Dag 21
Geralton - Denham
Ik lag gisteravond laat in bed. Eenmaal in bed slecht geslapen waarom weet ik niet. We moeten vandaag zo’n 470 km overbruggen naar Denham, één van de meest westelijke plekken van WA. Hier hebben we ons hotel geboekt Tradewinds Seafronts Apartments. Na het ontbijt vertrokken we via de Coastal Hwy naar het noorden. Op 32 km van Geraldton lag de Oakabella Homestead and Tearooms. Wederom een prachtige boerderij uit 1850 en werd gekocht door een familie uit Engeland in 1910 en inmiddels historisch erfgoed is. Het is een boerderij met 13 kamers, een grote schuur en een aparte originele keuken voor het personeel. We kregen daar een rondleiding en men vertelde over het leven van de bewoners. Eén van de kinderen woont er nog echter niet meer in het originele huis wat nu museum is maar een huisje elders op het 40.000 hectare grote landgoed. Daarnaast exploiteert men hier een leuk theehuis. Het ligt op zo’n 3 km van de hwy af en je rijdt via een gravelweg er naar toe. De moeite waard van een bezoek. De historie van Australië is jong maar 200 jaar is toch genoeg om voldoende cultuur op te snuiven. Het landschap is hier heuvelachtig en het grappige is dat als je in Italië rijdt er op iedere heuvel wel een huis of iets anders staat. In dit uitgestrekte land helemaal niets. We kwamen nog een dame tegen in het theehuis die al 18 maanden aan het reizen was met haar kleine campertje. Ze heeft alles gekocht en wil veel van het land zien. De volgende stop was Northamton, hier was een oud station echter dit stond er fysiek niet meer, het was ingericht met een aantal stukjes rails en verwijzingen waar wat had gestaan. Snel weer door. De volgende stop was een 24 uurs parking in de outback waarvan je er hier verscheidene ziet langs de snelweg, met toilet en douche en mogelijkheden voor busch kamperen en BBQ’s. De parking was gescheiden door de Murchison River en op beide oevers waren genoemde mogelijkheden. Wie er gaat staan weet ik niet, want er is amper autoverkeer zoals op alle grote doorgaande wegen, wel veel vrachtvervoer wederom roadtrains natuurlijk. Een prachtige spot waar we pelikanen, zwarte zwanen en andere watervogels zagen. En ook nog heel verrassend een enorme leguaan oid. Trudie schrok enorm want dat hadden we niet verwacht. Er wordt wel gewaarschuwd voor slangen. Na deze sightseeing door. Wat wel verbazend is, is dat de snelheid op deze wegen 110 km per uur is, echter de tweebaans snelwegen zijn redelijk smal waardoor het lijkt dat je veel harder rijdt en dichter op je tegenliggers, zeker de enorme vrachtauto’s waarvan er ook sommige oversized zijn dus erg uitsteken, er is echter geen vluchtstrook maar een gravelstrook echter daar wil je met deze snelheid niet oprijden met twee wielen dus zodra je de wagens ziet aankomen de cruise control uit en wat afremmen. Bij het Billabong Road House geluncht rond 15.00 uur na ca.253 km, na Northamton is er niets meer, dus ook zorgen dat altijd je tank vol zit bij vertrek.
Het landschap is er afwisselend, dan weer grote open vlaktes met droog gras en dan weer bomen met struiken, de weg liep op sommige stukken kilometers kaarsrecht en door de vele heuvels zag je de weg ook kilometers voor je uit. De volgende 163 km waren wederom eenzaam, wel een prachtig landschap waar we uiteindelijk het schiereiland opreden waar aan beide kante de zee zit die dan rechts en dan weer links zag. Prachtige stranden kilometers lang en wit. Doordat de weg kaarsrecht loopt je de enige bent die er rijdt komt er geen einde aan maar goed om 17.15 uur waren we op de plek van bestemming Tradewinds Seafront Appartments. We hadden een driekamer appartement met zicht op zie op de begane grond en een eigen wasmachine. De ontvangst was allervriendelijkst en het ziet er top uit. Vanavond op tijd naar bed want morgenochtend om 07.30 moeten we in Monky Mia zijn voor de dolfijnen spot.

Dag 22
Denham - Monky Mia
Heerljjk geslapen in de deze mooie lodge. Een prachtige dag met inmiddels volop zon. We moesten vroeg op want we zouden naar Monky Mia voor de dolfijnen. Monky Mia ligt in een uitgebreid gebied van schiereilanden en inhammen en ligt 25km van ons motel. Deze grote watervlakken worden in het noordoosten afgeschermd door Jan Hartog eiland een van de ontdekkingsreizigers wiens schip hier verging en het eiland naar zichzelf vernoemde. Deze hele omgeving heet Shark Bay. In deze kleine baai komen rond tussen 07.30 en 10.00 uur wilde dolfijnen naar de kust. Dit is al een groot aantal jaren zo en begon toen vissers in vroeger tijden hun visafval langs de kust in zee gooiden. In 1964 kwamen de dolfijnen voor het eerst zo dicht bij de kust zodat ze met de hand konden worden gevoerd. Zegt het voort zegt het voort. Het werd steeds drukker waardoor de overheid dit ging reguleren omdat anders de natuurlijke habitat van de dieren werd verstoord. In 1991 werd deze omgeving die 2,3 miljoen hectare bevat tot werelderfgoed uitgeroepen door de diversiteit in flora en fauna. De omgeving is hier werkelijk waar een paradijs. We waren op tijd, en niet de enige, daarnaast zijn hier een aantal kleine resorts en camping plekken wat restaurants en winkeltjes in en tropische omgeving. De grap is dat om 7.45 uur de eerste dolfijnen er waren. Het waren er 11 mannetjes en vrouwtjes. Rangers begeleiden alles. Terwijl iedereen in het water stond werd er een verhaal verteld. De beesten zijn wel wild maar geen vreemden want ze hebben allemaal een naam, één heette er Puck, naar onze kleindochter. De beesten zijn te herkennen aan specifieke lichaams kenmerken. Na het verhaal moest iedereen uit het water en kwamen er kleine emmers met vis en mochten een aantal mensen uit het publiek de dolfijnen een visje geven, Trudie werd gelukkig aangewezen, een heel bijzonder moment om mee te maken. Rond 10 uur waren de beesten weer weg. Heel bijzonder en leuke toeristische attractie. Ondanks het het Shark Bay heet hier en deze beesten volop aanwezig zijn wordt er wel gezwommen maar de zee lokt dan ook het is 33 graden. Ons volgende bezoek was Ocean Park een zeeaquarium. We kregen hier een rondleiding langs de verschillende bassins met grote en klein vissen, van Rog tot Baramundi en andere enorme vissen die in de zeeen om ons heen zwemmen. Daarnaast een groot bassin met 12 verschillende haaien soorten. De grootste was 2.20 mtr. Tijdens de rondleiding werden de beesten gevoerd, dit was een spectakel van jewelste. Haaien zijn prachtige vissen maar blijf uit hun buurt. We genoten hier tevens van een heerlijke lunch. Verder is er in dezeomgeving niets maar dan ook niets, er is naar Denham en Monky Mia één weg, the World Heritage Road van 140 km vanaf de Hwy heen en terug. Dus als je hier heen gaat moet er echt iets de moeite waard zijn, nu dat is het zeker, buiten de prachtige omgeving. We reden terug en konden via een lus Denham vanaf een andere kant benaderen, op deze weg staken emoes over die in het wild leven. Er is hier ook een klein vliegtuig want vervoer door de lucht gaat sneller dan over de weg. Trudie had dit gezien en ook dat er scenic vluchten waren. Ze wlde mij dit graag cafeau geven voor mijn verjaardag. In Denham bij de VVV geinformeerd en het bleek dat je minimaal met twee personen moest. Trudie wilde zelf niet dus informeerde de dame of er eventueel nog en vlucht was met eventueel en aantal anderen, en ja over 30 minuten zou er een commerciele vlucht zijn naar een ander schiereiland waar een grote zoutmijn was en een aantal mensen daar gedropt moesten worden, ik zou daar mee mee kunnen, en zou dan toch een prachtig beeld krijgen van de omgeving. Zo gezegd zo gedaan. Een prachtige vlucht van ca. 45 minuten heen en terug in een zespersoons éénmotorig vliegtuigje. De piloot vertelde van alles, de zee is hier erg zout zodat er veel zout uit  gewonnen wordt welke van hoge kwaliteit is. Er wonen 20 mensen bij de mijn en je moet een permit hebben om erte mogen komen. Ik sprak even kort met de manager van de mijn, over bevoorrading, hij gaf aan dat de boodschappen online worden besteld en er 1x per week een truck komt om hen te bevoorraden. Er zijn geen normale wegen hier naar toe dus het kost vanaf de hwy met een truck 3,5 uur om er te komen. Al met al een leuke verrasssing van Trudie. We hadden afgesproken nog even te zwemmen en reden naar the Little Lagoon, een enorme baai, omsloten door een klein duin, bomen en een strand, ligt iets van de zee af in land en wordt gevoed door een kleine zee ader die door het tij zorgt voor vers water. Zwemmen kon je er niet omdat de eerste 70 meter kniediep was. Daarnaast had Trudie de vissen gezien in het aquarium dus die hoefte al helemaal niet maar we hebben wel een uurtje heerlijk in de zon gelegen met niemand om ons heen. Rond zes uur waren we terug in ons motel. We hadden gisteren aardappelen, boontjes en vis gehaald dus zelf een keer gekookt en het smaakte prima, huite quisin eten is hier uitgesloten, veel steak, burgers vis en patat, ook al eet je luxe het zijn vaak dezelfde maaltijden. We lagen rond 22.30 uur in bed.