Ola, ja dat zit er na een paar dagen wel in. Soms zeg ik grappig in het Nederlands nee, Iglo (grapje) die Spanjolen zijn wel in voor een grap net als wij Nederlanders. Met een stevig ontbijt moesten we het de komende uren maar weer even uithouden. We zouden eerst met de bus naar het EXPO terrein voor wat foto’s. Nu dit was één grote teleurstelling. We hadden wel gelezen dat de EXPO een voorbeeld was van kapitaalvernietiging, maar dat de verloedering hier zo had toe geslagen hadden we niet verwacht. Bestuurders van de stad dachten dat exploitatie van de paviljoens en expositieruimtes commercieel aantrekkelijk zou worden echter dat is een utopie gebleken. Het enige wat goed draait is een pretpark. We hebben een aardig stuk over het terrein gelopen maar raden dat een ieder af. Zonde van de tijd. Wat nog wel een bezoekje waard is, is het Katuizerklooster wat ook op het terrein ligt en tijdens de bouw volledig is opgenomen in de omgeving. Erg oud en tegenwoordig is er het Andalusisch centrum voor hedendaagse kunst gevestigd. Het klooster is al vanaf verre te zien omdat er enkele oude schoorstenen staan doordat er begin negentiende eeuw een keramiek fabriek zat. Snel weer op de bus, dachten we. We wisten niet precies waar de halte was want er staan geen haltebordjes. Je hebt enkel een kaart waarop staat waar de bus stopt. Er was enige onduidelijkheid. We zagen een bus aankomen echter die stopte ongeveer 100 mtr vanwaar wij stonden dus rennen. Het was 33 graden dus het zweet gutste van ons af. Rijdt die rotbus weg en ondanks dat we onze hand opstaken deed de chauffeur dat ook maar stopte niet. Gloeiende, gloeiende ……, maar we wisten nu wel exact waar de haltering was echter pas weer na 25 minuten de volgende bus. We zouden naar Plaza de Espana gaan. Een gigantisch halfcirkelvormig gebouw eens het centrum van de Ibero Amerikaanse tentoonstelling. Werkelijk waar een plaatje en de moeite van een bezoek. Wat jammer was, is dat ook hier de verloedering toe heeft geslagen omdat er geen onderhoud wordt gepleegd. Inmiddels heeft de Spaanse regering geld vrijgemaakt om het gebouw te restaureren en te onderhouden. Wederom de bus gepakt voor een bezoek aan de Kathedraal Giralda. Een gigantische kerk met ernaast een hoge toren. De kathedraal is geplaatst op de Unesco erfgoedlijst. De toren ca. 100 mtr. hoog was voorheen een minaret. Dit vanwege de verschillende overheersingen die Spanje heeft gekend en de diverse Godsdiensten. Islam en inmiddels katholiek. Boven op deze minaret heeft men een klokkentoren geplaatst. Nu heeft deze toren niet de minaretvorm die we gewend zijn rond, echter in noordelijk Afrika vind je meer van deze vierkante minaretten. Het was inmiddels alweer rond drieën en we hadden trek. Bij de busstop uitgestapt en even langs de oudste Arena van Spanje gelopen. Indrukwekkend. We liepen door de smalle straatjes richting Kathedraal. We kwamen langs een Italiaans restaurant, keken elkaar aan en naar binnen. We hebben ons laten verwennen en het is en echte aanrader. Ristorante Maccheroni aan de C. Jimios. Voor 35 euro ons buikje vol met allerlei lekkers. Hierna naar de Kathedraal. Het bezoek was overweldigend. Enkele andere kathedralen van deze afmeting zijn, Milaan en Praag. Alle bijgebouwen waren toegankelijk en ook hebben we de toren beklommen 32 verdiepingen met een fabuleus uitzicht. Wederom geen trap omhoog echter je loopt via een pad in de toren langzaam naar boven. Toch een vreemde gewaarwording. Trudie ging deze keer mee. Nadat we weer buiten kwamen hadden we het eigenlijk wel gehad echter we wilden het Real Alcazar, koninklijk paleis nog bezoeken. Na enig overleg, het was inmiddels 17.30 uur en het sloot om 19.00 uur, toch gedaan. Er staat enkele uren voor het bezoek, maar wij zouden het wel redden. Het was overweldigend. Diverse bouwkunsten lieten zien dat er verschillende overheersingen waren geweest. Steeds werd er weer een stuk aangebouwd in de stijl van de overheerser. Dit werd duidelijk in de diverse kamers met mooie tegelstructuren op de wanden, beeldhouwwerken en schitterende plafonds. Ook de tuinen waren fantastisch. Het leek allemaal wel op een sprookje van duizend en één nacht. Onze tijd was tekort maar je kunt hier inderdaad wel een aantal uren doorbrengen. Wat is Sevilla mooi en we hebben nog lang niet alles gezien. Maar goed, we zouden op de terugweg naar het hotel wat belegde broodjes meenemen omdat twee keer warm eten wel een beetje teveel van het goede was. Zo gezegd, zo gedaan. Nog effe lekker bij Starbucks een milkshake en langzaam terug naar het hotel. Onderweg zagen we muzikanten en politie die het verkeer regelde. Dus dachten we dat er een fanfare langs de weg zou komen. We hadden ons lekker op een bankje langs de weg gesetteld en waren in blijde verwachting. Totdat er een bus voorbij reed waar de muzikanten inzaten, waarschijnlijk naar een uitvoering elders. We moesten er erg om lachen want we zaten echt op de muziek te wachten. Om 19.30u waren we weer in het hotel. Sevilla we komen nog eens terug maar nu eerst Cordobá.

Dag 6
Gisteren even met het thuisfront gebeld waar alles goed gaat. Dat stelt altijd weer gerust. We moesten weer pakken en uitchecken. Honderdvijftig kilometer naar Cordoba onze volgende bestemming. We hebben tweemaal de snelweg verlaten en bezochten de plaatsen Carmona en twee aardige plaatsen die een bezoek waard zijn. Carmona ligt op een heuvel dertig kilometer van Sevilla. In Carmona zouden we de dodenstad Necropolis bezoeken. Een van de overblijfselen uit de Romeinse tijd. Dit was echter gesloten. Dan het stadje maar in. Omringt door een grote stadsmuur met kleine gezellige straatjes. Op het centrale plein dronken we koffie en we bezochten enkele kerken. Het plein was feestelijk versierd omdat er fiësta was geweest. Vervolgens reden we door naar Ecija. Ook wel de stad der torens genoemd vanwege de elf kerktorens, in een klein dorp, die allemaal op de Giralda van Sevilla leken. Dit was wel een imposant gezicht. Het stadje wordt ook wel de braadpan van Spanje genoemd omdat het in een dal ligt en de temperaturen kunnen oplopen tot boven de 40 graden. Erg opvallend waren de grote huizen met boven de balkons een soort kleine uitspanningen waarop fresco’s waren geschilderd. Na de lunch reden we door naar Córdoba waar ons hotel zat. Dit keer hoefden we niet zo lang te zoeken. Het hotel ligt buiten de stad op een heuvel. Het is van dezelfde keten als het hotel drie dagen terug toen we in en omgebouwd klooster zaten. Een schitterende ambiance met veel romantiek, uitzicht en groen. De koffers op de kamer en snel een duik in het zwembad. Het is enigszins bewolkt maar de temperatuur ligt rond de 28 graden dus niet verkeerd. We maakten er een rustige avond van dus aten we in het hotel. Een driegangen diner, vis en vlees. Waarom eten in ons kikkerlandje toch vele malen duurder is weet ik niet maar hier is het in ieder geval nog betaalbaar, zelfs als je in de duurdere restaurants eet. We zijn beiden erg moe maar dat komt omdat we normaal altijd enige uurtjes tijdens de siësta op het strand verbleven, maar dat is hier niet. Jammer, maar Italië wint het wat dat betreft.