Zaterdag 26 november
Vandaag mochten we “uitslapen”, om 8.00 uur aan het ontbijt. Het vertrek met de bus stond gepland om 8.50 uur. Allereerst vertrokken we naar het Agrodome, een groot scenic park. We werden naar en schuur gebracht voor een groepsfoto. Daar vandaan liepen we naar een soort theater. Wat ons te wachten stond was niet helemaal duidelijk maar dat het met schapen te maken had begrepen we wel; afwachten dan maar. Even later sprong er een man het toneel op en opende de Sheepshow. Aan de zijkant van de zaal stonden 15 verschillende soorten schapen te wachten . Het bleek dus dat we in een soort Broekerveiling maar dan voor schapen waren beland. We voelde ons echte toeristen. Eén voor één kwamen de schapen het toneel op gerend, alwaar op hun plekje met de naam van het soort schaap een etensbakje klaar stond om ze rustig te houden. De man vertelde op een komische manier alles over de schapen en waar ze vandaan kwamen. Er was zelfs een Texels schaap. Vervolgens werd één van de schapen geschoren. Op een gegeven moment kwam er een koe, die nog gemolken moest worden, het toneel op. Hiervoor werden vrijwilligers gezocht. Ik, Trudie zei die gek, vond dat ik wel een koe kon melken, nou hoe dat ging is terug te zien op de film. Vervolgens kwamen er nog schaapshonden op het toneel voor een kleine demonstratie. Ook was er op het park een shop waar chocolade werd gemaakt en gekocht kon worden. Wij hadden een tegoedbon gekregen voor een plakje chocolade dus ook daar liepen we even langs. Er naast was nog wollhouse waar van de schapenvacht met een machine de wol werd gemaakt en waar het nodige aan wol gekocht mocht worden. Vanhier reden we naar een ernaast gelegen gondelbaan. Om aan de lunch deel te nemen moest ik er aan geloven om met veel tegenzin (pure angst) in de gondel te stappen om uiteindelijk van een mooi uitzicht over het Lake Roturua en de lunch te genieten. Kiezen op elkaar, de bank vasthouden waarop ik zat en met mijn ogen dicht, tien minuten lang om boven te komen en zo ook weer terug. Met de bus weer een korte rit terug naar het hotel. De gehele middag vrij af. Wij zijn met de laptop en een plattegrond op weg gegaan naar een internetpoint om daar onze info weer kwijt te kunnen. Verder vervolgden we onze weg op zoek naar een park waar veel rook te zien was. De rook was afkomstig van geisers die hier actief waren. Het zien van stoom uit de grond ging gepaard met borrelende modderpoelen die geurden naar rotte eieren. Foto’s en film gemaakt en natuurlijk kon ik het niet nalaten om toch even het water te voelen. Dus even met m’n voeten in zo’n bad, nou ik verzeker je het is heet. Toen nog even shoppen, maar ja, waar wij geen rekening mee hadden gehouden was de tijd, veel winkels waaronder ook de brillenzaak, ja Louk voor de brillendoekjes, waren al om 13.00 uur gesloten. Mac Donalds was open en hier even een BAK koffie want van bakkies hebben ze hier niet gehoord. Nog wat boodschappen gedaan in de plaatselijke supermarkt, big bigger bigst en terug naar het hotel voor een duik in de Spa. Om 18.30 uur gingen we naar de bar voor de happy hour. Dit was tevens het verzamelpunt van ons reisgezelschap voor het diner. Hiervoor kregen we een Kiora (dit betekend welkom en zoveel meer) door een volbloed Maori man. Hij vertelde in het kort de geschiedenis van hen. Bracht ons naar een zaal waar we genoten van een echt Maori Hangi buffet. Na het diner werd ons een show voorgeschoteld van een Maori familie. Middels zang en dans beelden zij verhalen uit van vroeger tot aan nu uit. Zeer de moeite waard en door ook mee te kunnen doen kon je ook geheel inleven in  hun levenswijze. Ook ik en Fred moesten het podium op om mee te dansen. Wat een geweldige avond. Om half twaalf deden we het licht uit.

Zondag 27 november
Nog één nachtje slapen en dan is Fred jarig. Wel vreemd, gezien we hier 12 uur voor lopen op de Nederlandse tijd dus is Fred voor het eerst eerder jarig dan andere voorgaande jaren. Maar het betekent ook dat het vanaf deze verjaardag weer 12 uur langer gaat duren voor hij volgend jaar opnieuw zal verjaren. Het was vanmorgen 06.15 uur toen wij door een vrolijk deuntje uit de mobiel gewekt werden. Om 07.00 uur de koffers op de gang klaar en was het tijd om te ontbijten. Wederom een fantastisch ontbijtbuffet dus afvallen is er hier niet bij. Rond 08.00 uur vertrok de bus naar een Maori Arts en Crafts Instituut en het Whakarewarewa Thermal Reserve. Dit leek erg op bv. De Zaanse Schans. Dit is een school waar wordt lesgegeven in de houtsnijkunst van de Maori. Tevens is hier een dorp nagemaakt waar je kunt zien hoe de Maori’s leefden. De Maorie maakt 17% uit van de totale bevolking van NZ en 75% hiervan leeft op het Noorder Eiland. De Maorie populatie komt van de Polynesische eilanden, Hawaï, Tahiti en nog wat andere eilanden en zijn de uiteindelijke ontdekkers van NZ. Inmiddels is er veel inteelt echter men wil de oude tradities behouden voor het nageslacht. We werden rondgeleid door een vriendelijke Maori dame. Er werden grote beelden gemaakt waar 1 persoon zo’n drie jaar mee bezig is. Ook hier hadden zij achter glas twee kiwi vogels lopen die niet gefilmd mochten worden. Maar ons kent ons wat juist niet mag dat doen we graag dus Fred heeft gefilmd met nightshot. Op de film zijn ze beter te zien dan met het blote oog. Even later brachten we een bezoek Whakarewarewa Thermal Reserve. Dit gebied bestaat uit hoog op spuitende geisers en borrellende modderpoelen. Zeer fascinerend. Om 09.45 uur de bus weer in naar één of ander uitkijkpunt. Daar ik voor mijn gevoel al genoeg had gezien op de vroege ochtend heb ik Fred maar als een Japanner de bus uit gestuurd gewapend met twee camera’s. Bij terugkomst bleek het weer een enorme borrellende modderpoel te zijn. Ikzelf ben maar even in de bus achter de laptop gaan zitten om ook verslag te doen van dat geen wij allemaal mee maken. Vervolgens reden we naar de Huka falls. Via enorme bossen met dennenbomen, het grootste van NZ 3.5 miljoen acres. (1 acre is ca 2.5 hectare) links en rechts bomen en dat kmmmmm’s lang kwamen we bij de waterval. De waterval zit in de grootste snelstromende rivier van NZ. De rivier is 375 kilometer lang. Er staan acht turbine centrales om stroom te maken. Na een snelle fotoshot reden we naar Taupo en het grootste meer van NZ Lake Taupo 600 vierkante kilometer. Hier deden we de lunch. Een echt vakantieoord. Het weer is regenachtig maar Daniëlle en Roderick smsten al dat het in Nederland helemaal slecht is, dus klagen we niet. Na de lunch op naar de stad Napier. Hier brachten we een bezoek aan het historisch museum. In 1931 is deze stad volkomen verwoest na een aardbeving. Veel doden waren er hier te betreuren. De stad is herbouwd en veel gebouwen zijn in Art Deco stijl gebouwd wat zeer opmerkelijk is. Een wandeling door de straten is een genot voor het oog. Ook zijn er veel leuke winkels met allerlei leuke oude dingen. De overnachting hadden we in Hastings een plaats naast Napier. Na het diner zijn Fred en ik naar de Spa gegaan en hebben heerlijk een uurtje liggen dobberen en bubbelen.