Dag 11
Vandaag stond een bezoek aan het Alhambra op het program. Een enorm complex wat bestaat uit een fort; de Alcazaba, het paleis Nazaries, een paleis van Karel de V en het Palacio Generalife ( het zomerpaleis van de sultans met tuinen bedoeld om aan het drukke hofleven te ontsnappen). Per dag mogen er 7700 personen naar binnen. Het is Unesco werelderfgoed dus gelukkig beschermd. Via internet had ik kaarten gereserveerd en wij mochten tussen 8.30 en 9.00 uur naar binnen in paleis Nazaries. Ben je niet op tijd dan heb je een probleem en kom je er niet meer in ondanks je kaarten. Ieder half uur mogen er 300 mensen naar binnen. We hadden de wekker op 07.00 uur gezet, een half uur later aan het ontbijt. Om 8.00 uur uitgecheckt. De bagage bleef in het hotel en de auto in de garage. We hadden een taxi besteld die ons voor de ingang afzette. Er stonden al flinke rijen omdat je ook bij het loket nog kaarten kon kopen. Echter dan moet je maar afwachten hoe laat je het paleis in mag en of je er überhaupt nog in kon, gezien het maximum. Doordat wij gereserveerd hadden waren we binnen 5 minuten door de entree. Via een mooie laan kwamen we bij de ingang van het paleis waar inmiddels ook al een aardige rij stond. Om half negen precies mochten we naar binnen. Het paleis bestaat uit diverse zalen en patio’s. Het is eigenlijk onbeschrijfelijk hoe mooi dit allemaal was. Je moet dit met eigen ogen aanschouwen. Hoe mensen handen dit ooit hebben kunnen maken. Ook was er in alle vertrekken water wat voor die tijd heel bijzonder was en via een ingenieus systeem was aangelegd. Waar je ook loopt op het complex overal hoor je water stromen. Ook de tuinen waren bijzonder, veel fonteinen, watervalletjes en grote vijvers waren een lust voor het oog. De constructie voor de wateraanvoer van de fonteinen was wel heel bijzonder  ant fonteinpompen bestonden toen nog niet maar het water spuit overal omhoog. Rond middaguur hadden we de taxi weer terug naar ons hotel. Koffers in de auto en op weg naar de volgende bestemming, olé de Spaanse Costa voor een verblijf van vier dagen voordat we op huis aan gaan. Onderweg nog twee keer opgestoken bij twee bergdorpen. Lanjaron, bekend van bronwater en Orgiva een soort engels hippiedorp. Er wonen hier veel Engelsen met een tweede huis. Vervolgens reden we door naar de kust. Het was effe zoeken naar het hotel. Het stond vlak aan het strand en we keken vanaf ons balkon op zee. Op het dak zit een zwembad wat we dan ook snel opzochten. Heerlijk gegeten in het hotel en om 23.00 uur het licht uit. Wat een dag.

Dag 12
We zitten aan de Costa olé, olé. Nu is het juist dit soort omgevingen die we willen mijden tijdens onze vakanties maar voor een paar dagen aan het strand hadden we niet veel keus en maken we er maar het beste van. Na het ontbijt vertrokken we naar Nerja, een klein plaatsje niet ver van waar wij zaten. Hier bevindt zich het balkon van Europa. Nadat we de auto in de parkeergarage hadden gezet werden we buiten verrast door een optreden van de plaatselijke fanfare. Wat bleek het was het laatste weekend van het zomerseizoen en er was fiësta om alle toeristen te bedanken dat zij naar Nerja waren gekomen. Troffen wij het even. Tijdens het optreden door de straten deelden ze rode anjers uit. Ook wij kregen er één die we maar naar de kerk brachten. De hele dag waren er festiviteiten. Nerja is een leuke stad met kleine straatjes met winkeltjes en op een uitstekende punt van een grote rots boven de zee is een reuze balkon gemaakt. Na een korte lunch in een restaurantje wat door Engelsen wordt gerund reden we rond twaalven weer op het hotel aan. Er hebben zich ook hier veel Engelsen gevestigd en verdienen hun brood grotendeels in de horeca met eigen bedrijven. Terug in het hotel lekker een paar uurtjes naar het strand. Het was warm maar bewolkt. Rond vieren weer naar onze kamer voor de koffie. Om een uur of zes vertrokken we weer naar Nerja voor het eten en het avondprogramma. We aten bij een Italiaans restaurant en hebben weer eens een echte cappuccino gedronken. Terug naar het balkon want daar was een kleine toeristische markt ook was er een enorm podium opgebouwd want om 21.30 uur was er een concert van de drie tenors uit Andalusië. Het was een geweldige show, met zang, lichteffecten, gitaarmuziek en een compleet orkest. Maar om eerlijk te zijn, zijn wij niet zo verliefd op de Spaanse muziek en hun zangers met vibrerende stemmen. Dus dan heb je het na enkele nummers wel gehad. Maar goed, we hadden een mooi plekje uitgezocht want om 23.00 uur zou er vuurwerk zijn. Dus het hele concert maar bijgewoond. Eerlijk is eerlijk het was een geweldige avond met als toetje een groots vuurwerk. Olé, ola. Toen we rond twaalven terug kwamen in het hotel was het er enorm druk. Geen parkeerplaats te vinden, gloeiende, gloeiende. Wat bleek er was een gigantisch bruiloftsfeest gaande dachten we, nee het moest nog beginnen. En ook hier was een band maar dat wisten we nog niet. Eerst de auto kwijtraken, oplossing de garage van het hotel, die hoefden we feitelijk niet te gebruiken maar in dit geval was het een uitkomst. De ingang was zo krap en steil dat ik eigenlijk aan iets onmogelijks was begonnen en Trudie maar niet keek hoe ik de auto met heel veel pijn en moeite en zonder beschadiging naar binnen reed nog niet realiserende dat ie er ook weer uit moest. Snel lekker onder de wol en gauw in slaap. Om 4.15u werden we beiden wakker van de muziek die we hoorden. We lagen op de tweede verdieping maar het leek of ze naast ons bed stonden te spelen. Wat bleek bij navraag, om 00.30 uur arriveerde bruid en bruidegom, en er was door de circa 150 feestgangers voortijds al ingedronken maar nu kon het feest pas echt van start gaan. Gelukkig dat we zo moe waren dat we in ieder geval al in slaap waren. Tot half vijf werd er nog gespeeld en toen was het rustiger