logo
Website Fred en Trudie
Home
Welkom
Gastenboek
Reisverslagen
Cruise 2022
Valencia 2022
Kos 2021
Midwolda 2021
Heino 2020
Caribbean 2020
Polen 2019
Dag 1/2
Dag 3
Dag 4
Dag 5/6
Dag 7
Dag 8
Dag 9
Dag 10/11
Cruise 2019
Griekenland 2018
Kos 2018
Wenen 2018
Cruise 2017
Wenen 2017
Kos 2016
Portugal 2016
Cruise 2015
Australie 2014
Cruise 2013
Griekenland Kos 2012
Caribbean 2011
Spanje 2011
Italië Basilica 2010
Noord Limburg 2010
Madrid 2009
Australie 08/09
Istanboel 2008
Spanje Andalusie 07
Lissabon 2007
Praag 2007
Sardinië 2006
Griekenland 2006
Nieuw Zeeland 2005
Brussel 2005
Italie Calabrie 2004
Australie 2002
Sicilië 2001
Fotoalbums

Dag 8
Na het ontbijt vertrokken we met de bus naar de wijk Kazimierz. Deze Joodse wijk werd in 1495 gesticht. De toenmalige koning wilden dat alle Joden zich in deze wijk zouden vestigen om ze zogenaamd te beschermen tegen aanslagen van Christelijke medeburgers. Vele Joden deden dit en er ontwikkelde zich hier één van de belangrijkste centra van de Joodse cultuur. WOII maakte een eind aan deze geschiedenis. Er woonden toen 69000 Joden die bijna allemaal om het leven zijn gekomen. Na WOII was de wijk een armenwijk echter na de opnames hier van de film Schindlers List, veranderde dit. Projectontwikkelaars en vastgoedhandelaren gingen zich interesseren voor deze wijk. De vele Synagogen, gebedshuizen werden gerestaureerd en de wijk is aantrekkelijk geworden om te werken en te wonen echter veel Joden zijn hier niet meer terug gekeerd. Het gezellige plein Place Nowy is de ontmoetingsplek. Midden op het plein staat deze prachtige in het rond gebouwde gerestaureerde markt en tegenwoordig alleen maar kleine eettentjes herbergt. Ben je in Krakau dan hier zeker naar toe gaan. Wij hadden te kort tijd weer terug naar het hotel waar we om 13.00 uur werden opgehaald door een minibus voor ons bezoek aan Auswitch-Birkenau. We moesten nog twee koppels oppikken echter de bus kwam vast te zitten in het verkeer. Krakau centrum is enorm druk, we hadden al snel 45 minuten vertraging en moesten nog 60 km rijden. Door de tolweg te nemen waren we precies om 15.00 uur op de plek van bestemming. Het was enorm druk. De chauffeur nam ons mee naar de Engelse gids die ons op een snelle manier door de entree loodste. Er mag buiten een paraplu, een flesje water en een klein tasje niets mee naar binnen. We waren voorbereid en een aanrader is om zeker met een gids te gaan en niet op eigen houtje. Iedereen uit de groep kreeg een zender met een koptelefoon zodat je op een rustige manier het verhaal kon horen en in de gebouwen een serene rust heerst. Allereerst passeerden we het hek met daarboven de welbekende tekst “Arbeid Macht Frei”. Alleen al door het passeren van dit hek bekroop je een naar gevoel, ook een gevoel van wantrouw, heel vreemd. Rondom waren hoge hekken met prikkeldraad, welke toentertijd onder spanning stonden. Binnen deze omheining grote bakstenen gebouwen die genummerd waren en block werden genoemd die allemaal genummerd waren. Ik laat het verhaal het verhaal want dat kennen de meesten wel maar duidelijk is dat hier in Auswitch 1 en Auswitch2 Birkenau, even verderop, 1.1 miljoen Joden en 200.000 zigeuners, Russische soldaten en andere gevangene van etnische minderheden zijn vermoord van de in totaal 6 miljoen. In Auswitch 1 werden de eerste twee jaar Poolse intellectuelen vermoord en tevens was dit een soort ‘testcentrum’ hoe snel je mensen kon vergassen. Haal je de leiders en het intellect weg dan is een land uitgeblust. De rondleiding gaf een beeld wat zich hier heeft afgespeeld. Foto’s laten zien hoe de mensen per spoor binnenkwamen, sommigen meer dood dan levend, allemaal met bagage die men dacht nodig te hebben in de werkkampen. Er werd direct al geselecteerd wie moest werken en wie direct naar de gaskamers ging. Vitrines vol met uiteenlopende zaken, schoenen, potten en pannen, scheerkwasten, protheses, koffers, afgeknipt haar, hoe bizar daar werd in fabrieken weer stof van gemaakt, misselijkmakend. Daarnaast bergen kinderschoentjes, er zijn hier 200.000 kinderen vergast wat je door je ziel heen gaat. Droge ogen hou je hier niet. Alles hier aan spullen genoemd was maar een fractie van de werkelijkheid maar maakt wel duidelijk wat die werkelijkheid was geweest van ziekelijke geesten. De exposities waren in diverse grote blocks gevestigd. Ook zat in één van de blocks de zgn. Engel des Doods, Joseph Mengele die allerlei onmenselijke experimenten deed op deze onschuldige mensen en kinderen. Je werd hier nog slechter dan een beest behandeld. De rondleiding duurde ruim twee uur en op het eind ben je even van de kaart en dan ga je nog naar de volgende verschrikking Birkenau. Lang niet alles is hier beschreven want dat is niet mogelijk maar de meesten hebben er wel een beeld bij wat zich hier heeft afgespeeld. Na een korte rit van 10 minuten arriveerden we bij het volgende vernietigingskamp Birkenau. Vele malen groter dan Auswitch 1. Birkenau is later gebouwd en volledig als concentratie kamp ingericht voor een grotere vernietiging. Het heette weliswaar werkkamp. De entree bestaat uit een groot bakstenen gebouw met twee vleugels en in het midden een doorgang met een treinrails waardoor de treinen naar binnen reden. Een groot deel van het kamp is verwoest echter er staan nog een groot aantal barakken. Het is zo groot dat je aan het begin de achterkant en de zijkanten van het omsloten geheel niet kunt zien. Wachttorens en prikkeldraad met spanning omsloten het kamp. De barakken waren bestemd voor de werkenden in het kamp. De treinen kwamen binnen en ook hier werden direct op het perron de mannen van de vrouwen en kinderen gescheiden. Doktoren maakte de selectie wie kon werken en de rest, 80% kon direct doorlopen naar de zgn. ‘badkamers ontsmettingsruimtes’, gaskamers, de overigen gingen naar mensonterende barakken, om te werken. In deze barakken waar het in de zomer bloedheet was en in de winter ijskoud stonden brede stapelbedden waar waar men met vijf personen naast elkaar lag. Velen  stierven van honger en ziektes. De andere 80% werd vergast en gecremeerd. Dit was, hoe bizar, een volcontinue proces en niet voor te stellen. Wat bijzonder is, is dat er rust heerste onder de mensen omdat men dacht dat men ging douchen. Als men dit allemaal van te voren wist was de situatie hier wel anders geweest. De rest laat ik voor wat het is. Deze ruimtes zijn allemaal verwoest door de SS en liggen als ruïnes helemaal achter op het terrein. Er staan nog een aantal barakken die gerestaureerd zijn en voor het verhaal een beeld geven. We hebben het terrein helemaal afgelopen tot de achterkant wat een heel eind was. Ik vond Trudie dapper dat ze dit hele stuk met haar krukken heeft gelopen. Er staat hier een enorm momument wat zegt dat dit nooit meer mag gebeuren en we dit niet mogen vergeten. Trudie en ik waren ontdaan van alles wat we hadden gezien. We waren om 20.30 uur terug op de hotelkamer. Ik ben toen maar een pizza gaan halen want we waren volledig uitgeblust.