logo
Website Fred en Trudie
Home
Welkom
Gastenboek
Reisverslagen
Cruise 2022
Valencia 2022
Kos 2021
Midwolda 2021
Heino 2020
Caribbean 2020
Polen 2019
Cruise 2019
Griekenland 2018
Kos 2018
Wenen 2018
Cruise 2017
Wenen 2017
Kos 2016
Portugal 2016
Cruise 2015
Australie 2014
Cruise 2013
Griekenland Kos 2012
Caribbean 2011
Spanje 2011
Italië Basilica 2010
Noord Limburg 2010
Madrid 2009
Australie 08/09
Istanboel 2008
Spanje Andalusie 07
Lissabon 2007
Praag 2007
Sardinië 2006
Dag 1/2
Dag 3/4
Dag 5/6
Dag 7/8
Dag 9/10
Dag 11/12/13
Dag 14/15
Dag 16/17/18
Dag 19
Griekenland 2006
Nieuw Zeeland 2005
Brussel 2005
Italie Calabrie 2004
Australie 2002
Sicilië 2001
Fotoalbums

Dag 14
Ons programma voor vandaag was met een boot de zee op voor een bezoek aan enkele grotten. Nadat de wekker ging hadden we beiden geen puf keken elkaar aan en begrepen precies wat de bedoeling was. Geen bootreis maar we zien wel. Inmiddels al heel veel gezien dus nog een dag rust kan geen kwaad. Eerst ontbijten en daarna naar de markt in Tortoli. Een leuke kleine gezellige markt waar we een koebel. Heerlijk koffie gedronken en vervolgens weer naar ons strandje. We waren nu helemaal alleen. Rond drie uur vertrokken we naar Santa Maria de Navaresse, waar we van de week ook al waren geweest in verband met een 1000 jaar oude olijfboom, maar we hadden de verkeerde gezien. Dus nu de juiste op de foto en werkelijk het was een knaap van een boom. Op weg naar de Agri waren we al enkele malen een bordje grotta di Jannes gepasseerd. Ook in een andere plaats waren we hier al geweest echter toen met een vervelende afloop. Dus opnieuw proberen op deze plek. De auto geparkeerd en een wandeling via bergpad langs rotsen bracht ons bij tien spelonken waar vroeger mensen in waren begraven. Van hieruit hadden we ook mooi zicht op de omgeving en onze Agritourismo. Om 16.00 uur waren we ‘thuis’. Koffie drinken en Trudie ging de route voor morgen plannen omdat het alweer de laatste nacht is hier. We aten weer in ons restaurant hier op de Agri. Dit keer geen antipasti vooraf maar lekker pasta en mixgrill en salade. Het was voortreffelijk. Toen we terug kwamen op de kamer en ons uitkleden zag Trudie een enorme groene sprinkhaan van circa 10 centimeter op een hemd van mij op de bank zitten. Trudie gaf een gil waarop ik me een hoedje schrok. Hoe krijg je die er nu weer uit. Het hemd voorzichtig dubbel gevouwen en buiten weer open zodat hij er uit kroop. Ik liep inmiddels in mijn onderbroek en ontbloot boven lichaam buiten. Ik wilde hem fotograferen dus snel de camera. Ik stond in allerlei houdingen om het beest goed op de foto te krijgen. Wat ik niet door had was dat men vanuit het drukke restaurant op onze veranda keek en mij zag staan in de meest fotogenieke houdingen. Toen ik het doorhad schrok ik en sprong weg. We kwamen niet meer bij van het lachen en Trudie hield het niet droog. Wat een spektakel. Weer een enorme fijne dag gehad.


Dag 15

De laatste nacht op Il Mandorli. Op weg naar een nieuw avontuur. De laatste Agritourismo is Testone en ligt heel afgelegen op 650 meter hoogte in de bergen. We konden er pas om 16.00 uur terecht. Dus na het ontbijt reden we richting Talana en vandaar naar Urzulei. We reden via een bergpas omhoog. Uiteindelijk moesten we 1263 meter bedwingen. Een geweldige route op weg naar Dorgali. Onderweg diverse malen gestopt om van de adembenemende panorama’s te genieten. Bij één van deze stops ontmoeten we een oudere man die zomaar in de middle of nowhere ergens op stond te wachten. Blijkbaar kwamen wij op het juiste moment. Ik kreeg een hand en Trudie wel zeven zoenen en een innige omhelzing. Vervolgens nam hij ons mee voor foto’s bij naar wij dachten zijn schapen. Achteraf was dat niet zo. Wij wilden eigenlijk wel van de man af maar dat lukte niet één twee drie. Vroeg of hij een lift kon krijgen, echter dat vonden we geen geslaagd idee. Dus afscheid nemen, wat wel een voorgoed afscheid leek. Trudie werd opnieuw in de houtgreep genomen en ik had het nakijken. Hij dacht, hé een oude bok lust wel een jong blaadje. Achteraf verafschuwde Trudie deze innige ontmoeting maar we hebben er wel erg om gelachen. Voor Dorgali sloegen we af naar Cala Gonone voor de bezichtiging van de Grotta di Bue Marina. We moesten afdalen van 882 meter naar de kust. Een steile weg met veel haarspeldbochten. Achteraf was deze alleen te bereiken vanaf zee zodat we met een boot moesten. Gezien de tijd die daar mee gemoeid zou zijn en het vinden van de Agritourismo voor donker was dit geen goed plan. Er was een mooi strand zodat we hier enkele uurtjes bij een heerlijk rustig en heldere zee verpoosden. We vervolden onze weg naar Oliena en op weg hier naar toe liggen de Su Gologone bronnen. Hier komt het water wat kanalen uitgesleten heeft uit de rotsen van de Supra Monde. Pracht helder water waardoor je de rotsen onder water nog diep weg ziet steken. Daarvandaan via de supermarkt in Noro naar de Agritourismo. Deze ligt enorm geïsoleerd in een prachtig natuurgebied op 800 meter hoogte. De agri heeft 300 hectare grond en verbouwd biologisch. Er zijn schapen, koeien, paarden, druiven, notenbomen, enz, enz. Voorzien dus volledig in eigen onderhoud. Het is er een heerlijkheid van rust. Aangekomen na een rit vanaf de provinciale weg van ca 13 km omhoog viel onze mond open. Wij zagen een enorm aantal auto’s staan echter volgens ons waren er maar acht kamers. Wat bleek er worden hier in het weekend ook wel recepties gehouden. Tot ca. 18.00 uur en dan is het over. Wat je ver haalt is lekker. We werden vriendelijk ontvangen met een drankje en we kregen een heel romantische kamer. Alle kamers waren gereserveerd. Het avondeten deden we met z’n allen aan een grote tafel. We zaten naast Denen die goed engels spraken, echter de Italianen deden er alles aan om ons ook te verstaan. Het eten was goed en genoeg. Om 23.15 uur deden we het licht uit.