logo
Website Fred en Trudie
Home
Welkom
Gastenboek
Reisverslagen
Cruise 2022
Valencia 2022
Kos 2021
Midwolda 2021
Heino 2020
Caribbean 2020
Polen 2019
Cruise 2019
Griekenland 2018
Kos 2018
Wenen 2018
Cruise 2017
Wenen 2017
Kos 2016
Portugal 2016
Cruise 2015
Australie 2014
Dag 1/2
Dag 3/4
Dag 5/6
dag 7/8
Dag 9/10
Dag 11/12
Dag 13/14
Dag 15/16
Dag 17/18
Dag 19/20
Dag 21/22
Dag 23/24
Dag 25/26
Dag 27/28
Dag 29/30
Cruise 2013
Griekenland Kos 2012
Caribbean 2011
Spanje 2011
Italië Basilica 2010
Noord Limburg 2010
Madrid 2009
Australie 08/09
Istanboel 2008
Spanje Andalusie 07
Lissabon 2007
Praag 2007
Sardinië 2006
Griekenland 2006
Nieuw Zeeland 2005
Brussel 2005
Italie Calabrie 2004
Australie 2002
Sicilië 2001
Fotoalbums

Dag 17
Nog een dag in Kalgoorlie want er is hier genoeg te beleven. De eerste stop was Mt. Charlotte. Een heuvel net buiten de stad waarin een gigantisch waterreservoir is gebouwd van 9 miljoen liter. Niet zo verwonderlijk want er is hier in de wijde omgeving geen druppel dus moet het worden gehaald. Het verhaal hierachter is dat in de tijd dat hier goud werd gevonden er water nodig was. Dit was zelfs nog duurder dan goud. Toen het echte commerciële goud delven van de grond kwam rond eind 1800 werd water van de west kust met kamelen en wagens naar deze omgeving gebracht totdat er een ingenieur op het idee kwam om een pijpleiding aan te leggen. En dat is gebeurd in 1903 werd deze leiding van 560 km geopend en stroomde het eerste water in het reservoir. Middels grote stoom pomphuizen werd het water doorgepompt, inmiddels zijn het elektrische pompen. De leiding is de langste in zijn soort in de wereld. Het water wordt gebruikt voor alles, ongeveer 26% voor de mijn industrie. Toen we op de heuvel stonden hoorde ik een enorme hoorn van een trein blazen dus even kijken waar dit vandaan kwam. Ja hoor een enorme goederentrein met meer dan 120 wagens, groot en klein passeerde aan de voet van de heuvel. Wij hadden nog nooit zo’n enorme lengte gezien.  Buiten de enorme mijn waar wij zijn geweest zijn er nog een groot aantal kleinere mijnen. We reden door voor een bezoek aan de Mining Hall of Fame een museum en een opleidingsinstituut waar toeristen een indruk krijgen over de mijnbouw van vroeger en nu. Bij binnenkomst werden we direct geconfronteerd met 2 enorme werktrucs. De ene was een zgn. CAT 793c Haul truck van 393 ton met een enorme laadklep waarin 220 ton geladen kon worden. De hoogte met gesloten laadklep was 6,5 mtr, breedte 7,20mtr en de lengte bijna 14 mtr. Hij stond op zes wielen die 3.20mtr hoog waren en per stuk 20.000 euro kosten. Een gigant die we in de mijn hadden zien rijden echter door de immense grote van de mijn vielen ook deze wagens in het niet. De ratio vwb. goud is 1 op 7 maw. slechts 1 op de zeven trucks heeft per lading van 220 ton hoogwaardig geladen ‘goudrots’ na verwerking een hoeveelheid goud ter grote van een golfbal. Naast deze truck stond een enorme CAT Loader die 195 ton woog en per hap 35 ton rots in één keer oppakt en in de Hauler dumpt. Het apparaat heeft een tankinhoud van 3800 liter. Dit om even een beeld te schetsen wat er zoal rondrijd in die mijnen. Daarnaast stonden er op het terrein diverse gebouwtjes uit vroegere tijd, een aantal tentjes en kon men in een beekje zelf op zoek gaan naar goud, allemaal erg interessant en boeiend om te zien. Er was ook nog een binnen museum waar van alles te lezen en te zien was. We reden verder naar Boulder, dit plaatsje grenst aan Kalgoorlie waar we de lunch hebben genoten en wat foto’s hebben gemaakt van de historische winkelstraat en enkele prachtige gebouwen. Er worden hier in Kalgoorlie ook paardenraces gehouden dus een bezoek aan de renbaan en het naast gelegen museum mocht ook niet ontbreken. Trudie had gelezen dat er een kunstwinkel met aboriginal kunst zat in Kalgoorlie dus dit mocht niet ontbreken. In 2010 hebben we in Alice Springs een drieluik van een aboriginal schilder gekocht. Deze hebben we toen in Nederland laten inlijsten en de kinderen hebben er allebei één als onderlinge verbondenheid, dat was wat de drieluik voorstelde. De galerie was moeilijk te vinden maar eenmaal gevonden was het moeilijk om met lege handen naar buiten te gaan dus je begrijpt het wel. Ook nog even in Kalgoorlie bij de Cool een supermarkt zelf geshopt en weer terug naar het motel. 

Dag 18
Kalgoorlie - Merredin
Na het ontbijt op naar Merredin. Een rit van 297 km dus korter dan de voorgaande twee ritten. We hadden hier alleen een overnachting. De eerste stop was in Coolcardie 39 km verder, ook een mijnwerkersdorp. Hier even naar een lookout gereden die uitzicht gaf op de zgn. Woodlands een gebied zo groot als Engeland met mediteraanse invloeden vwb. vegetatie. Er is daar verder ook helemaal niets bewoond. De volgende stop was Southern Cross 170 km verder waar we tankten en lunchten. Er was 15 km daarvoor nog een kleine tankstop maar we vonden het leuker om even in het stadje rond te lopen. Verder was er over deze hele afstand niets. Wat vermeldingwaard is, is dat we de hele weg langs de pijpleiding reden die dan links en dan weer rechts lag. Na nog eens 100 km arriveerden we in Merredin waar we eerst wat boodschappen deden en de stad verkenden. Weinig te doen. Ons overnachting adres hadden we via AirBnB geboekt en lag net buiten het dorp The Lodge at Little Rock . Op weg hier naar toe moest ik eerst bij een politiepost nog blazen, alcohol controle. Ik had al contact gehad met de eigenaar en die zou niet thuis zijn maar dat maakte niets uit. Het is op een kleine schapen farm waar we een eigen zeg maar uit de kluiten gegroeid strandhuis hebben voorzien van alle comfort. Na binnenkomst zit rechts een slaapkamer, links een eethoekje met keuken, vervolgens een kleine huiskamer en nog een klein kamertje met een éénpersoons bed. Vanuit de voordeur moest je een meter overbruggen en kwam je in een grote badkamer. Voorzien van airco die je vandaag gezien de temperatuur 36 graden wel nodig had. We wisten niet wat we zouden eten maar ik had in de super verse lasagne gezien en dat leek ons wel wat dus weer naar de super. We werden geholpen door een iets oudere dame. Toen ik om de lasagne vroeg, vroeg ze waar we vandaan kwamen, Nederland natuurlijk, nu ze zei, praat maar Hollands. Wat bleek ze kwam uit België en woonde hier al een aantal jaren, bevangen door het Aussie virus. Weg van de drukte in Europa, eerlijk is eerlijk ze heeft gelijk, wij hebben het idee dat we al maanden van huis zijn, leven is hier easy, iedereen zegt gedag ook bij iedere winkel waar je binnen komt, auto rijden is wel zo prettig misschien saai maar inhalen kent men hier bijna niet. Thuis voel je je op gejaagd, echter zo’n gevoel van wat we hier voelen kun je alleen maar beleven als je hier zelf bent geweest. We hadden verder een rustige avond en nacht. Je hoorde hier werkelijk niets. Omdat we buiten het dorp zaten en wat afgelegen had Trudie een wat raar gevoel zeker nadat ze in het hondenhok twee enorme botten had zien liggen de eigenaar had gezegd er niet te zijn. De rest laat ik maar raden. Rond 20.00 uur het was al donker hoorden we een auto en hadden het vermoeden dat de eigenaar er was. Hij kwam echter niet langs. We hebben een goede nacht gehad en ’s morgens kwam Roy de eigenaar langs. Hij gaf aan dat hij inderdaad niet meer langs wilde komen om ons niet te storen, achteraf had het voor Trudie misschien een beter gevoel gegeven. Het was een alleraardigste man die zijn best deed om zijn gasten het naar de zin te maken.