logo
Website Fred en Trudie
Home
Welkom
Gastenboek
Reisverslagen
Cruise 2022
Valencia 2022
Kos 2021
Midwolda 2021
Heino 2020
Caribbean 2020
Polen 2019
Cruise 2019
Griekenland 2018
Kos 2018
Wenen 2018
Cruise 2017
Wenen 2017
Kos 2016
Portugal 2016
Cruise 2015
Australie 2014
Cruise 2013
Griekenland Kos 2012
Caribbean 2011
Spanje 2011
Italië Basilica 2010
Noord Limburg 2010
Madrid 2009
Australie 08/09
Istanboel 2008
Spanje Andalusie 07
Lissabon 2007
Praag 2007
Sardinië 2006
Griekenland 2006
Nieuw Zeeland 2005
Dag 1/2
Dag 3/4
Dag 5/6
Dag 7/8
Dag 9/10
Dag 11/12
Dag 13/14
Dag 15/16
Dag 17/18
Dag 19/20
Dag 21/22
Dag 23/24
Dag 25/26
Brussel 2005
Italie Calabrie 2004
Australie 2002
Sicilië 2001
Fotoalbums

2 en 3 december
Kwart over zes de wekker. We zijn erg moe dus in de bus de ogen maar even toe. Door een afwisselend landschap waren we op weg naar  Dunedin. De schotse stad van NZ. De eerste stop was om 10.00 uur in Mouraki. Op het strand was wat bijzonders te zien. De zgn. Mouraki Boulders. Mysterieuze bollen beton die meer weg hadden van reuze voetballen met een diameter van ca. twee. mtr. Het is een natuurverschijnsel niet veel van bekend is en op aarde weinig voorkomt. Ze zijn miljoenen jaren geleden ontstaan toen kalkzouten zich geleidelijk ophoopten rond een harde kern. Ook vormen ze het voorwerp van Maori legendes. Rond 12.30 uur waren we in Dunedin. De toenmalige koningin van Engeland wilde in NZ een schotse stad en zond afgevaardigden naar NZ om en geschikte plek te vinden wat uiteindelijk deze plaats in het zuiden werd. De stad ligt ingesloten aan een baai en om er te komen moet je een bergrug over. Dunedin is de gaelic naam voor Edinburgh. Aan de ene kant van de baai ligt het schiereiland Otago. Ook bevindt zich hier de steilste straat van de wereld. We hadden de middag vrij af. Dus een stadswandeling en wat shoppen stond op het programma. Eerst liepen we naar het bijzonder mooie station daarna bezochten we enkele kathedralen. De kust bestaat hier uit duinen met strand. Deze stad is ook een van de universiteitssteden van NZ dus veel studenten die nu de grote vakantie hadden. Een schitterende universiteit die zo in het verhaal van Harry Potter kon staan. Een bezoek aan de botanische tuinen mocht niet ontbreken. ’s Avonds hadden we een traditionele Scottisch Haggis Ceremony compleet met doedelzakspeler en de Haggis. De Haggis is een zak van varkensdarm met daarin een gekruide gehaktsoort. Ook werden er drie uit de groep gehaald die moesten assisteren en werden omgekleed in traditionele kleding. We hebben ontzettend veel lol gehad. Ons werd wederom een geweldig diner voorgeschoteld en ter afsluiting kregen we allemaal een klein flesje whiskey. 

3 december
Na het ontbijt vertrokken we uit Dunedin naar Te Anau onze volgende bestemming voor de komende twee dagen. Reece de chauffeur gunde ons eerst nog een panorama vanaf een berg op de stad. Vervolgens reden we naar Olveston House. Een echt engelse herenhuis uit 1906 met 34 kamers. Gebouwd door David en Dorothy Theomin. Een rijke familie, waarvan de dochter het huis heeft nagelaten aan de stad Dunedin. Het gehele huis en de totale inrichting zijn nog precies zo als toen de familie het bewoonde. Kamers vol met antiek en schilderijen. Een bezichtiging waard, je proefde nog de sfeer van toen. Na de rondleiding ging de reis verder. Je komt soms kilometers geen auto tegen en dan ineens duikt er ééntje op in het heuvelachtige landschap. Ook zijn de plaatsen op één hand te tellen. We passeren veel farms waar rendieren worden gehouden. Deze beesten brengen veel geld op dus erg lucratief voor de veehouders. Met enkele toiletstops en lunchstop arriveerden we rond 16.00 uur in Te Anau ligt aan het Lake Manapouri. Te Anau is een toeristenplaats aan een van de grote fjorden. Vanuit hier vertrekken boten en vliegtuigen voor rondtochten over de Doubtful Sound. We bevinden ons in het Fiordland. Wij gaan morgen naar de Milford Sound. We mochten een uurtje wandelen in Te Anau. Ons hotel ligt circa 15 kilometer buiten de stad in de middle off nowhere. Het hotel ligt aan het Lake Te Anau, het op één na grootste bergmeer van NZ op 300 meter boven zeeniveau. We zijn omringd door ruige bergketens vol sneeuw, grote bos partijen, fabuleus om hier enkele dagen te verblijven. Mobiel telefoonbereik is hier niet. Je bent hier zo klein en alles is zo groots en het ruikt allemaal zo lekker fris. Om 18.30 uur diner, wat er weer perfect uit zag vooral de toetjes, taarten, lekkere stukjes cake, slagroom, vruchten, er moet weer heel wat worden gesport als we terug zijn maar daar denken we nog niet aan. Na een avondwandeling met enkele medereizigers naar weer een ander meer, Lake Misletoe (lag achter het hotel in een dal wat ongeveer 25 minuten lopen was) nog even slaapmutsje in de bar en snel naar bed want morgen volgt weer een nieuw avontuur.