan fietsen. We wilden Canal Bourgogne ook maar aan de zuidkant verkennen, want dat was idyllischer dan aan de noordkant volgens vrienden H&M en achteraf was daar geen woord aan gelogen. Rond 13.15 uur vertrokken we, en fietsten door het centrum de stad uit. De fiets app Komoot begeleide ons. Het was even manoeuvreren over de drukke rotondes, waar auto’s van alle kanten aan komen rijden maar dat ging ons goed af. Uiteindelijk vind je vanzelf het fietspad naar het kanaal. Omdat het kanaal 3 km onder de stad via een tunnel loopt vind je langs het betreffende fietspad om de 100m een grote stenen koker/ torentje. Dit zijn de nooduitgangen van de tunnel, en al snel ben je dan bij de ingang van de tunnel dus ook bij het kanaal. We zagen de lucht veranderen aan de westkant van ons maar er was geen regen voorspeld dus fietsen maar. Het was inderdaad een prachtige route, door het groen, langs het water met de vele sluizen en mooie sluiswachtershuisjes, waarbij er één heel erg uitsprong met prachtige kunstwerken gemaakt van oud ijzer en op de muren van het huis allemaal gereedschappen. Toen we 12 km gefietst hadden werd het toch wel donker dus besloten we om maar terug te fietsen want een nat pak zaten we ook niet op te wachten en de was hing nog buiten. We fietsten terug en het bleek vooralsnog wel mee te vallen ondanks dat we het zagen bliksemen in de verte. We zouden vanavond barbecueën dus hadden we vlees nodig, maar ach de supermarkt was gesloten. Uit eten hadden we geen zin in. We hadden nog soep , Franse kaas, worst en nog wat andere lekkere dingen. Dus we kwamen niet om van de honger. Ondertussen was het toch gaan regenen, wellicht een staartje van het noodweer wat elders naar beneden viel. De avond heerlijk rustig door gebracht. Wat opvalt hier is de nachtegaal die tot laat in de avond van zich laat horen. Van allerlei kanten klinkt er vogel gezang wat erg bijzonder is in het donker.

Dag 16
Een reisdag, op naar Orleans waar we twee nachten staan. Hier schijnt vandaag de zon weer maar waar we heengaan is het zeer onstuimig. We hadden een rit van 290 km voor de boeg en onze bestemming was camping l’Isle au Moulins in Jargeau. We krijgen handigheid in inpakken van de caravan en zijn er inmiddels achter wat we niet meer meenemen. We waren vroeg op echter we vertrokken om 10.30 uur. Alles rustig aan doen. Via de tolweg reden we naar onze eerste stop voor koffie. Hier zat hetzelfde restaurant Paul als waar we afgelopen week geluncht hadden in Dijon. Hier kochten we ook meteen onze lunch, lekkere broodjes die we 150km verder oppeuzelde op een enorme parkeerplaats. Rond 15 uur arriveerden we op de camping waar een vriendelijke ontvangst ons tegemoet kwam. Wederom een kleinschalige camping. Door de regen waren de velden doorweekt en was het nog een tour om de caravan op de plek te krijgen maar het lukte met wat kunst en vliegwerk. De camping ligt direct aan de rivier de Loire en zag er goed uit. Binnen een halfuur zaten we aan de koffie. Allereerst boodschappen doen in de plaatselijke supermarkt. Trudie had een recept van Hello fresh uitgekozen waarvan de ingrediënten makkelijk te koop waren. Een gezonde maaltijd met veel groente. Het weer was erg wisselvallig maar we hadden toch het plan om na het eten nog een rondje op de fiets te doen. Toen we eenmaal gereed waren begon het te regenen en een prachtige regenboog verscheen die uiteindelijk wel 20 minuten zichtbaar was. We fietsten langs de Loire richting het stadje Jargeau, maakten wat mooie foto’s. Het is geen grote stad maar had wel een levendig centrum. Het werd alweer donker dus snel weer terug via het centrum naar de camping waarna de hemel weer opende. Morgen een nieuwe dag en hopelijk wat droger. 

Dag 17
Vandaag maar weer vroeg uit de veren. De vogels zongen uit volle borst, ontwaak, ontwaak de ….. Dus opknappen, ontbijten en fietsen op de auto voor een bezoek aan de stad Orleans, de stad met een grote historie en bekend door de heldin Jeanne d’Arc.  Zij was getrouwd met Karel de VII en als aanvoerder van het leger, verkleed als mannelijke soldaat de stad heroverde op de Engelsen. Uiteindelijk kwam ze op 19 jarige leeftijd op de brandstapel terecht omdat ze door de Bourgondiërs werd uitgeleverd aan de Engelsen, dit daar ze zich als man klede en gedroeg als man en zei stemmen te horen. Zo werd ze uiteindelijk gezien als ketter en heks. Hoe bijzonder. We reden naar een voorstadje Denis …. waar we de auto parkeerden en fietsten over prima fietspaden naar de stad. Vanuit de verte zie je de grote kathedraal al liggen en het was best gezellig fietsen langs de Loire die in grote snelheid door de stad stroomt. We parkeerden de fietsen en dronken eerst koffie bij Paul, de ons welbekende patisserie. Na de koffie op naar de grote kathedraal van het Heilig kruis. Een enorme basiliek, waar de kerk van Alkmaar een kapel bij is bij wijze van spreken. Dit omdat er eliken van het kruis van Christus in het altaar liggen. De bouw werd in 1601 gestart en pas in 1829 afgerond. Op deze plek stonden al eerder twee kleine kerken. De afmetingen van de kerk zijn 140 m lang, 53 m gevel en 114 m hoog tot de spits, dus groot wat al bij de entree begint. Naast de indrukwekkende gevel, maken binnen de imposante en zeldzame gebrandschilderde glas in lood ramen met prachtige afbeeldingen waaronder Jeanne d’Arc, de vele Kapellen, beelden, enorme pilaren en het mooie orgel grote indruk. Op één van de foto’s staat Fred bij de entree wat een beeld geeft hoe groot deze kerk is. We liepen weer terug via de prachtige winkel Lafayette, hand op de knip, de PC Hoofdstraat van Orleans naar de fietsen want ons volgende bezoek was namelijk Hotel Groslot. Een prachtig landhuis in het centrum van Orleans bij naast de kathedraal. Gebouwd voor Jacques Groslot in 1549 een hoogwaardigheidsbekleder. Het gebouw kent een rijke geschiedenis maar dat laat ik even voor wat het is. Het is een karakteristiek huis met een prachtige rode baksteengevel in ruitvorm. Wat zo bijzonder is, is dat het pand is behouden in de staat zoals het was dus je waant je even in die tijd, met grote zalen, ontvangstruimtes en prachtige kamers met wandtapijten. Het pand is gratis te bezichtigen. Voor het pand staat hoe kan het ook anders een standbeeld van Jeanne. Na dit bezoek weer terug naar de auto gefietst die 8 km verder stond. Het was inmiddels 15u en ons volgende bezoek was het chateau de La Ferté-St. Aubin. Een prachtig chateau wat inmiddels 350 jaar uit is en privé bezit van de familie Guyot. Het was de thuisbasis voor van twee veldmaarschalken en een Rijksmaarschalk. Het kent een rijke geschiedenis. De huidige eigenaar Jacques Guyot kocht het kasteel in 1987 en heeft veel geld geïnvesteerd in restauratie in de originele staat en open gesteld voor publiek. Het kasteel is omringd door slotgrachten en bestaat uit twee delen. Een klein kasteel en een groot kasteel, oranjerie en stallen. Het landgoed bestrijkt 40 hectare. Je loopt een route door het kasteel die je brengt in de vroegere woonvertrekken, slaapvertrekken, salons en de kelder waar de keuken zit. Het park bestrijkt 40 hectare en kent een Franse tuin. Erg mooi en interessant. Weer tijd om naar de camping te gaan. Het was weer een druk bezette dag waarin we weer veel gezien en beleefd hebben.

Dag 18
Een reisdag vandaag naar een camping in Abilly. Hier ontmoeten we onze vrienden Hans en Miranda. Rond 10u vertrokken we en reden via de tolweg met enkele stops onderweg op ons doel af. Het regende pijpenstelen waar we inmiddels wel aan waren gewend. Rond 15.00 uur arriveerden we in de regen op de camping. Een prachtige camping geven in een oase van groen, omringt door een snelstromende rivier. De camping ligt op een eiland en het water stroomt er met hoge snelheid langs. Alvorens we de camping konden oprijden zat er een slagboom op 2.15m hoogte. Fred dacht hier wel onderdoor te kunnen rijden maar dat ging faliekant mis met alle gevolgen van dien. De caravan beschadigd, dakluik aan gruzelementen, antenne afgebroken en twee ontluchtingspijpen stuk, daarnaast wat schade aan de dakrand. Wat een kwelling en boosheid, hoe kon dit gebeuren. Hans en Miranda arriveerden achter ons dus Trudie de boom alvast opengezet. Een hartelijk welkom volgde want we waren blij dat we elkaar weer zagen en er samen een leuke tijd van zouden maken. De camping was leeg dus uitzoeken van een plek was niet zo moeilijk. Caravan op de plek en de schade inspecteren. Vervolgens de verzekering gebeld die naderhand weer terug belde waar we de dag daarop naar toe konden om de boel dicht te maken en waterdicht af te plakken zodat we de vakantie konden afmaken. Zelf had ik zo goed en zo kwaad al plastic over de open delen gelegd. We zouden koffie drinken met elkaar bij nicht Tineke en haar man Bamba in Le Grand Pressigny, 7 km verderop, dus zo gezegd zo gedaan. Ook hier weer een hartelijke ontmoeting. We hadden gebak mee en zelf had ze ook gebak gehaald, dus morgen zijn we er weer en twee dagen gebak, ook lekker. Het was een gezellig samenzijn met een rondleiding door hun ‘chateau’ waar ze met trots over vertelden. Er moet weliswaar nog veel gebeuren maar er was ook al veel gedaan. Rond zevenen reden we weer naar de camping en genoten van het avondeten wat Miranda had gemaakt, erg lekker en gezellig. De rest van de avond nog heerlijk gechild met elkaar in onze caravan. Rond middernacht nacht het licht uit na een heftige dag. 

Dag 19
Na het ontbijt en ons te hebben op geknapt reden Fred en Hans naar de caravan dealer in Naintré, Vienne Camping Cars, een rit van zo’n 30 km. Trudie en Miranda gingen naar de supermarkt. Bij de dealer werden we vriendelijk ontvangen en de receptioniste sprak geen Engels maar binnen no time kwam er een aardige meneer die aangaf om de caravan naar de werkplaats te rijden. Het was een groot bedrijf die alleen, voorzover wij zagen campers verkocht. Een werknemer kwam met een mobiele trap op wieltjes bij de caravan en klom op dak. Direct begon hij met het afplakken van het defecte raam om het goed waterdicht te maken. Ook de twee pijpjes en het gat waar de antenne had gezeten plakte hij af. Nadat hij klaar was na zo’n 30 minuten kwam er een collega met een meetlint en ging het raam aan de binnenzijde opmeten en vertrok vervolgens. Wij wachten en werden even later binnen geroepen en wat bleek ze hadden een ander raam. Dat was helemaal fijn, na overleg konden we de caravan om 16.00 uur weer ophalen, dus eerst maar weer terug naar de camping. Na de lunch vertrokken we vanuit Abilly met z’n vieren over een fietspad wat lag over een voormalige spoorbaan en 120 km lang is. We reden door prachtige natuur, over een verhard fietspad en passeerden voormalige spoorhuisjes van de tijd dat er hier een dubbelsporig traject lag met veel overwegen. Het spetterde af en toe maar dat boeide niet. Na 8 km kwamen we aan in Descartes.  een plaatje met 3489 inwoners. Oorspronkelijk heette de plaats La Haye en Touraine. In 1802 werd de naam veranderd in La Haye-Descartes, als eerbetoon aan de filosoof René Descartes , die in La Haye geboren is. In 1967 kreeg de gemeente zijn huidige naam Descartes. De grote kerk had brand gehad en stond in de steigers voor herstel dus deze konden we niet bezoeken. Voor de Marie en naast het standbeeld van Descartes was een pleintje waar we de eigen meegebrachte broodjes oppeuzelde. Trudie had warm water mee voor koffie, dus wie deed ons wat, heerlijk ontspannen en niks moet. Na een half uurtje weer terug naar de camping, via het klein stadscentrum. Rond 15.00 uur weer terug waarna Hans en Fred de caravan gingen halen die klaar stond bij de dealer en weer voorzien was van een nieuw dakraam.  We ten vanavond met z’n vieren bij Tineke en Bamba onder het genot van een bubbeltje en een heerlijk glaasje wijn. Bamba had Senegalees gekookt wat erg lekker en smaakvol was, chapeau Bamba en dank voor jullie gastvrijheid. Na het gezellige samenzijn rond 20.30u weer terug naar de camping.
https://historiek.net/een-frans-baanwachtershuisje-als-middelpunt-van-de-geschiedenis/164471/

Dag 20
We stonden op en zagen dat het mistig was, een bleek zonnetje scheen dus het beloofde een mooie dag te worden. We zouden vandaag met z’n vieren gaan fietsen. Dit keer het fietspad in zuidelijke richting met als einddoel Preuilly sur Claise. Na de koffie vertrekken we rond elf uur. Het fietspad start zo’n 200m vanaf de camping. Ook aan deze kant weer allemaal leuke kleine genummerde baanwachtershuisjes, prachtige velden met rode klaprozen, het symbool van respect en herinneringen voor de mensen die tijdens WOI zijn omgekomen. Dit omdat de roos veel voorkwam in de weilanden waar stevig werd gevochten. Ook jonge eendjes die met hun moeder zwommen in de vele kleine stroompjes en beekjes en roofvogels op zoek naar hun prooi. Op en top genieten. We passeerden de stations, Le Grand Pressigny, Chaumussay waarvan de eerste bewoond werd en de tweede als een soort horeca gelegenheid diende. Bovendien waren we op zoek naar baanwachtershuisje 224 waarover een Nederlandse schrijfster, Liesbet van Zoonen een boekje heeft geschreven; Ons huis naast het spoor. Zij kocht dit huisje samen met haar man in de jaren 90 en schrijft over de geschiedenis en de bewoners van dit huis. Daarnaast de wonderlijke verhalen over de vroegere bewoners en de omgeving van het dorp Le Grand Pressigny. We vonden het lieflijke huisje en hadden hier een foto moment, zij was helaas niet thuis. We fietsen door naar Preuilly sur Claise een lieflijk dorp zoals zovele in Frankrijk. Bij het station verlieten we het fietspad op zoek naar een eetgelegenheid aan de rivier de Claise wat Tineke ons had vertelt. We fietsen over een brug en zagen het eenvoudige restaurantje Guinguette le Lavoir al liggen. De zon scheen volop en we zaten aan het water. Een idyllische plek waar we de lunch genoten. Na een uurtje weer op de pedalen om weer terug naar de camping te rijden. Het is een dorp met een rijk verleden, vanuit de verte zie je het private kasteel Chateau du Lion al liggen. Op die plek staat al sinds 930 een kasteel echter door de jaren heen verandert van vorm, hier naar toe fietsen zou een hele klim zijn dus maar niet. Wel bezochten we de mooie kerk uit 1009 die in de 15e eeuw vele aanpassingen kreeg gevolgd door een uitgebreide renovatie, waaronder de nieuwe toren, uniek in deze streek. Rond vieren waren we weer op de camping. Even chillen, opknappen en op naar Le Grand Pressigny waar we zouden eten samen met Tineke, Bamba en Aiden bij de plaatselijke pizzeria. We genoten met z’n allen van het heerlijke eten en namen afscheid van Tineke, haar man en zoon en reden weer naar Abilly. Een paar erg gezellige dagen.

Dag 21
Een lange reisdag vanuit Abilly vertrokken we om 09.30 samen met Hans en Miranda naar de Normandische kust. Via diverse tolwegen, we hebben de Franse staatskas weer lekker gesponsord, arriveerden we rond 16u op Camping Le Pommiers in La Cambe Normandië. Onderweg nog tweemaal opgestoken voor koffie, lunch en plaspauze. Rijden op de tol is eentonig, ondanks de afwisselende landschappen maar door het weinige vrachtverkeer was rijden iets aangenamer. Via grote steden als Tours, Le Man en Caen reden we rustig aan, voorop Hans en Miranda, op de camping af. Vriendelijke ontvangst door een oudere dame die Nederlands sprak met een accent. Na incheck en uitleg snel naar onze supergrote plek, er konden wel twee caravans staan. Snel de boel weer op z’n plek waarna Trudie de koffie klaar had. We aten in een kleine bistro Les Flots Blues  mosselen, fish and chips met een goed glas wijn wat erg lekker was. In het dorp stond alles in het teken van 80 jaar D-Day op 6 juni aanstaande wat te zien was aan de vlaggen, raamtekeningen en andere versieringen die het dorp opfleurde. Na het eten terug naar de camping waar we de avond in gezelligheid doorbrachten.

Dag 22
De dag startte droog dus een mooie fietsdag. We dronken om 10.15u koffie bij Miranda en Hans. Aansluitend stapte we op de fiets naar Ohama Beach, één van de stranden waar de geallieerden in 1944 tijdens WOII aan land kwamen om Europa te bevrijden. We vertrokken vol enthousiasme echter het begon te regenen een beste bui. We besloten terug te gaan naar de camping want dat was niet prettig. De dames gingen eerst maar boodschappen doen omdat we vanavond zouden bbq-en. Na de lunch toch op de fiets voor een nieuwe kans, dit keer bleef het droog. We fietsten via een gezellige binnenweg naar de kust waar we vervolgens een prachtig fietspad volgde wat helemaal langs de kustlijn naar het strand leidde, Ohama Beach. We passeerden La Pointe du Hoc een steile klif gelegen tussen Omaha Beach en Utah Beach. Tijdens de landing op D-Day was het één van de belangrijkste doelwitten van de Amerikaanse Rangers om deze plek te veroveren. Het was hier een drukte van belang met busladingen Amerikanen en veel Franse schoolkinderen. De omgeving ligt vol met bunkers, bomkraters en er zijn twee uitkijkpunten. Daarnaast stond er een bijzonder monument ter herinnering. Enkele bunkers waren toegankelijk en je kreeg een indruk hoe deze bemenst waren in die tijd. Vervolgens weer door en toevallig reed er een kolone historische voertuigen, jeeps, rupsvoertuigen en ander oorlogsmaterieel. We werden er door een beveiliger op gewezen dat we de fietsen met de fietstassen niet zomaar mochten parkeren gezien de gespannen situatie en terroristische dreigingen in Frankrijk, er zouden wellicht nare dingen in de fietstassen kunnen zitten wat heel begrijpelijk was. We fietsten door en kwamen aan in Vierville sur Mer wat grenst aan Ohama Beach. Hier was men druk bezig met de voorbereidingen voor de grote herdenking van 80 jaar D-Day op 6 juni met veel feestelijke activiteiten voorafgaand en tijdens. Veel historisch materieel werd aangevoerd op grote trailers, ondermeer uit Nederland. We bleven even wachten totdat een enorme tank van een dieplader reed wat gaaf was om te zien. Vervolgens door naar het strand waar we allereerst koffie deden met een crêpe of een wafel. Het is heel bijzonder en wat emotioneel dat we hier staan op een plek waar in 1944, rondom deze tijd de geallieerden starten aan de bevrijding van Europa en fijn dat we dit nu in vrijheid kunnen aanschouwen. Tijd om weer op ‘huis’ aan te gaan. Er stond een straf windje dus Trudie had een route, die ons binnendoor leidde naar de camping. Een leuke landelijk route waar ook nog ooievaars met jongen werden gespot, wel wat onverharde wegen maar dat maakt het spannend. Het zonnetje scheen volop, dus dat was heerlijk. Rond 18.30u weer op de camping even borrelen en aansluitend gezellig bbq-en met elkaar. Wat een heerlijke dag zo samen.

Dag 23
Na een een regenachtige nacht waren we om 6.30 uur wakker, waarom weten we niet. Dan maar douchen en opknappen. We bezochten vandaag het Overlord Museum in Colle Ville sur Mer. Een prachtig museum over WOII en ontstaan uit een, uit de hand gelopen hobby. Het museum behandelt voornamelijk de geallieerde landingen in Normandië. De collectie werd verzameld door Michel Leloup (1929-2011). Je vindt hier meer dan 40 voertuigen, tanks, kanonnen en ander oorlogstuig, geplaatst in een levensgroot decor dat de belangrijkste fasen van de landingen op D-Day weergaf. Daarnaast een ere galerij met foto’s van soldaten zoals zij waren en nu zijn en hun persoonlijke verhaal vertelde. Ook aandacht voor Duitse voertuigen echter geen echte verhalen hierover. Het is een druk bezocht museum met allerlei nationaliteiten maar ook heel veel schoolkinderen. Wellicht zo druk vanwege alle evenementen rondom D-Day. Vervolgens tijd voor koffie wat we met z’n vieren genoten in een plaatselijk restaurant waar we ook maar direct aten. Aansluitend reden we naar de enorme mooi onderhouden Amerikaanse militaire begraafplaats waar 9388 gesneuvelde soldaten lagen. Rijen dik staan mooie witte kruizen met de naam er op. Erg indrukwekkend en je kreeg er een brok van in de keel. Als je dan naar de zee keek en je voorstelt dat er op het strand duizenden soldaten arriveerden met boten en even zovele direct als schietschijf om het leven kwamen realiseer je je, wat deze mensen voor onze vrijheid betekende. Ook hier was men druk bezig met podia en tenten voor de herdenking op 6 juni as. Na deze bijzondere, indrukwekkende dag weer terug op de camping de caravans weer gereed gemaakt voor vertrek morgen. Ook scheiden onze wegen hier na een paar geweldige dagen met vrienden Hans en Miranda. Het avondeten bestond uit verschillende tapas van Franse kaas, toast, salade en soep. En tijdens deze heerlijke hapjes speelde we samen met Hans en Miranda nog een spel Toc. De dames wonnen vanavond tweemaal overtuigend en het is hun gegund.
Revanche zal natuurlijk plaatsvinden maar dat weer voor later.

Dag 24
Dag van vertrek naar de volgende camping in Poix de Picardie. Hans en Miranda vertrokken om 08.30u en wij rond 10u. Gelukkig gisteren de luifel er droog afgehaald, het weer was onbestendig en het had afgelopen nacht geregend. Via enkele D-wegen reden we naar de Peage, de tolweg. Via A13/A28 Caen, Rouen, pff dwars door centrum, op naar camping municipal Les Pois de Pecheur. Onderweg nog een aantal keren opgestoken, erg slecht weer arriveerden we rond 14.30u op de camping. Er was niemand aanwezig dus even geïnformeerd bij andere kampeerders, die aangaven dat je een plek kon uitzoeken en dat de receptie om 17u weer open was. Dus een plek uit gezocht en dat was in de regen niet makkelijk. De grond was van klei met gras en erg soppig, dit was een drama. We kregen de caravan op de plek, pootjes uit en hij stond weer. Gezien het slechte weer niet meer weg gegaan wel even gemeld dat we plek 54 hadden. We zouden hier één nacht staan maar toch besloten om er drie van te maken en een bezoek aan Amiens te doen wat al op de agenda stond. We hadden genoeg te eten in huis dus wat groente, rijst en gamba’s was een smakelijk maaltijd.

Dag 25

Na een onstuimige nacht met veel water was de grond alleen maar slechter geworden, vwb. de grond de slechtste camping tot nu toe. Je loopt lekker alles in want zo’n om de luifel op te zetten hadden we niet. Nadat we ons hadden opgeknapt, fietsen op de auto en op naar Amiens wat 24km was. Trudie had een parkeerplek gevonden waar de auto gratis kon staan en we op de fiets naar het centrum konden. Het was effe droog. Het blijft een leuk gevoel dat je zo op de fiets door een grote stad rijdt. Als eerste koffie bij één van de oudste patisserieën van Amiens Le Petit Poucet. Een sjieke tent met overheerlijke taartjes en gebak. We trakteerden ons op een heerlijke bak koffie en een overheerlijk taartje. In de tussentijd was het weer gaan regenen en niet zo zuinig ook. We hadden gelukkig de paraplu’s mee. In dezelfde straat zat ook het Musée de Picardië, wat we niet zouden bezoeken maar het was wel een fotowaardig pand. Dus zo gezegd zo gedaan. We pakten de fiets weer, het regende niet zo hard meer en fietsen naar de Notre Dame van Amiens de grootste Romaanse kathedraal van Frankrijk 138m lang, 70m breed en 43m hoog. Het is wederom een gigantische kerk met zijn vele beeldhouwwerk aan de buitenzijde en gigantische torens. Weer een staaltje van de toentertijd architectuur uit het jaar 1220 en is een basiliek. De kathedraal is opmerkelijk vanwege de samenhang van zijn ontwerp, de schoonheid van de drie-rijen interieurverhoging, de grote overdekte galerijen, de vele kapellen met prachtige beelden en houtsnijwerk, het altaar, de preekstoel en de hoge ramen met prachtig gebrand schilderd glas in lood. De kathedraal herbergt twee bronzen graven, waaronder die van Edward de Foutilloy, de bisschop die in 1220 begon met de reconstructie van de Onze-Lieve-Vrouwekathedraal van Amiens. We stapten weer op de pedalen naar een klein winkelcentrum waar men specialiteiten verkocht uit Picardie. We kochten hier Tricorne de Picardie een zachte kaas en nog een ander kaasje, niet goedkoop maar wel lekker. Ook nog brood dus we waren weer voorzien. Hier vandaan fietsen we naar het huis waar ooit Jules Verne had gewoond. Jules was een Frans auteur van avontuurlijke reisbeschrijvingen die met nieuwe technieken, fictief reisde naar vele delen van de aarde en naar onbekende gebieden zoals de diepzee, het binnenste van de aarde en de maan. Hij wordt wel gezien als de vader van sciencefiction wat waarschijnlijk komt door het karakter van zijn verhalen, die meestal op toen bestaande kennis geïnspireerd was. Hij ontkende zelf ronduit, dat hij een futuristisch profeet was en stelde dat het voorspellende karakter toeval was. Ook aandacht in dit huis voor zijn uitgever Jules Hetzel. Hij woonde hier van 1882 tot 1900. Het huis met de toren was eerst eigendom van een voormalig sterrenkundige vandaar de toren naast het huis. Het is een luxe herenhuis met drie verdiepingen. De meest markante vertrekken zijn het werkkabinet, ingericht zoals een scheepscabine, de eetzaal, de salons de mooie tuin en de zolder, opgesmukt met vliegende machines en andere ongewone voorwerpen die uitnodigen tot het maken van verre reizen. Je krijgt een indruk van wat voor visionair hij was. Gezien zijn aanzie en kapitaal drukte hij ook een stempel op de stad met aanbevelingen toen hij plaats nam in de gemeenteraad. Er moest een museum komen, een grote bank, een circus ( schouwburg) wat allemaal gebeurde. Een leuk en inspirerend bezoek. Terug naar de auto fietsen en weer naar de camping. We aten vanavond sperziebonen, rösti rondjes en een biefstukje.

Dag 26
Vandaag gekozen voor een rustdag, daarnaast stonden we op met regen en zou het de hele dag blijven regenen. Lekker niets doen is op zich ook wel eens lekker. Naast het doen van enkele boodschappen zijn we de hele dag niet weg geweest. Alles op de camping is nat en verzopen. Morgen zouden we doorreizen naar België, Ieper om precies te zijn. De avond de caravan weer op orde en op tijd onder de lakens.

Dag 27
Rond 10u vertrokken we via de tolweg naar Ieper. Wederom regen waar je erg pessimistisch van wordt maar we houden hoop. Rond 14.15u kwamen we aan in Poperinge op Camping Lyssenthoek Farm een rit van 200km met alleen regen maar hier was het tijdelijk droog. Complimenten aan mijn goede navigator die ons hier weer heeft gebracht. De ontvangst was hartelijk en we kregen een mooie ruime plek. Na onze installatie begon het weer te miezeren, toch hopen we dat we de komende dagen wat beter weer hebben. Het is een mooie kleine camping, gerund door twee enthousiaste jonge mensen, die weten wat een kampeerder nodig heeft. Mooi en schoon sanitair, ruime goed droge plaatsen, druk op de waterleiding, veel informatie, gastvrij en informatief. Rond vijven reden we eerst naar de super-u en deden wat boodschappen. Vervolgens door naar het stadje Abele en hier haalden we brood en bezochten een mooie kerk. We reden op de heenweg langs een frieterie en hadden zin in friet, maar op de terugweg bleek deze helaas door omstandigheden gesloten. We hadden onze zinnen gezet op friet dus dan maar naar een volgend dorp waar we ons eten haalde en snel terug naar de camping. De avond rustig door gebracht.

Dag 28
Vandaag een indrukwekkende dag. Eerst een bezoek aan Ieper waar je de grote Kathedraal niet over het hoofd kan zien. We zijn deze vakantie al in velen geweest maar deze spande de kroon. Naast de kerk in de voormalige Lakenhalle ligt het Flandres Field museum dat inzicht geeft over WO1. Het neemt je op een informatieve en interactieve reis mee door oorlogsjaren 1914 tm 1918. Teveel informatie wat je eigenlijk niet kunt bevatten. Wat hier heeft plaats gevonden gaat alle voorstelling te buiten. Fred beklom ook de Bellforttoren/ belltower, 200 treden met prachtig uitzicht over de stad. Bovenin hangt ook een carillon wat elk kwartier speelt. Vervolgens reden we naar de New British Cemerery in Zonnebeke waar een open bunkerdag was. We sloten aan bij een rondleiding echter de gids was zo uitgebreid van stof en de wandeling zo lang dat we halverwege afhaakte. Via het prachtige Belgisch binnenland reden we naar Bayernwald. Een locatie ter herinnering en de WOI levendig houdt. Je ziet er hoe de Duitsers op deze plek een 40 meter hoge heuvel hadden omgebouwd tot een onneembare vesting. Er ligt 320m loopgraven, 4 bunkers en twee schachten van 25m diep. De Duitse soldaten vreesden voor Britse dieptemijnen en konden dankzij deze schachten de vijandelijke activiteiten waarnemen. Wat hier ligt is 10% van het oorspronkelijke. Eind 1917 veroverde de Britten het geheel. Het was een bijzondere dag met zon. Dit hebben we lang niet mee gemaakt. 

Dag 29

Weer op de fiets gestapt. Trudie had weer een mooie route uitgezet, chapeau. Op 800 m van de camping lag deze begraafplaats met 10000 meest jonge gesneuvelde soldaten van de Commonwealth. De zon schijnt en dat maakt het niet zo deprimerend. Tevens bezochten we hier het prachtige bezoekers centrum. Wat is hier een strijd gestreden. We bezochten hier ook het bezoekers centrum wat 1.20m verdiept ligt. De hoogte van toenmalige bunkers ingegraven in veld. We fietsten via mooie fietspaden naar Poperinge toentertijd een klein stukje onbezet België, waar we een authentieke Britse soldatenclub bezochten, het Talbot House. Een Every Man’s Club waar iedereen welkom was toen, en nu. Geopend door de aalmoezeniers Neville Talbot en Philip "Tubby" Clayton in december 1915. Zonder onderscheid van rang kunnen soldaten er drie jaar lang terecht voor een zeldzaam moment van rust en ontspanning. Je komt binnen in het verleden in soort, zeg maar levend museum. Je loopt door de geschiedenis van de Eerste Wereldoorlog aan de hand van aangrijpende verhalen, interactieve voorstellingen en amusante anekdotes uit een tumultueuze tijd. De tuin was een lust voor het oog. Weer een totaal ander museum dan het Flandres museum die alles vertelde over de slagvelden. By the way bij de kerk kon je je auto laten zegenen. We fietsen terug naar de camping voor de lunch, fiets op de auto en op naar Ieper. Als eerste bezochten we een Engelse Anglicaanse herinneringskerk met talloze schenkingen ter nagedachtenis aan de gesneuvelde militairen in de Ieperboog. Een prachtig kleurrijk Engels kerkje. We hadden een alleraardigst gesprek met de dominee die hier sinds 2 maanden de scepter zwaaide.
Vanhier gefietst naar de Menenpoort ter oriëntatie om de Last Post te zien die hier al sinds 1926 wordt geblazen, weer of geen weer. We hebben uiteindelijk niet gewacht op de Last Post, waren moe dus na de koffie met wat lekkers, nog wat souvenirs te hebben gekocht reden we met de fiets weer naar de auto en togen weer naar de camping. 

Dag 30 

Onze laatste dag, de reisdag naar huis. Vroeg uit de veren want we wilden om 09u rijden en zeker om 19u thuis zijn om bij onze dierbare vriend, die ernstig ziek is, nog op bezoek te gaan. Het vertrek lukte bijna echter we werden opgehouden door een aardige buurvrouw die ons een goede reis wenste en voor je het weet heb je een uitgebreid geanimeerd gesprek. Daarnaast nog een review in het gastenboek over de goede faciliteiten op deze camping en de gastvrijheid, een aanrader. We reden rustig over de verschrikkelijke slechte wegen in België, er is wellicht geen geld voor een goede infrastructuur pffff. Er was veel vrachtverkeer maar ondanks dat was het niet heel erg druk. Onderweg nog getankt bij een pomp die net even van de weg aflag €1.57, weer een compliment voor Trudie en nog twee plas pauzes. Op één parkeerplaats moesten we weer onder een stalen slagboom door echter daar heb ik van geleerd, dus niet doen maar we pikten een parkeerplaats van vrachtverkeer in die niet blij waren, want er was al niet veel plek. We vreesden voor de rondweg Antwerpen echter de route planner bracht ons bij de Liefkenshoek-tunnel naar Bergen op Zoom richting Rotterdam, kosten €5.60 maar geen file dus geluk. We reden verder in vlot tempo richting Heemskerk waar we nog een tussenstop maakte en vriend Hans ons opwachtte, omdat we nog enkele dingen hadden gekocht voor hun en dit voor nu de makkelijkste manier was om het bij hen te krijgen. Rond drieën waren we weer veilig thuis. Al met al, ondanks de regen een fantastische vakantie, waarin we samen veel gelachen en beleefd hebben, een aantal dagen gezellig zijn opgetrokken met onze vrienden Hans en Miranda en samen nog een een intermezzo hadden met nicht Tineke en haar man die in Frankrijk wonen. Het was een vakantie met een randje, eerst het noodlottige ongeval van ons achternichtje die het leven liet op 29 jarige leeftijd en we morgen de uitvaart hebben. Vervolgens onze dierbare vriend die al een poosje erg ziek was en wij een dag eerder zijn vertrokken omdat we hem graag nog even wilde zien, echter onderweg gebeld werden dat hij was overleden. Dus laten we genieten van het leven zolang we het kunnen en we gezond mogen blijven. Op naar de volgende reis. Dit was het laatste verslag, dank voor alle reacties, altijd leuk om anderen mee te laten genieten.