Dag 11
Ontwaken in het paradijs op een boot, die in turquoise water ligt, met zwemmende schildpadden om je heen hoe mooi is dat. Ontwaken met je eigen vrouw is natuurlijk veel mooier maar dat is even niet ondanks dat het onderwerp vrouw, sterk verhaal, vaak onderdeel is van de gezamenlijke gesprekken. Maar dat is wellicht een man-eigen. Het was een onstuimige nacht op de boot door de harde wind en enkele stevige buien. We zouden vandaag met een local weggaan naar een rif om te snorkelen, die zou zich om 8u melden. Al met al werd dit veel later dus besloten we met de dingy te gaan. Maar eerst ontbijten. We hadden afgesproken, om 7u iedereen overall maar dat lukte niet helemaal en ging stapsgewijs. Ik lag als eerste in het water, het waaide stevig en voelde wat fris aan. Dat gold echter niet voor het water wat nog heerlijk op temperatuur was. We zaten rond 7.45u aan het ontbijt en hadden het brood maar geroosterd omdat dit niet heel vers meer was. Gisteren hadden we al een boterham die groen was uitgeslagen dus dat was geen suc6. Afwassen, ondertussen nog een local die vanuit een boot allerlei T-shirts wilde slijten wat hem goed lukte, 9 stuks totaal, ook was zijn dag weer goed. Ik kon er geen scoren omdat ik hals over kop in de eerste dingy moest stappen, en de verkoper zo snel mijn maat niet kon vinden. Na een korte tocht arriveerden we op de plek waar de anderen gisteren al waren geweest. Prachtig helder water, waar Koffervissen, Roggen en andere gekleurde vissen, die je veelal in een aquarium ziet, ziet rondzwemmen. En wij als grote vissen er omheen. Hoe gaaf was dit. Een uurtje snorkelen en weer terug naar de boot. Af douchen en gereed maken voor vertrek. Iedere dag hetzelfde ritme, de Dingy aan boord hijsen, vooraf de motor er af, los maken van de boei en vertrekken uit dit prachtige paradijs. We hadden een lange tocht voor de boeg en vertrokken rond 11.30 uur naar het eiland  Bequia wat onder Saint Vincent ligt. Een prachtige zeil tocht waar we de geleerde zeil kunsten in praktijk konden brengen. We beginnen al een goed samenwerkend team te worden op deze grote zeilboot. Mijn oude zeevaart kennis komt  langzaam weer omhoog tijdens de navigatie instructie. We hadden de vaart er goed in met gemiddeld  8 knopen per uur. Rond 15.30u liepen we de haven van Port Elizabeth binnen. Begeleidende locals in snelle motorboten helpen je, tegen een vergoeding, met het vinden van een meer-plaats in de haven, vaak een boei of een plek waar je kunt ankeren. Na dit alles, even chillen met een drankje en wat te knabbelen. We zouden weer aan de wal eten dus de dingy overboord zodat deze weer als tender werd gebruikt. Een aantal verkenners werd als eerste gedropt om een restaurant te zoeken. Zij waren hier in geslaagd maar de kaart van dit restaurant Whaleboner bleek erg beperkt. Al met al hebben we best lekker gegeten. Rond 23.00u iedereen te kooi.

Dag 12
Het werd rond 07.00u weer onrustig op de boot. De meestenvan ons worden wakker rond deze tijd. Even in het water springen, lekker opfrissen, hoppe hoppe hoppe effe lekker soppen. Het brood was op dus vers was een pré. Een kleine groep ging met de dingy naar de wal, enerzijds om boodschappen te doen en het afvoeren van afval. Afval weg maar waar. Na wat info hadden we een plek gevonden waar we het bootje konden afmeren maar ook het vuil konden weggooien. Iedere local wil zo zijn bijverdienste hebben dus staan je op de steiger al op te wachten, enerzijds om je te helpen met aanleggen anderzijds in dit geval afvoeren van het afval. Het eerste wat ze roepen is geef maar hier. De vervolg vraag is dan wat kost het want voor niets gaat alleen de zon op hier. Effe wat zakken wegbrengen en ze roepen gewoon een bedrag in dit geval ca. €6. Ik wist niet dat het al betaald was dus gaf ik ook nog eens €5. Nou ja, de mensen hebben hier niet veel dus hij weer een goeie dag. We liepen richting het kleine boulevardje waar volop bedrijvigheid was. Allerlei souvenirstalletjes werden ingericht, geschreeuw en getier tegen elkaar omdat plekjes erg beperkt waren. En ja, in de verte zagen we een cruiseschip aankomen van de cruise maatschappij Windstar. Een exclusieve 5star cruiser dus handel. In de supermarkt kochten we wat boodschappen maar het brood zou er rond 09.30u zijn dus wachten. Er zat niets anders op dan plaats te nemen bij een lokaal café voor een overheerlijke cappuccino. Nadat we brood, heerlijke kadetten, hadden terug naar het schip om het andere deel van de bemanning op de wal te zetten. Zij hadden reeds schoon schip gemaakt saus dat was fijn. Een snel ontbijt en weer terug naar de wal. Iedereen weer op het schip, dingy weer aan boord, het dingy team presteert steeds beter met het aan boord halen en vastleggen. We vertrokken van Beguia naar Canouan echter dit wijzigde uiteindelijk in Mayreau waar we in Saline Bay liggen. Dit is het kleinste bewoonde eiland van de Grenadines, ca.275 inwoners. Een geïsoleerde gemeenschap. Pas sinds 2002 is er elektriciteit. Er is een school, kerk en wat huizen. Het was een mooi stukje zeilen over een woelige zee. Rond 17.30u liepen we de baai in waar we al werden opgewacht door een local die ons een boei gaf vlak bij de kust. Ook vroeg ie of we wilden eten maar dat sloegen we af want hij vroeg de hoofdprijs. Eerdere ervaringen leerden dat dat veel goedkoper kon. We aten aan boord. Nadat we waren aangemeerd altijd even lekker chillen met elkaar onder het genot van een drankje en sterke verhalen. Er wordt niet gepraat over politiek, religie of sex. Goeie afspraak anders zouden er discussies ontstaan waar je niet uitkomt. We hebben nog steeds veel lol en plezier maar ook serieuze momenten tijdens het zeilen. Het einde van de reis komt in zicht. Morgen ochtend worden we om 11 uur opgehaald met een motorboot om te gaan snorkelen bij een rif. Hoop dat deze wel op tijd is.