Dag 3
Het ontbijt was om 8.30 uur dus nadat we ons hadden opgeknapt snel naar het restaurantje. Hier wachtte ons een voor Italiaanse begrippen redelijk ontbijt. Zoals gewoonlijk hadden we eigen kaas mee gebracht dan heb je in ieder geval wat anders dan al die zoetigheid. Trudie vroeg of ze voor de nacht een extra deken kon krijgen want de nachten waren fris.Vervolgens vertrokken we rond 9.30 uur. Trudie had een route uitgestippeld die ons op bijzondere punten zou brengen. Het eerste bezoek was een basilic. Deze stond langs een snelweg zomaar in het land. Basilica della Santissima Trinitá di Saccargia. De bekendste Romaanse kerk van Sardinië uit het jaar 1100. De stijl was Pisanisch zoals de kerken in Pisa en Florence. Wit met zwart geblokte stenen ook wel koeien kerk genoemd met een toren van meer dan 40 meter hoog vanuit de wijde omgeving te zien. Vanhier reden we via Porte Torres naar de meest noordelijk westelijke punt van Sardinië. Hier bezochten we het plaatsje Stintino. Een leuk dorpje met een klein pittoresk haventje. Bij het postkantoor stond ik een kwartier in de rij voor postzegels die ze niet hadden. Deze moest ik bij de tabakszaak kopen. Hoe vind je dat. Op zoek naar wat lekkers belanden we bij een Pasticceria met heerlijke koekjes en andere lekkernijen. We zagen dat ze hier één van de specialiteiten uit Sardinië verkochten; Seadas. Dit zijn beignets gevuld met kaas en citroenschil overgoten met honing. En dit eet men warm. Nu dat was erg lekker echter de honing had de overhand. De eigenaresse had er aardigheid in zodat we rond het middaguur ook alweer aan de alcohol zaten. Zij schonk ons twee verschillende alcoholische drankjes in op wodka basis om te proeven. Ook gemaakt op dit eiland. Nu de vlammen sloegen uit onze oren en ik Fred kreeg een kop als een tomaat omdat ik zeker op dit tijdstip niet echt alcohol kan verdragen. De drankjes mocht ze wel houden. Hierna proeven uit het assortiment koekjes zodat we ook niet met lege handen vertrokken. Hoezo verkoop techniek. Van hier reden we nog een stukje door naar de noordkaap. Een geweldig uitzicht en het water was hier schitterend blauw gekleurd. Een kop koffie op het strand en even het water voelen. De zon scheen meer als gisteren echter er stond heel veel wind. Enkele pogingen om op de terugweg nog op het strand te komen strandde jammer genoeg. Ja, met een 4wheel drive zal het wel lukken. Op één van de weggetjes kwamen we paarden tegen die losliepen. Ik was verschrikkelijk bang dat ze tegen de auto zouden lopen omdat ze schrokken van ons dus vlak voor de auto wegliepen. We hebben daarna vreselijk gelachen. Via een geweldige kaap, Punta de lu Nibaru met een gigantisch uitzicht op de grillige hoge rotsen reden we naar Cappo dell Argentiera. Een uitgestorven dorpje beneden aan de kust, via een steile haarspeldbochtenweg te bereiken. Onderweg hier naar toe hadden we een grote Libelle in de auto. We schrokken ons en hoedje maar het beest bleef rustig op het stuur zitten. Op een parkeerplaats hebben we hem naar buiten laten vliegen. In Argentiera waren vroeger zilvermijnen nu is er echter, buiten het geweldige strand en de enorme branding, niets meer te beleven. Lekker koffie op het enige terras om vervolgens de reis voort te zetten naar Grotto di Nettuno. Hier aangekomen, ergens boven op een gigantische klif, bleek de grot gesloten vanwege de enorme ruwe zee. De ingang van de grot zat namelijk op zee niveau. Jammer maar niets aan te doen. Het zou wel een mooie belevenis zijn want de gang is 200 meter lang. Maar ja, je kunt niet alles hebben. Het enige nadeel van al deze points of interest is, dat ze maar via één weg te bereiken zijn, dus kilometers vreten We hadden ondertussen zo’n 350 km gereden dus het werd tijd om naar ‘huis’ te gaan. ’s Avonds nog even een internet café bezocht voor de website en lekker thuis in ons eigen appartement gegeten. We hebben niet gekookt maar hadden wat mee genomen. Cannelloni en Pasta met garnalen. Inmiddels heeft Trudie een Ammaretto ingeschonken. Een fles die ze gisteren stiekum had gekocht. Het is nu 22.45 uur.

Dag 4
We waren erg moe gisteren dus de wekker wel op 8.00 uur gezet maar nog een kwartiertje erbij opgeteld. Vandaag stond weer een lange rit op het programma. Voor wat betreft onze eerste ervaringen met Sardinië kunnen we zeggen dat het mooi is. Het is echter niet het Italië van wat we gewend zijn. Hoe dat valt te verklaren is gevoelsmatig. Het landschap is erg afwisselend. Grote vlaktes en daartussen bergen en heuvels en minder liefelijk. De dorpen zitten niet zoals bij veel plaatsen in centraal en zuid Italië tegen de berg aangeplakt maar liggen er veelal tussen. Ook de huizenbouw is anders. Het bevalt ons hier prima maar er is nog geen plek geweest waarvan we zeiden hier zouden we wel willen wonen of een tweede huisje willen. Dit is vwb. noordwest Sardinië. De rest weten we nog niet. De wegen zijn over het algemeen goed en langs de wegen vind je weinig benzinestations zoals dat wel op het vaste land is waar je op de meest vreemde plaatsen kunt tanken. Over het algemeen is het in deze periode erg rustig en kom je soms kilometers geen auto tegen. De bevolking is erg vriendelijk, spraakzaam en behulpzaam. Zeker als je probeert Italiaans te spreken weten ze al snel wat je bedoeld. Oké, dan nu voor wat betreft vandaag. We vertrokken om 9.45 uur. Een bezoek aan tomba Santu Pedru stond op het programma. Bij de wegwijzer reden we de weg in echter dit was de enige wegwijzer zodat we het uiteindelijk opgaven. We konden het niet vinden. Dus niet getreurd op naar het volgende avontuur. Via het binnenland reden we naar Monteleone Rocca Doria (Monteleone Villanova). Onderweg reden we langs een enorm binnenmeer, het Temo meer. Het plaatsje lag boven op een enorme rots, de Su Monte rots. Via een weg aan de buitenzijde van de berg met allerlei haarspeldbochten was het te bereiken op 420 meter hoogte. Hier bezochten we de Santo Stevano kerk en hebben wat rondgelopen. Er heeft ooit een groot kasteel gestaan van de familie Dora. Resten zijn nog te zien. Hier vandaan reden we via Thiesi naar Torralba voor een bezoek aan de Santa Antine; een Nuraghe. Een soort nederzetting op het vlakke land waar er ca. 7000 van waren op Sardinië. De meeste zijn ruïnes echter dit is één van de weinige die grotendeels behouden is gebleven. Er is weinig bekend over de bouwers en hun beschaving die terug gaat naar 1800 tot 500 voor Chr. Het is een centrale toren die bestaat uit drie verdiepingen en erom heen een soort borstwering. Denk aan de kantelen van een kasteel. Vervolgens staan er op de drie hoeken van de borstwering kleinere torens. Het geheel is opgebouwd uit rotsblokken. Vanaf een afstand lijken de bouwwerken niet groot echter als je er bij komt of er in gaat vergis je je daar lelijk in. Het zijn giganten. Zeer indrukwekkend bouwwerk. Er omheen woonde de bevolking. Tevens bezochten we in Torralba een historisch museum speciaal ingericht over deze bouwwerken. Verder door naar Macomer voor weer en bezoek aan een basilic de San Pantaleo en daarvandaan via Cuglieri naar Santa Catherina de Pittinuri. Hier even heerlijk op het strand gezeten. Er bevond zich hier een klif met de beroemde natuurlijke brug S’Archittu di Santa Pittinuri. Kortweg een enorm gat in de rots waar je van de ene naar de andere kant kunt varen. Dit hebben we ook in Nieuw Zeeland gezien echter dat was veel spectaculairder. Weer terug naar Cuglieri voor de enorme basilic boven op een berg de Santa Maria della Neve. Het eerste stuk kon je met de auto naar boven via het stadje steil omhoog, het laatste stuk te voet. De moeite waard want vanaf deze plek had je een geweldig uitzicht op zee en de omgeving. We reden naar Bosa een kustplaats waar we een wandeling maakte op een pier en hiervandaan reden we 42 km langs de kust terug naar huis. Al met al hebben we inmiddels 792 km gereden. De auto rijdt erg zuinig.