logo
Website Fred en Trudie
Home
Welkom
Gastenboek
Reisverslagen
Cruise 2022
Valencia 2022
Kos 2021
Dag 1/2
Dag 3/4
Dag 5/6
Dag 7/8
Dag 9/10
Dag 11/12
Midwolda 2021
Heino 2020
Caribbean 2020
Polen 2019
Cruise 2019
Griekenland 2018
Kos 2018
Wenen 2018
Cruise 2017
Wenen 2017
Kos 2016
Portugal 2016
Cruise 2015
Australie 2014
Cruise 2013
Griekenland Kos 2012
Caribbean 2011
Spanje 2011
Italië Basilica 2010
Noord Limburg 2010
Madrid 2009
Australie 08/09
Istanboel 2008
Spanje Andalusie 07
Lissabon 2007
Praag 2007
Sardinië 2006
Griekenland 2006
Nieuw Zeeland 2005
Brussel 2005
Italie Calabrie 2004
Australie 2002
Sicilië 2001
Fotoalbums

Dag 5
Een uitstapje naar het eiland Kalymnos. Voor het eerst de wekker gezet want de Ferry vertrek om 09.00 uur. Om 6.45u uit de veren, ontbijten, opknappen en vertrekken om 08.00 uur. Allemaal gered. Het was niet druk dus in 30 minuten waren we in Mastichari, waar de veerboot vertrok. Wat opviel was dat er wel een auto Ferry vertrok, dit in tegenstelling van wat er op de website stond. Bij navraag tijdens ticketkoop blijkt dat deze boot het hele jaar vaart. Miranda had dus gelijk. Maar goed achteraf vonden we het wel prima dat we een auto hadden gehuurd. Tickets kopen, een zitplaats uitgezocht en de boot vertrok op tijd. Het zonnetje scheen volop dus beloofde mooie dag te worden. Na een overtocht van ca. 30 minuten kwamen we aan in Pothia, de hoofdstad. Op de kade stond de auto al te wachten. Na enkele formaliteiten vertrokken we richting Rina. Een prachtige route die langs de kust gaat echter ook langzaam omhoog. Het eiland bestaan uit ruige berg ketens waar de wegen overheen lopen. Dus je stijgt naar grote hoogtes met prachtige vergezichten en daalt ook weer naar de kust. Rina ligt 13 km van Pothia, een pittoresk haventje en is gelegen op de meest vruchtbare plek van het eiland. De huizen staan tegen twee hellingen en een deel ligt in een prachtige groene vallei. Op het gezellige pleintje aan de haven namen we koffie bij een restaurant. De haven ligt vol met zeilschepen. Van Rina reden we via een prachtige vallei, haarspeld-bochten, laagtes en hoogtes en een aantal kleine dorpjes naar Emporius. Dit weekend was het jaarlijkse bergbeklimmers festijn. Een wereldwijd fenomeen op dit eiland wat vele honderden bergbeklimmers naar dit eiland brengt. Het was een drukte van belang op de wegen met veel scooters bepakt en bezakt, onderweg naar de juiste bergwand. Overal zag je mensen klimmen en bungelen aan kabels. De vele berggeiten keken nieuwsgierig toe naar die rare lui aan die touwtjes, terwijl zij zich zo makkelijk langs de wanden manoeuvreerden, Nananananahhh…. Een lust voor het oog maar wij blijven liever met beide benen aan de grond. Er zijn, op een aantal mooie kerkjes na, die nagenoeg voor een luxe auto niet zijn te bereiken, weinig bezienswaardigheden in deze omgeving, maar je kunt wel volop genieten van de prachtige bergen. Emporios is weer zo’n klein lieflijk dorp, in een prachtige baai. Een aantal restaurantjes, een kerk en wat huizen is wat het is. Wel een heerlijk strandje. We lunchten hier bij restaurant Artistico. Erg gezellig zo aan de waterkant, met uitzicht op de baai met enkele enorme zeilschepen. Deed me weer denken aan de Carib. Na de lunch zouden we nog zwemmen maar de strandjes zijn slecht bereikbaar en we willen weer heel terug. Dan maar op naar ons hotelletje en een duik in het zwembad. Het hotel ligt in Myrties. Een klein dorp, met veel restaurants en hotel gelegenheden dus in de hoog zomermaanden erg druk. Corona heeft z’n weerslag gehad op dit eiland. Vele maanden van inkomsten zijn weggevallen, dus ook hier zwaar om te overleven. De reviews van dit kleine appartementen hotel Angelica apartments waren prima, wat niet altijd wat zegt. Ook dit heeft erg te lijden gehad wat ook wel te zien was aan achterstallig onderhoud wat wellicht ook voor Corona al speelde. Maar goed we hadden een ruime kamer met balkon en uitzicht op zee, maar ook op het eiland Telendo. Een klein eiland met één enorme berg oprijzend uit de zee, Het heeft vroeger vastgezeten aan Kalymnos maar door een aardverschuiving is een deel onder water verdwenen en zodoende nu een eiland. Bij vlakke zee kun je de ruïnes van gebouwen nog onder water zien. Het eiland is met kleine bootjes van locale visserlui voor €2 te bereiken. Er is weinig te zien dus wij vonden het niet de moeite. Daarnaast is op te merken dat bij zonsondergang en een bepaalde lichtval de vorm van een vrouwengezicht is waar te nemen in de vorm van de berg. Maar goed, de ontvangst in het hotel was gastvrij en vriendelijk wat al een fijne binnenkomer was. Daarnaast was €42 voor een kamer natuurlijks niets en zijn wij enorm verwend met alle dure hotels die we de afgelopen jaren al hebben gehad wereldwijd. Maar we dachten het is maar één nacht dus waarom duurder en daarnaast is het bijna allemaal een beetje hetzelfde. Eerst even zwemmen in het grote zwembad en even in zee welke grenst aan de achterzijde van het hotel. Na een heerlijke warme douche even chillen en vervolgens een stukje het dorp lopen wilden we eten in het hotel echter er was weinig keus gezien het seizoen wat bijna is afgelopen. De tip was een taverna op korte afstand, Stalas. Een prima restaurant met voldoende keus aan vis en vlees. Heerlijk voor weinig. Nog een klein aardigheidje, Trudie bestelde groen ijsthee. Waarop ik antwoordde zonder ijs, absoluut geen ijs. Wat kreeg ze; groene thee. Wij lachen want die ober zal wel gedacht hebben, thee... zonder ijs...? mmmm. Hij had het wellicht verkeerd begrepen. Eten en drinken is hier op het eiland sowieso goedkoop en goed. Terug in het hotel en op tijd na bed.

Dag 6
Een stralende zon scheen onze kamer binnen wat het humeur altijd goed doet. Slecht geslapen vanwege de harde matrassen. Maar goed, we hebben nog een hele dag voor ons en die gaan we gezellig invullen. Trudie ging als eerste douchen, ach koud water en dan sta je al, brrr ..
Heel vervelend en voor mij een signaal om me maar te wassen. Het is niet anders. Koude douches heb ik een hekel aan, vandaar dat we in ons strandhuis een douche laten maken. Het ontbijt was prima, lekkere gebakken eitjes met spek, brood, koffie en Griekse yoghurt, heerlijk en voldoende. Rond 10.00 uur vertrokken we richting Pothy, de hoofdstad, waar ook de boot weer vandaan vertrekt. Via de kust route en onherbergzaam gebied met leuke plaatsen reden af op ons eerste doel het Agios Savvas klooster. Een prachtig klooster waarvandaan je een prachtig zicht hebt op de hoofdstad. De weg er naar toe is erg steil maar het is de moeite waard. Prachtig orthodoxe kerken met al haar versieringen zijn vrij te bewonderen. Wel gedragen kleding, dus Trudie moest een omslag rok aan. Stond haar goed. We reden weer terug de berg af en onderaan lag een Folklore museum wat ligt op de weg naar Vothini- Vlihadia. Het traditionele huis is een particulier initiatief van een vrouw die altijd heeft gehouden van Kalymnos. Men kan hier het traditionele leven van het eiland bewonderen. De tentoongestelde voorwerpen zijn in een aantal segmenten ingedeeld. De keuken, slaapkamer, woonkamer, werk op het land, werk op zee en het huwelijk. Kalymnos staat bekend om de sponzen die men dook op zee dus hier werd veel aandacht aan besteedt. Men noemt Kalymnos stad ook wel de sponzen stad. Nadat we in het kleine winkeltje van de aardige eigenaresse, die boven het museum woont, nog wat snuisterijen kochten en wat tips kregen, reden we richting Vlihadia. Een kleine gemeenschap aan een pittoreske baai tussen de bergen waar we nog een uurtje hebben gezond en gezwommen. Bij het plaatselijke restaurant, Paradise, hebben we op aanraden van Daniëlle en Patrick, twee heerlijke wafels gegeten, pfff erg machtig met chocolade. We vertrokken richting hoofdstad Pothia of Kalymnos sta. Deze ligt in het zuiden van het eiland in een prachtige baai. Vanaf zee zie je hoe mooi de gekleurde huisjes tegen de berg aan zijn gebouwd. Er staan veel grote herenhuizen aan de prachtige geplaveide straten en het stadhuis staat stati aan de boulevard. Bovendien staan er veel kerken waaronder de Agios Nicolaos, echter die mochten we niet in met korte broek en shirt waar we zondermeer respect voor hadden. Rondom de haven zitten veel cafés en restaurants waar je wellicht goed kunt eten, maar ook de vele souvenirswinkeltjes. Een wandeling door deze stad is de moeite waard maar we moesten het kort houden want om 16.30 uur ging de Ferry. De auto geparkeerd aan de haven en de sleutel onder de mat, hoe simpel kan het zijn. Een plaatsje op de boot was snel gevonden en om 17.00 uur weer aan de overkant waar voor de terugtocht alweer vele bergbeklimmers stonden te wachten voor de overtocht. Voor wat betreft eten hadden we nog geen trek. We voelden ons allebei vol, wat zeker van de grote wafel kwam dus in de supermarkt maar soep mee genomen en ham voor een tosti om later op de avond op te peuzelen. Wat hebben we het hier fijn gehad.