Dag 17
Na een wat onrustige nacht, drukke straat en warm, stond ons ontbijt om 09.00 uur klaar. Wat een gastvrijheid. Eline was al naar haar werk dus moeder had een ontbijt gemaakt, broodjes, jam, eitje, kaftedes (Griekse vleesballetjes), wat gevulde feta hapjes, Trudie’s favoriet, haha en koffie hoe lief was dit. Het enige was de communicatie die wat moeilijk liep, maar met handen voeten kwamen we er wel uit. Na het ontbijt kregen we nog wat lekkere dingen mee. Na een warm vaarwel, wierp moeder vanaf het balkon ook nog wat lekkers toe. Wat lief allemaal. We hadden een fikse rit voor de boeg waarvan we een deel via de tol zouden doen. Het eerste gedeelte ging via een bergroute (EO3) dus klimmen naar 500 mtr. Het was een prachtige omgeving, bewolkt en 15 graden dus niet warm, daarnaast was er regen voorspeld. Een van de ruitenwisser-bladen was erg slecht dus bij een benzine pomp laten vervangen. Op de smalle bergweg kregen we een brandweerauto achter ons aan. Voor ons reed een enorme oplegger, wij konden aan de kant maar de truck kon geen kant op dus ik sloot weer aan achter de brandweerauto. Dit ging kilometers met langzame snelheid. In dit gebied zal wellicht geen aanrijtijd gelden. Nadat we de bergketen door waren kwamen we in prachtig glooiend en licht heuvelachtig gebied, met pijnbomen en zonnebloemen die al waren uitgebloeid. Bovendien staat deze omgeving bekend om de grote katoen productie. Velden vol met katoenstruiken en witte bolletjes eraan. Ook de bermen lagen bezaaid het is natuurlijk, maar erg rommelig. Vele tractoren en vrachtwagens reden af en aan om de bergen katoenbolletjes van het land af te halen. Het was een genoegen om hier te rijden. In Nikea gingen we even aan de kant om een prachtig kerk Agios Georgios te bewonderen, was weliswaar dicht maar te wel mooi om aan voorbij te rijden. We verlieten Nikea en wat wil net buiten het dorp was midden in de prairie een nieuw winkelcentrum waar ook Ikea zat, hoe bijzonder kan dit zijn. Daar maar even geluncht want dat is ook altijd goed. We waren hier bijna de enige klanten, het zal nog moeten wennen. We moesten weer een bergketen door wat een vervelende smalle weg was, wellicht was er nog een andere weg maar die hadden we denk ik gemist maar wat wil, het was erg bosrijk en we moesten stoppen voor een aantal geiten wat ter hoogte was van grote bergen hout, tussen de bergen zat een doorgang en daar sprongen opeens twee muilezels uit met grote stapels hout op hun rug en liepen via de weg naar een aantal mannen die het hout weer bij elkaar legenden op een wagen. Erg leuk om te zien. We reden door naar de archeologische site van Agai het huidige Vergina. Tijdens opgravingen buiten het dorp, in de 70tiger jaren, ontdekte men de toegang tot een ongeschonden graf. Hierin kwam onder meer een schedel naar boven waarvan de oogkas beschadigd was, het bewijs dat dit het graf van koning Philippus II was die zijn oog verloor toen hij daar getroffen werd door een pijl. De botten lagen in een schitterend gouden kistje. De ontdekking leek te bevestigen dat hier Agai had gelegen, de eerste hoofdstad van het Macedonische koninkrijk. De tombes, waaronder die van zijn zoon Alexander de Grote en zijn vrouw liggen onder een grote grafheuvel diep in de grond verborgen. Via een lange stenen gang loop je naar binnen en kom je in een museumruimte terecht, wat iets mystieks heeft, waar grote vitrinekasten staan met allerlei gouden en zilveren voorwerpen die in de tombes waren gevonden. Dieper in de grond, uit elkaar en via aparte trappen te bereiken kun je afdalen en de enorme deuren en stenen zuilen van de ingangen van de tombes bewonderen. Het is bijna niet te omschrijven hoe mooi en bijzonder dit was. Het was net of je, je in een film waande van Indiana Jones. Dit op zich was al een gave bezienswaardigheid laat staan de gouden schatten die er omheen stonden in de vitrines. Je loopt eigenlijk een half rondje en komt via een ander stenen gang weer naar buiten. We waren erg onder de indruk. Op de tol weg naar Thessaloniki passeerden we nog de hoogste berg van Griekenland de Olympus, ruim 2900 mtr. We waren rond 18.00 uur in ons hotel The Met waar we de laatste drie nachten verbleven. We genoten hier ook van onze avondmaaltijd.

Dag 18

Tijdens het douchen vanmorgen liep de badkamer vol water, wat erg vervelend was. Eerst maar ontbijten en daarna naar de receptie. Er werd direct actie genomen. We houden van verhuizen, dus dat is niet nieuw maar in een  hotel was dat wel. Maar goed een upgrade naar een andere kamer met wat hulp en 100 maal excuus. Het programma stond vandaag volledig in het teken van een stadsbezoek aan deze museale stad. We vertrokken om 12 uur met de gratis hotelshuttle die ons midden in het centrum afzette. Deze bus rijdt ieder uur dus dat is top. Vanaf ons droppingspunt, op het Aristoteles plein liepen we naar de beroemde Witte toren, een wandeling van zo’n 20 minuten. De toren werd in de 15e eeuw gebouwd door de Ottomanen als verdedigingstoren van de haven. Later werd het een gevangenis en een plek waar massaexecuties werden uitgevoerd. Nadat de Grieken de stad in 1912 overnamen werd de toren witgekalkt. De toren is 27 meter hoog en op de top staat nog een torentje van 6 meter hoog, samen is de toren dus 33 meter hoog. De diameter op de grond is 23 meter. Bij de toren staat ook de Hop on Hop Off. Trudie had echter gelezen dat de gemeente van Thessaloniki een rondrit in eigen hand wilde houden. Deze gemeente bus lijn 52 heeft dezelfde voorwaarden als de hop on hop off, zelfde tijden en route alleen de prijs voor 24 uur is €2 pp. Deze bus stopt voor de hop on hop off. Je hebt alleen geen koptelefoontje en er is geen Wifi. Dus wat kozen wij? Juist. We lieten ons droppen in de bovenstad en liepen langzaam naar beneden. Thessoloniki is een soort museumstad, echter het zijn op zich allemaal verschillende kerken. Velen zijn eeuwen oud uit de bijbelse verhalen. Daarnaast is er de oude stadsmuur die zich uitstrekt over een lengte van 8 km. Als eerste bezochten we het klooster Vlatádon monestry. Staat op de werelderfgoedlijst een pareltje en de meeste bezoekers laten dit links liggen. Via allerlei kleine aflopende geplaveide straatjes liepen we langzaam naar beneden. Op deze route ook het prachtige oude kerkje Saint David church. Ook weer een pareltje, bijna niet te vinden omdat deze verstopt zat tussen de woningen en niet in de route van de bussen is opgenomen. Via de Alatzaminaret, Forum Romanum, Agios Dimitrios, Rotunda de grote Agia Sofia en vele andere Byzantijnse kerken en de boog van Galerius bijna allemaal op de Unescolijst liepen we naar beneden. Oja, tussendoor ook nog even koffie met koek bij de bakker. Een behoorlijke wandeling die Trudie enigszins opbrak. Met krukken lopen in deze stad was a hell of a job. We aten bij Ergon Agora, een cool restaurant waar je ook vlees, vis en vele andere soorten verse delicatessen kon kopen. Dit was een regelrechte aanrader. Om 19.10u hadden we de bus terug naar het hotel, nog even heerlijk gezwommen in de Spa en gemijmerd over deze mooie dag.