logo
Website Fred en Trudie
Home
Welkom
Gastenboek
Reisverslagen
Cruise 2022
Valencia 2022
Kos 2021
Midwolda 2021
Heino 2020
Caribbean 2020
Polen 2019
Cruise 2019
Griekenland 2018
Dag 1/2
Dag 3/4
Dag 5/6
Dag 7/8
Dag 9/10
Dag 11/12
Dag 13/14
Dag 15/16
Dag 17/18
Dag 19/20
Kos 2018
Wenen 2018
Cruise 2017
Wenen 2017
Kos 2016
Portugal 2016
Cruise 2015
Australie 2014
Cruise 2013
Griekenland Kos 2012
Caribbean 2011
Spanje 2011
Italië Basilica 2010
Noord Limburg 2010
Madrid 2009
Australie 08/09
Istanboel 2008
Spanje Andalusie 07
Lissabon 2007
Praag 2007
Sardinië 2006
Griekenland 2006
Nieuw Zeeland 2005
Brussel 2005
Italie Calabrie 2004
Australie 2002
Sicilië 2001
Fotoalbums

Dag 11
De tijd vliegt en wat maken we een kilometers en wat zien we veel. Ontbijt op een gezellig terras in dit prachtige kleine hotelletje. We verlaten vandaag Mani en dit schiereiland en gaan naar het volgende schiereiland. We reden via Sparta met een bezoek aan
Mystras (Mistras). Eén van de meest interessante bezienswaardigheden op dit schiereiland. Mystras is een verlaten stad, vijf kilometer ten noordwesten van Sparta, in het departement Lakonia. We reden langs de kust echter van berg naar berg en de route (1623) alleen al was fantastisch, de natuur is indrukwekkend, met hoge bergen, diepe valleien en mooie landschappen. Deze voormalige hoofdstad van de Morea, dit is de oude benaming van Peloponnesos, is het belangrijkste en meest representatieve voorbeeld van een Byzantijnse stad uit de 13e tot en met de 15e eeuw. Deze ‘spookstad’ is tegen de hellingen van een steile berg gebouwd en vanaf boven of beneden te betreden. Het stadje ligt op de hellingen van een berg op 650 mtr hoogte en een wandeling door de smalle geplaveide straatjes, bergpaadjes vele trappen en steegjes van het stadje doe je niet zomaar, zeker als je wat slechter ter been bent. De stad telde ooit 40.000 inwoners. Trudie had gelukkig haar krukken mee maar het was nog een hele opgave. Wij reden met de auto eerst naar de bovenstad, kochten hier een kaartje euro 12.50 pp. en hebben hier rondgelopen. Vervolgens klommen we naar het kasteel, ik zou eerst alleen, maar Trudie wilde toch mee. Via de vele treden, ongelijke keien, want een pad kon je het niet noemen, gingen we steil en via vele bochten naar boven, 170 mtr stijgen. Het was een helse opgave, zelfs voor mij. We slaagden er in om boven te komen. Van het kasteel was nog weinig over, de entree en de muren maar het uitzicht was adembenemend en gelukkig de moeite waard. Toen weer naar beneden ook dat was niet makkelijk maar goed eenmaal beneden met de auto naar de benedenstad. Met hetzelfde kaartje kun je door de poort naar binnen en je bezoek vervolgen. De tocht gaat langs allerlei Byzantijnse kerken, groot en klein en je kunt ook nog een enorm paleis bezoeken echter dat was teveel van het goede, na drie kerken hadden we het wel gehad. We vervolgden de route via de provinciale weg EO39 en de EO7, laatste stuk weer een bergroute naar Nafplio, Tolo en ons verblijf voor de nacht Vila Vivari in Vivari. We habben een heerlijk groot appartement in een groene omgeving en vriendelijke gastheer. We aten vanavond in een traditioneel restaurant Aiolos in Drepano, toevallig de zoon van de eigenaar. Het was een drukte van belang want Griekenland moest voetballen tegen Ajax, hilariteit alom want Ajax won. Een aanrader om te eten.

Dag 12

Na een heerlijk kort verblijf in dit appartement/hotelletje vertrokken we rond 9.30u naar Nauplion een gezellig havenstadje in de schaduw van een grote rots waarop het Palamidi-kasteel staat. Dicht bij de haven ligt het vestingeiland Bourzi met een Venetiaans fort. We bezochten het folkloristisch museum. Klederdracht, gebruiks-voorwerpen en wat kleine ingerichte woonkamertjes waren hier te bezichtigen. We hadden een rit van 110 km voor de boeg dus dat viel mee. Vandaag geen smalle bergweggetjes maar een provinciale weg, wel door bergachtig gebied met mooie uitzichten. We vervolgden onze weg naar Epivadros het best bewaarde theater van Griekenland uit de vierde eeuw voor Chr. met 12000  tot 14000 zitplaatsen. Het meest verbazingwekkende is de geweldige akoestiek. Men noemt het ook het wonder van Epidauros en tot op de laatste rijen hoor je zelfs het kleinste geluid. Daarnaast zijn er nog enkele ander stenen te bezichtigen verspreid over een enorm terrein. Via allerlei borden en beschrijvingen kreeg je een beeld wat er vroeger had gestaan. Toegang was 12 euro. Wat wil, in 2006 waren we hier ook al geweest. We konden het ons in eerste instantie niet meer heugen. We hebben in de jaren al zoveel gezien maar goed via een goed berijdbare (EO10) weg reden we naar het kanaal van Korinthe. Een groot deel langs de kust op ca. 500 mtr. hoogte. Bij een P-plaats peuzelden we de broodjes op, die we eerder bij de Lidl hadden gekocht met uitzicht van grote hoogte op een forellen kwekerij in een prachtige baai. De stormachtige zuidpunt van de Peloponnesos was in de Oudheid een gevreesde kaap. Daarom werden vrachtschepen liever aan de ene oever van de land-engte uitgeladen, op ossenwagens 6 km over de "diolkos" (een soort primitieve spoorlijn waarvan nog resten te zien zijn) getrokken en aan de andere kant weer te water gelaten en ingeladen. Dit intense vrachtverkeer heeft de rijkdom van Korinthe veroorzaakt, en er werden al vroeg plannen gemaakt voor de aanleg van een kanaal. Nero stak in 66 n. Chr. de eerste (gouden!) spade in de grond. Vervolgens werd er uit alle macht verder gespit door 6.000 joodse dwangarbeiders. Aan de ene kant vorderde men 2 km, aan de andere kant 1,5 km, maar om allerlei redenen werd het werk op een bepaald moment gestaakt. Pas in 1882 werden de werken met Frans kapitaal en moderne middelen hervat en tenslotte in 1893 voltooid, al dreigde het ook toen nog even mis te gaan door een faillissement van de Franse kanaalmaatschappij. In een tijd waarin enorme containerschepen met gemak weer om de kaap heen varen is het kanaal nu in feite overbodig geworden, maar het wordt nog wel door kleine vrachtschepen gebruikt. De twee enige bruggen één voor het autoverkeer, één voor de spoorweg boven elkaar) die de Peloponnesos met de rest van het Europese vasteland verbinden, liggen ongeveer 70 m boven de waterspiegel. Wat een wonder gemaakt door mensenhanden. Daarnaast is er aan de kant van de zee van Korinthe ook een brug en in het midden van het kanaal een brug waarover grote pijpleidingen lopen, deze is bereikbaar via de 1501. Het was even zoeken maar dan kun je hier via een onverharde weg naar toe rijden en op je gemak alles bekijken. Een geitenhoeder met een enorme kudde schapen passeerde ons op deze brug erg leuk maar het stonk enorm. Op naar ons hotel Diolkos Studio’s in Loutraki, ca 3 km van de brug. Er stonden hier houten fietsen buiten, prachtig design waarop we nog een ritje maakten door het centrum en we veel bekijks trokken. Al met al weer een leuke dag.