logo
Website Fred en Trudie
Home
Welkom
Gastenboek
Reisverslagen
Cruise 2022
Valencia 2022
Kos 2021
Midwolda 2021
Heino 2020
Caribbean 2020
Polen 2019
Cruise 2019
Griekenland 2018
Kos 2018
Wenen 2018
Cruise 2017
Wenen 2017
Kos 2016
Portugal 2016
Cruise 2015
Australie 2014
Dag 1/2
Dag 3/4
Dag 5/6
dag 7/8
Dag 9/10
Dag 11/12
Dag 13/14
Dag 15/16
Dag 17/18
Dag 19/20
Dag 21/22
Dag 23/24
Dag 25/26
Dag 27/28
Dag 29/30
Cruise 2013
Griekenland Kos 2012
Caribbean 2011
Spanje 2011
Italië Basilica 2010
Noord Limburg 2010
Madrid 2009
Australie 08/09
Istanboel 2008
Spanje Andalusie 07
Lissabon 2007
Praag 2007
Sardinië 2006
Griekenland 2006
Nieuw Zeeland 2005
Brussel 2005
Italie Calabrie 2004
Australie 2002
Sicilië 2001
Fotoalbums

Dag 11
Om 06.30 uur wakker. We slapen als een os maar zijn vroeg wakker. Na het ontbijt vertrokken we naar het kleine station van Pemberton. Allang niet meer in gebruik voor commercieel vervoer, oa. personen en goederen maar nog wel voor een klein historisch treintje The Pemberton Tramway die rijdt naar Northcliffe door het Karri Forest. De trein passeert hierbij een aantal hoge bruggen en een waterval, is éénsporig dus heen en weer over hetzelfde spoor. Op het station kochten we tickets voor de bijna twee uur durende rit. Eén wagon was voldoende om al het publiek, zo’n 20 passagiers mee te nemen. De machinist had de motor van het treintje al gestart dus instappen allemaal. Een paar keer toeteren en rijden maar. Het was een leuke toeristische tocht met uitzicht op veel hoge bomen en struiken. De trein reed over de Warner Riverbridge maar dat zei ons niets. Bij de waterval Cascades konden we uitstappen voor het maken van enkele foto’s. Helaas kon de trein niet doorrijden naar Northcliffe want één van de houten pijlers van een brug was kapot. Dus terug naar basis, wel met een iets hogere snelheid. De volgende bestemming was Gloucester Forest met de Gloucester Tree, dit lag ongeveer 3 km van het stationnetje dus daar waren we zo. Voor de Nationale parken betaal je een dag fee van Ausdollar 12 ongeveer 8 Euro. Je hebt dan een dagpas waarmee je tot diverse parken toegang hebt. Na het betalen van de entree reden we de parkeerplaats op van het uitgestrekte park. Mijn doel was de Gloucester Tree beklimmen. Dit is een Karri boom van 60 meter hoog met bovenin een uitzichtpunt waar voorheen een brandpost van waaruit je km ver kon kijken. Eenmaal bij de boom zag Trudie het direct dat is niets voor Fred, maar ik had mijn zinnen er op gezet om naar boven te klimmen. Hoe dan wel, nu in de stam van de boom waren allemaal stalen pinnen geslagen die ca 60 cm lang waren en om de 50 cm een stalen pin en zo al draaiende om de boom naar boven gingen en zeg maar een trap vormden. De constructie was zo gemaakt dat je als volwassene niet tussen de treden door kon vallen, echter een kind wel. Daarnaast zat er als je naar boven liep achter je ook een grote stalen pen waaraan met een bijzondere constructie aan de open zijkant een stalen net zat zodat je niet aan de open kant naar beneden kon vallen. Erg ingenieus maar je zat verder nergens aan vast. In 70 jaar tijd was er nog nooit iemand naar beneden gevallen. Ik had mijn zinnen er op gezet en zette mijn voet op de eerste trede en klom langzaam naar boven. Het was een hele klim en mijn adrenaline steeg naar een hoogte punt. Niet naar beneden kijken was mijn relaas. Het was erg inspannend. Boven in de boom kwam ik aan op een soort platform van zeg maar een stalen boomhut. Ik was blij dat ik er was en trilde over mijn hele lichaam, toch nog door naar het tweede platform om nog hoger te komen voor het mooiste uitzicht. Eenmaal daar was mijn grootste spanning geweken en was er dat fantastische uitzicht. OMG ik had het gehaald, na het nemen van een aantal foto’s en enige schreeuwende communicatie met Trudie of er niemand onderweg naar boven begon ik aan de terugtocht die even zo spannend, was echter naar mij leek, iets makkelijker. Eenmaal beneden was ik trots op mezelf en Trudie trots op mij, wat mij vleide dat ik dit had gedaan. Vergelijk het met Bungy Jumpen wat ook een overwinning was. Er waren veel mensen beneden maar niemand waagde het om naar boven te gaan. We genoten vervolgens van een rustige ontspannen, zwemmen in het zwembad en wat lezen. Inmiddels ook ons volgende appartement geboekt in Albany bij Albany’s Dolphin Lodge waar we twee dagen blijven. Vandaag in namiddag en avond voor het eerst regen. Temperatuur is goed. Weer lekker gegeten in het motel want dat is prima.

Dag 12
Pemberton - Albany
Vandaag de volgende tour op het programma, Pemberton naar Albany 234 km. Rond 08.30 uur vertrokken we. Wederom een saaie rit via de Western Hwy 1, een weg vol bochten, heuvels en zowel links als recht bomen, bomen en nog eens bomen. Daarnaast is het aantal auto’s wat hier rijdt op één hand te tellen. Over de afstand van Pemberton naar Warpole ca. 112 km hadden we geen voorligger en geen volger dus geen enkele auto, het aantal tegenliggers was 12. En dat gold ook voor het stuk Warpole – Denmark – Albany. Dit om een beeld te schetsen hoe druk de wegen hier zijn. In Warpole staken we even op voor koffie en een broodje. Omdat we op de cruise control rijden moet je extra alert zijn voor vermoeidheid vanwege eentonigheid. Even voorbij Warpole lag ons doel voor vandaag de Valley of the Giants met de Tree Top Walk. In deze omgeving staan de enorme red Tingle Trees welke behoren tot de grootste van de wereld, sommige met een omtrek van 15 meter en een hoogte van 70 meter. Ze lijken op de Karri Trees die ook ruim 60 meter hoog kunnen worden maar zijn iets anders van vorm. De Tree Top Walk brengt je via een vrij hangende, 500 meter lange loopbrug constructie naar een hoogte van 40 meter zodat je als het ware over de boomtoppen heen loopt. Het was een ware belevenis zo tussen deze kolossen te lopen. Het regende wat jammer was maar goed de belevenis was er niet minder om. De brug is gebouwd als een ‘eerbetoon’ aan het Tingle Forest en dit bos te complimenteren. De peilers met de platformen waar tussen de verschillende bruggen hangen zijn geïnspireerd op de stervormige bloem van de Tassel Flower welke op de bodem groeit. De overspanningen zijn gebaseerd op de reflecties van zwaard gras. De pilaren waar de bruggen tussen hangen zijn gemaakt van weerbestendig staal wat iets is verroest zodat ze qua kleur volledig zijn opgenomen tussen dezelfde gekleurde bomen. Je hebt dus echt het idee dat je zweeft boven de grond. Alles neemt op de grond slechts 4 m2 ruimte in beslag dat is dus alleen de ruimte voor de pilaren en dat over een afstand van 500 meter. Ik vond dit een vermelding waard.
Na dit bezoek reden we door naar Denmark via de South Coast Hwy, een leuk en levendig plaatsje wat 70 km verder lag aan de kust. Ook hier weer even de benen gestrekt een prachtige antiek zaak bezocht, jammer we konden niets meenemen, en nog wat boodschappen gedaan.
We vervolgden onze rit naar Albany onder de kust door wat een meer afwisselend beeld gaf. Wel de toeristische route genomen de 258. Even een kijkje bij de kust echter snel weer terug in de auto want het stikt hier van de vliegen. Je wordt er gek van, gelukkig hebben we onze vliegennetjes mee om over ons hoofd te doen, anders krijg je het gevoel wat een koe normaal ook zou hebben. De vliegen zijn een groot probleem in Australië, vooral aan de zuidkust, westkust en het midden. Rond vijven kwamen we aan in Albany, snel naar onze lodge. Een prachtig resort Albany’s Dolphin Lodge waar we een 3 kamerappartement hebben met alle luxe en comfort. Vandaag verder uitgeblust morgen een nieuwe dag.