logo
Website Fred en Trudie
Home
Welkom
Gastenboek
Reisverslagen
Cruise 2022
Valencia 2022
Kos 2021
Midwolda 2021
Heino 2020
Caribbean 2020
Polen 2019
Cruise 2019
Griekenland 2018
Kos 2018
Wenen 2018
Cruise 2017
Wenen 2017
Kos 2016
Portugal 2016
Cruise 2015
Australie 2014
Cruise 2013
Griekenland Kos 2012
Caribbean 2011
Spanje 2011
Italië Basilica 2010
Noord Limburg 2010
Madrid 2009
Australie 08/09
Istanboel 2008
Dag 1/2
Dag 3/4
Dag 5/6
Spanje Andalusie 07
Lissabon 2007
Praag 2007
Sardinië 2006
Griekenland 2006
Nieuw Zeeland 2005
Brussel 2005
Italie Calabrie 2004
Australie 2002
Sicilië 2001
Fotoalbums

Dag 5
Wederom een zonnige dag. Dat is altijd heerlijk wakker worden. Vroeg wakker want veel gasten van onze etage gingen weer naar huis en het lijkt wel of iedereen dan in een uitgelaten stemming is. Gisteravond zat er iemand uitgebreid op de gang te bellen. Dit wekt veel irritatie op want het leek alsof hij voor onze deur stond. Natuurlijk moest ik daar wat van zeggen waarna de persoon naar zijn kamer ging. Waarom hij nu expliciet op de gang belde dat heb ik niet gevraagd. Maar goed, onze dag stond in het teken van een bezoek aan de Aya Sofia Moskee, de Blauwe Moskee het verdronken Paleis en het archeologisch museum. Normaal had Trudie alles goed voorbereid echter zij voelt zich sinds gisteren niet erg lekker. Eten van een broodje kebab heeft haar geen goed gedaan. We verlieten rond tienen het hotel. Tijdens het ontbijt had ik in het dagelijks journaal van het hotel al gezien dat de Aya Sofia gesloten was op maandag. Dus dan eerst maar naar de Sultanahmet Moskee ofwel Blauwe Moskee. Deze naam dankt zij aan het blauwe Iznik tegelwerk. De moskee behoort tot de beroemdste Religieuze gebouwen ter wereld. Gebouwd tussen 1609 en 1616. Het gebouw riep toentertijd nogal wat wrevel op gezien de zes minaretten rondom de moskee terwijl de moskee in Mekka er zeven heeft. Het is een gigantisch bouwwerk wat je niet over het hoofd kunt zien. Nadat we onze voeten, hoofd en haar hadden gewassen, ha ha grapje, alleen de schoenen uit en een hoofddoek op voor de vrouwen mochten we naar binnen. Je komt in een enorme gebedsruimte wat erg indrukwekkend is. De koepel van de moskee rust op vier enorme pilaren, alles is even groot en door de schitterende kleurstellingen val je van de ene in de andere verbazing. Gisteren sprak ik over het spreekgestoelte van waaraf de Imam de mensen toespreekt, dit heet Minbar. Wordt alleen op vrijdag gebruikt, dit is wat voor ons de zondag is. In de kerk zitten 250 vensters waardoor er een zee van licht naar binnen straalt. De moskee laat een grote indruk op ons achter. Vervolgens liepen we naar de Basilica Cistern. Een enorm ondergronds waterreservoir uit de 4e eeuw, ook wel het Verdronken Paleis genoemd. Je gaat via een soort metro ingang naar binnen en weet niet wat je kunt verwachten. Nadat je enkele trappen bent afgedaald kom je vervolgens in een gigantische ruimte terecht met allemaal grote pilaren die in het water staan. Het is een betoveringachtige historische constructie. Een oppervlakte van 140m lang en 70m breed. Er staan 336, negen meter hoge marmeren pilaren die het gewelfde dak ondersteunen. De vorm van de pilaren is verschillend. Er werd hier 100.000 liter water opgeslagen. Wat leuk is om te weten, is dat er tot een eeuw na de verovering van Istanboel door de Osmanen, men niet van het bestaan afwist. Toevallig kwam men er achter doordat mensen water en zelfs vissen door gaten in de keldervloer omhoog haalden. We vervolgden onze weg naar het Archeologisch museum, jammer gesloten op maandag. Een tip van een Turkse parkeerwacht om het Turkse tegel- en kunstnijverheid museum te bezoeken. Jammer ook gesloten. Wat nu; Trudie haar misselijkheid werd erger dus besloten we om terug naar ons hotel te lopen voor een aspirientje en een plaspauze. Na een klein uurtje weer op pad. We besloten naar de wijk Metler te gaan met tram/metro. Volgens dezelfde parkeerwacht was dit een leuke winkelwijk. Bij aankomst een tegenvaller dus de moed opgegeven en Trudie was allang blij dat we weer richting hotel gingen. Rond 16.00uur waren we terug. Dan maar lekker lezen. We hadden nog water nodig dus ben ik naar de supermarkt gegaan. Ook wilde ik het station waar ooit de Oriënt Express vertrok en aankwam fotograferen. Op het perron zag ik het kantoor van de Stationsdirecteur, ieder station heeft een eigen directeur. Ik kon het niet nalaten om even te netwerken en stapte zijn bijzonder smaakvollle maar gedateerde bureau binnen, stelde mij voor en al snel ontstond er een ontspannen gesprek. Hij vond het erg leuk om iemand van de Dutch Railways te ontmoeten. We spraken uitgebreid over onze mooie spoorgeschiedenis, bovendien toonde mij mooie schaalmodellen van oude locomotieven en een mooi boek over de Oriënt Express. Tevens liet hij mij de V.I.P lounge zien, één uit vervlogen tijden maar de moeite waard. We wisselden kaartjes uit waarna ik weer richting hotel liep. Wat ben ik nu vergeten te vertellen; dat ik de afgelopen week drukdoende ben geweest met het officiële bezoek van de Minister van Transport uit Turkije Binari Yildirim aan ons bedrijf en zijn kennismaking met onze directie. Jammer maar ik ben er niet voor terug gegaan. Terug in het hotel besloten we in het restaurant iets te gaan eten. We hadden niet gereserveerd dus geen plek. Maar we konden wel bestellen en het op de kamer opeten. Dus een ober kwam bij ons op de kamer de bestelling opnemen. Trudie had niet veel zin maar ik des temeer. Na 20 minuten werd het eten geserveerd. Heerlijk zo met z’n tweeën op de kamer, wat een service van dit hotel want veelal is er natuurlijk in een hotel roomservice echter deze is vaak beperkt tot een kleine kaart.

Dag 6 en 7
Trudie was vanaf gisteren al niet lekker. Ze voelt zich beroert en had een onrustige nacht. Dus vandaag alleen aan het ontbijt en ook alleen op pad. De Aya Sophia Moskee, nu een museum, en het archeologisch museum staan gepland. Rond 10.30 uur verliet ik het hotel. Het weer was regenachtig maar de temperatuur goed. Eerst naar de Aya Sophia, daar aangekomen stond er een rij van hier tot ….. Dus dan maar eerst het Archeologisch museum. Het museum behoort tot de grootste ter wereld. Het was niet mijn bedoeling om hier de hele dag te blijven maar achteraf heb ik hier toch een aantal uren vertoeft. Het museum herbergt een enorme schat aan waardevolle archeologische bezittingen, mummies, sarcofagen, beelden en allerlei gebruiksvoorwerpen etc, etc. Je kunt er eindeloos ronddwalen en je verbazen. De Trojaanse, Armeense, Ottomaanse, Byzantijnse en vele andere tijden geven een goed beeld van de historie in deze omgeving. Ook de geschiedenis en ontwikkeling van Istanboel (ook wel tweede Rome genoemd) wordt uitgebreid belicht. Het maakte op mij een grote indruk. Maar goed de middag is zo voorbij dus op naar de Aya Sophia, de grootste moskee echter inmiddels een museum. Ook dit was een ervaring die ik niet had willen missen en het is jammer dat ik dit niet kan delen met Trudie. In de moskee vindt je nog veel invloeden terug uit de Byzantijnse overheersing toen het nog een kerk was. Er is veel aangepast in de kerk om hem de uitstraling van een moskee te geven. Heel indrukwekkend is de hoogte van de koepel die alle andere moskeen in het niet doet vallen. Sommige dingen zijn niet te beschrijven dat moet jezelf ervaren en dat geldt ook voor dit gebouw. Ik wilde nog enkele souvenirs kopen en ging dus op weg en kwam uiteindelijk terecht bij de Grote Bazaar maar daar ben ik snel weer weg gegaan. De drukte benauwde mij. Uiteindelijk ben ik in een winkeltje naast het hotel geslaagd. Snel terug naar het hotel, Trudie haar toestand was iets verbeterd maar ze voelde zich nog erg moe. Ik heb zelf nog lekker gegeten in het hotel. De avond hebben we verder op de kamer doorgebracht. De volgende dag was Trudie na het innemen van aan aantal paracetamols weer wat opgeknapt. Het openbaar vervoer bracht ons in hoog tempo naar het vliegveld. Het inchecken neemt erg veel tijd in beslag dus neem ruimschoots de tijd. Na een voorspoedige vlucht met overstap in Zürich waren we om 19.30 uur op Schiphol. Daniëlle haalde ons op zodat we om 20.30u weer thuis waren. Een leuke week in de mooie stad.